رمان بخاطر تو پارت سی و نه

خونه نرفتم

مستقیم رفتم خونه‌ی آقا رضا
.این چند وقت درگیر مراسم عروسی یکی از اقوامشون بودن و من نتونسته بودم خیلی خوب با ستاره حرف بزنم.

البته باهم چت میکردیم و من تقریبا واو به واو حرفامو با آرش بهش میگفتم ولی خب دیگه..

زنگ در رو زدم و فاطمه خانم درو باز کرد و با دیدنم گل از گلش شکفت و گفت:به با ببین کی اینجاست.بیا تو دخترم بیا که به موقع اومدی.

منظورشون از به موقع اومدی نفهمیدم اما وقتی رفتم و دیدم همه شون پشت میز نهار خوری نشستن.

رفتم جلو با دیدنم خواستن از جا بلند شن که سریع گفتم:تروخدا بلند نشید…شرمنده نکنید.

فاطمه خانم گفت:بشین پادر بشین برم بشقاب بیارم بکش

کنار ستاره نشستم و گفتم:سیرم خاله.دستمو رو گلوم
گذاشتمو گفتم:تا اینجا خوردم.

فاطمه خانم خندید و گفت:کجا بودی مادر؟خونه ی مرضیه خانم اینا؟درحالی که از بشقاب سالاد ستاره یه خیار برمی‌داشتم گفتم:نه.بیرون بودم هله هوله زیاد خوردم گرسنه نیستم

با اعتراض گفت:این اشغالا که جای غذا رو نمیگیره مادر بزار برات غذا بکشم

بازم جلوشو گرفتم و گفتم:الان آخه میلم نمی‌کشه ولی واسه شام خدمت میرسم.

ستاره بالاخره نطقش باز شد و گفت:آره مامان خانم.واسه شام خدمت میرسن حتما مثل این چند روز

با کنایه گفت و خندیدمو گفتم:چقدرم ناراحتی شما.

با اخم برگشتم سمتم و گفت:ناراحت نباشم؟بیمعرفت یه هفته اس اومدی ببینی ستاره مرده اس یا زنده؟

حاج رضا گفت:عه ستاره بابا این چه حرفیه

با لبخند گفتم:حق داری قلبم ولی به جون ستاره که میخوام دنیاش نباشه درگیر بودم.اومدم برات همین درگیرا رو تعریف کنم دیگه.

ستاره درحالی که برای خودش نوشابه می‌ریخت گفت:بعد غذا برام تعریف میکنی موجه نبود باز قهرم.

چشم کشیده ای میگم و نگاهم رو می‌کشم سمت امید.
_چرا انقدر ساکتی امید.کشتیات غرق شده؟دوست دخترت نیومده سر قرار؟

اخم میکنه و میگه:بیتربیت.آدم موقع غذا خوردن حرف نمیزنه.

چشمام گشاد میشه و میگم:نگو که هر لقمه رو هم ۷۰ بار میجویی.

ستاره می‌خنده و میگه:بیشتر.داداشم سلامتی براش مهمه.
امید با اخم نگاه میکنه د میگه:ستاره خانم تیکه ننداز.

ستاره با اعتراض جوابشو میده و من راضی از دعوایی که بینشون انداختم به حاج رضا و فاطمه خانم نگاه می‌کنم و با ابو هی به امید و ستاره اشاره می‌کنم.فاطمه خانم می‌خنده و میگه:امان از تو دلارام

بعد چند دقیقه که غذاشونو خوردن بلند شدیم و کمک فاطمه خانم کردیم و بعد با ستاره رفتیم اتاقش.شروع کردم به تعریف کردن امروز و بعد مراحل آشتی کنون با ستاره

درحال حرف زدن بودیم که صدای در بلند شد

پشت بندش صدای یاالله گفتن امید اومد و بعد امید وارد شد

_سلام.صندلی از پشت میز تحریر برداشت و روبه روبی تختی که ما نشسته بودیم

رو به من گفت:خب تعریف کن

رو بهش میگم :چی رو؟نفس عمیقی میکشه و میگه:ببین دلارام.من میخوام کمکت کنم.نمیتونم بزارم تنهایی وارد این راه بشی.میخوای انتقام خون خانواده ات رو بگیری؟باشه از راه قانونی‌ خب؟به من بگو دیروز خونه ی مالکی چخبر بود

متعجب از اینکه از کجا میدونه شروع کردم به تعریف کردن:قراره من به عنوان سهامدار نزدیک بشم بهش.اعتمادشو جلب کنم و حواسشو سمت خودم پرت کنم.تا آر…آقای افخم بتونه مدارک جور کنه علیهش و بعد…بعدش که مشخصه

_اتفاقا بعدش مشخص نیست.از کجا معلوم همه‌چی اون طور که تو میخوای پیش بره.هیچی معلوم نیست شاید خود مالکی اینطور خواسته وگرنه چرا بعد شش سال تو یهو باید یه چیزی رو بفهمی؟

گیج نگاهش کردم که از جاش بلند شد و سمت در رفت:هرچیزی شد بهم بگو.منم جای دانیال.پشتتم.
در رو باز کرد و خواست بره اما گفت:و اما آرش..میدونم یه چیزی بینتون هست اما زود بهش اعتماد نکن شاید تو طعمه ی جدید بازی شون باشی

_تو از کجا میدونستی؟
برگشتم سمتم نگاهی کرد و گفت:صادقانه بخوام بگم تعقیبت کردم

و در رو بست