رمان آیدا پارت 34

بیشتر از آن چیزی که فکر میکرد دلتنگ بود.

دلتنگ پدر و مادرش

دلتنگ خواهر و خانه اشان.

همین که پایش را داخل خانه گذاشت مادرش از جا پرید و تند به سمتش قدم برداشت

گونه های خیس او وادارش میکرد بغضش را خالی کند

محکم در آغوشش فرو رفت و اشک ریخت

اشک ریخت برای روزهایی که نبود،

اشک ریخت برای دلتنگی‌هایش‌.

شاید عجیب باشد اما برای نبود سام هم اشک ریخت!

وقتی هر دو آرام شدند خواهرش با خنده گفت:

-بزارید ماهم خواهرمون رو ببینیم

شیدا خواهری بی همتا بود برایش و این را هزاران بار ثابت کرده بود.

بغضش را قورت داد و با لبخند محوی به سمتش حرکت کرد

..

بعد از مدت ها کنار خانواده اش شام خورد و تا دیر وقت هم بیدار بودند

پدرش اولین نفری بود که به اتاقش رفت و شاید از همه بیشتر خسته بود.

شیدا به اتاق اشاره کرد و گفت:

-توام خسته ای برو بخواب منم میام پیشت

شاید کمی خواب برایش خوب باشد!

از جایش بلند شد و بعد از شب بخیری وارد اتاقش شد

اتاقی که مدت ها بود پا داخلش نگذاشته بود

قبل از آنکه بخوابد گوشی را از داخل چمدان خارج کرد و روی تخت نشست

تماسی گرفته نشده بود!

شاید سام فراموشش کرده بود.

در اتاق باز شد و شیدا با سینی شیر وارد اتاق شد

قبل از آنکه کاری انجام دهد گوشی را در دستش دید

با چشم هایی‌ کنجکاو نزدیکش شد

سینی را روی میز گذاشت و کنارش نشست:

-چی کار می‌کنی؟

چه جوابی باید میداد!

در سکوت تنها نگاهش را به صفحه موبایل داد و چیزی نگفت‌

-تو قبلا این گوشی رو نداشتی

شاید باید کمی حرف میزد.

-سام بهم داد

چشم هایش حالا کنجکاو تر از قبل شده بود

-سام؟!

سرش را تکان داد.

شاید خجالت می‌کشید که کنار او آنقدر بی مهابا نامش را به زبان آورده بود

-ببینم..

حرفش طوری بود که در چشم هایش خیره شود

-منظورت همون یارویی نیست که تو رو دزیده بود

با تعلل جواب داد:

-اره

اخم ریزی روی صورتش نشست:

-چرا این گوشی دستته الان؟

باید می‌گفت که منتظر تماسش بودم و او با بی‌رحمی تمام زنگی نزد؟!

سکوت کرد و خواهرش این سکوت را هزاران تعبیر کرد برای خودش.

چشم های آیدا قبل از زبانش همه چیز را آشکار میکرد

سعی کرد موضوع را تغییر دهد:

-عروسیت چی شد؟

گویا موفق هم نشد!

-وقتی تو نبودی انتظار داشتی عروسی بگیریم؟

سوالش زیاد جالب نبود

-حالا که تو اومدی شاید یکی دو هفته دیگه

موبایل را روی تخت گذاشت و آرام گفت:

-پس بخوابیم که فردا درموردش حرف میزنیم

نه جوابش را داد نه از جایش بلند شد

تنها خیره و با اخم نگاهش کرد

بعد از چند لحظه گفت:

-این یارو که اذیتت نکرد؟

قبل از آنکه آیدا جوابی بدهد با پوزخند جواب خودش را داد:

-معلومه که نکرده وگرنه خواهر که من این قدر منتظر زنگش نمیموند!

از خجالت سرش را پایین انداخت.

چه ساده احساسات او را به زبان آورده بود

از جایش بلند شد و درحالی که اتاق را ترک میکرد گفت:

-داری اشتباه میکنی آیدا ولی فردا درموردش باهات حرف میزنم

خوب می‌دانست کارش اشتباه محض است اما..!

با بغض زیر پتو خزید و چشم هایش را بست

سعی کرد فکرش را آزاد کند و تا حدودی هم موفق بود که به خواب فرو رفت.

..

(کامنت فراموش نشه ✨)