رمان شاه دل پارت 7

با اینکه زمان زیادی از ازدواجش نگذشته بود ولی بی نهایت دلتنگ خانواده اش بود..آن شب با خیال راحت در کنار پدر و مادرش به خواب رفت..خوابی سرشار از آرامش..
صبح روز بعد با اینکه هرگز دلش نمی‌خواست برگردد ولی خب چاره ای نبود..تصمیم داشت خودش برگردد و کمی هم خرید کند..
برای کیوان پیامی فرستاد و خواست که دنبالش نرود او خودش برمیگردد..
ولی جوابی دریافت نکرد..و از خانه مادرش بیرون زد
کمی در بازار چرخ زد و مقداری وسیله گرفت تا نهار درست کند..حسابی که خسته شد با تاکسی به خانه برگشت..
جلوی در واحد کیسه ها را روی زمین گذاشت و به سختی از داخل کیف کلیدش را پیدا کرد..
ممکن بود کیوان خواب باشد بهتر بود بیدارش‌ نکند..همین که وارد شد حجم غلیظی از بوی سیگار به مشامش خورد..
چه کرده بود!
تمام دیشب خودش را در سیگار خفه کرد بود..؟!
سرفه ی کوتاهی کرد و وارد خانه شد..
ولی با دیدن خانه از حرکت ایستاد..به چشمان خودش هم شک داشت چه میدید!
کیوان به همراه سه تا از دوستانش روی مبل ولو بودند و روی میز هم پر بود از شیشه های مشروب و فیلتر های سیگار و در کنارش چند تا پفک…مشغول تماشای فوتبال بودند که با صدای در متوجه حضورش شدند..
خون خونش را میخورد..برای این کثافت کاری ها او را به خانه ی پدرش فرستاد؟
با صدایی که از حرص می‌لرزید فریاد زد:
_چه غلطی کردی کیوان
قبل ازخودش مردی که کنار دستش بود چندش خندید و رو به کیوان گفت:
_خانم خوشگله کیه؟
هر چه که باشد او زنش بود و الان باید فکش را می آورد پایین..ولی بدتر از او خودش خندید و آرام گفت:
_نمیدونم
فراموشش کرده بود..؟
مست تر از آن بود که چیزی یادش باشد..
ترس تمام وجودش را احاطه کرد،حالا باید چه غلطی بکند..
سعی کرد آرامشش را حفظ کند و شمرده شمرده زمزمه کرد:
_جمع کن این کثافتا رو
همان طور که حرف می زد آرام نزدیک اتاق شد.. یکی از آنها که لنگ هم میزد نزدیکش شد و کشدار گفت:
_منظورت از کثافت ماییم
قبل از آنکه دستش به او بخورد در یک حرکت به عقب هولش داد و از مستی زیاد تعادلش بهم خورد و زمین افتاد..
از فرصت استفاده کرد و وارد اتاق شد..با دست های لرزان در را قفل کرد که اگر ذره ای تعلل میکرد بر سرش هوار می‌شدند..
از استرس دست هایش میلریزد..چند ثانیه نگذشته بود که کیوان به در کوبید:
_بیا بیرون
حالش از این حرف زدن بهم میخورد
چند باری همان طور در زد و وقتی جوابی دریافت نکرد دست از زدن برداشت و رفت ولی همچنان صدایشان می آمد و هر از گاهی قهقهه های بلند می‌زدند..
خیالش کمی راحت شده بود که دوباره یکی از مرد ها با تمام توان شروع به در زدن کرد از جا پرید..کم مانده بود در را بشکند..
سراغ گوشی رفت..
حالا باید به چه کسی زنگ میزد..کاش اصلا برنمیگشت به آن خانه..
لیست مخاطب ها را زیرو رو کرد ولی تنها چند تا شماره بیشتر نداشت
باید به حاجی زنگ میزد..پسرش بود و جز خودش کسی نمی‌توانست کاری کند با دست های لرزان با هزار زحمت شماره اش را گرفت..
کاش گوشی را هر چه زودتر بردار..
صدای خواب آلو حاجی در گوشی پیچید
آخر ساعت ۱۲ ظهر دیگر چه خوابی..
_الو
همین که صدای افرا را شنید از جا پرید
صدای پر استرس افرا خبر های خوبی به همراه نداشت.. تنها کلمه ای که توانست بگوید
_کیوان
بود..حاجی متوجه شد که گندی بالا آورده..با هول گفت:
_چی شده
با بغض زمزمه کرد:
_خواهش میکنم بیاین اینجا
گفت و قطع کرد..احساس بد بختی میکرد.. حالش از آن زندگی بهم میخورد
صدای خوردن لیوان ها به هم اعصابش را داغون کرده..حیف که کاری از دستش بر نمی آمد..جز اینکه منتظر حاجی باشد
کاش حاجی هر چه زودتر خودش را برساند..

(نظراتتون رو کامنت کنید..حمایت ها زیاد باشه لطفا..پس کسایی که میخونن نظر بدن که باعث دلگرمی هستش..)