رمان شاه دل پارت 56

پایش را که از آزمایشگاه بیرون گذاشت
با بغض و شادی در چشم های کیوان خیره شد و گفت:

-دیدی گفت دارم مامان میشم؟

حالا بغضش کاملا آشکار بود:

-شنیدی توام دارم مامان میشم

کیوان بدون توجه به اطرافش محکم در آغوشش گرفت و کنار گوشش زمزمه کرد:

-دیدی گفتم غصه نخور!

کسانی که از کنارشان رد می‌شدند عجیب نگاهشان می‌کردند
دختری که با ذوق و اشک در آغوش مردی بود و..!
شاید از نظرشان عجیب می آمد.

چند ثانیه بعد از خودش جدا کرد و گفت:

-بهتره بریم خونه و ی جشن واسه کوچولومون بگیریم

پدر و مادر بودن عجیب به هر دوی آنها می آمد!

دستش را گرفت و به سمت خیابان راه افتاد
همان طور با ذوق حرف میزد
از تمام چیزهایی که به ذهنش می‌رسید و فکر میکرد قابل گفتگو است.

نیم ساعتی بی مهابا در خیابان ها قدم میزدند
کیوان تا نگاهش به فروشگاه وسایل بچه افتاد با ذوق گفت:

-بریم ی سر بزنیم

چطور میتوانست مخالفت کند؟
دستش را محکم تر فشرد و همراهش وارد مغازه شد

لباس های کودکانه و اسباب بازی های رنگی.
فضای بی نظیری داشت به خصوص برای آنها که حالا دنیا را مال خود می‌دانستند!

کیوان به سمت جوراب صورتی رنگی رفت و با ذوق به دست گرفت:

-وای خدا چقدر کوچولوئه افرا

نگاهش حاله ی اشک داشت و لب هایش لبخند!
سرش را با همان حالت تکان داد و گفت:

-خیلی قشنگه

بدون توجه به او هر دو لنگه ی جواب را برداشت و به سمت اسباب بازی ها راه افتاد

میخواست جوراب را بخرد؟!
دختر میخواست که صورتی برداشته بود؟

متعجب بازویش را گرفت و آرام گفت:

-نگو که میخوای بخری

کیوان سرش را مطمئن تکان داد و گفت:

-معلومه که میخوام بخرم،حالا سری انتخاب کن

بچه ای که شاید یک ماهش بود و از حالا برایش وسایل می‌خرید و آن قدر ذوق زده بود!

باید پدر نمونه ای باشد!

افرا قاطع تر از او گفت:

-خیلی زوده کیوان باید صبر کنی جنسیتش مشخص بشه

دستش را گرفت و خواست از مغازه خارج شود که جوراب را بالا گرفت و گفت:

-این موند دستم

ولش کرد و به سمت بیرون راه افتاد:

-پس بده بیا بریم که بعدا میایم می‌خریم حالا

سرش را تکان داد و به طرف فروشنده رفت

لبخندی به ذوق هایش زد و کنار در منتظرش ایستاد

چند دقیقه ای طول کشید تا از مغازه خارج شود
دوباره دستش را گرفت و به سمت خانه راه افتادند.

…….

جعبه ی شیرینی را که از قنادی سر کوچه خریده بود روی میز گذاشت و گفت:

-زنگ بزن مامانت و حاجی اینا رو دعوت کن شام

افرا سرش را تکان داد و همان طور که به سمت آشپزخانه می‌رفت گفت:

-باشه

کیوان برای چند ثانیه حرفی نزد
از یخچال بطری را خارج کرد و قبل از آنکه آب بخور صدایش را شنید:

-این جا رو‌ ببین

به سمتش برگشت که پشت میز ایستاده بود
متعجب گفت:

-چی شده

چشمکی زد و دستش را از پشت میز بالا آورد
همان جوراب صورتی رنگ بود!

تکانش داد و گفت:

-دین دین

مثل بچه ها حرف میزد؟!
از ته دل خندید و گفت:

-اخر سر خریدی

جدی جواب داد:

-انتظار داشتی جوراب به این قشنگی رو نخرم آخه!

لبخند محوی زد و گفت:

-حالا این ی دونه رو‌ نگه داریم تا بعد که چیزای دیگه هم بخریم

اولین سوالی که به ذهنش رسید را پرسید:

-کیوان تو دوست‌ داری دختر بشه؟

هیچ فرقی برایش نداشت!

-فقط احساس کردم دختره وگرنه فرقی نداره

قیافه ای مغرور به خودش گرفت و گفت:

-به هرحال منو بچم از الان همدیگه رو حس میکنم

حالا نوبت افرا بود که اخم کند:

-منم که اینجا کشکم

قیافه اش واقعا بامزه و خنده دار بود
با دو قدم بلند نزدیکش‌ شد و محکم بغلش گرفت

همان طور که میخندید گفت:

-تو قلب مایی خوشگلم

دلش ضعف می‌رفت برای مهربانی هایش!
حتی ابراز علاقه هایش هم زیبا بودند

دستش را دور کمرش حلقه کرد و چیزی نگفت
شاید به روش خودش جواب داده بود.

(کامنت فراموش نشه✨)