رمان شاه دل پارت 40

گاهی اوقات احساس می‌کنی شادی هایت تنها در عرض یک چشم به هم زدن به پایان می‌رسید
اما غصه هایت سالیان درازی زمان میبرد تا به انتهایش برسد

اما هرگز اینگونه که فکر می‌کنی نیست!
چنان در شادی هایت غرق میشوی که توجه کردن به گذر زمان بی اهمیت ترین چیز زندگی ات میشود

امان از غصه ها..!
آنقدر به جزئیات آن دقیق میشوی که حتی تار موی چسبیده به فرش از فاصله ی دور هم به چشمت میخورد

یا حتی هرم داغ نفس هایت چنان به چشمت میخورد که از زنده بودن احساس بیزاری میکنی!

حرف نگاه کردن و دیدگاه های است که به زندگی داری

…….

خستگی هر دو را از پا انداخته بود اما باز هم لبخند نقش زیبای صورت هایشان بود

در نهایت کیوان با دستانی که به طرف بالا گرفته بود در آشپزخانه متوقف شد و گفت:

_غلط کردم من

افرایی که به تازگی خودش را به او رسانده بود اولین ضربه ی بالشت را به سرش زد و گفت:

_دیگه دیره آقا

همان طور که میان لبخند هایش سعی داشت جدی باشد ضربه های بعدی را روی سر و صورتش‌ کوبید که در آخر کیوان بالشت را از دستش گرفت و با تهدید زمزمه کرد:

_حالا بالشت دسته منه!

اما لبخند هایش به حدی گرم بود که نشان آتش بس باشد
بوسه ای روی پیشانیش نشاند و از آشپزخانه خارج شد

_من یکم استراحت کنم خستم

با خجالت سرش را پایین انداخت و در سکوت خیره ی رفتنش شد

در سکوت کار هایش را انجام داد و تا او از خواب بیدار شود سعی کرد شام را حاضر کند

اما صدای موبایل کیوان هر لحظه مانع از کار کردنش میشد
سعی کرد بی تفاوت باشد اما برای بار دوم صدای زنگش که در خانه پیچید دست هایش را شست و به طرف گوشی حرکت کرد

نام “دکتر” روی صفحه اش خودنمایی میکرد و باعث می‌شد خیالش کمی راحت شود

صدایش را قطع کرد و دوباره به آشپزخانه برگشت
…
چند ساعت بعد کیوان هم با چشم های خواب آلود از اتاق خارج شد

قیافه اش با نمک شده بود برای همین ناخودآگاه لبخندی روی صورتش نشست و خیره ی حرکاتش شد

گویا هنوز احساس می‌کرد در خواب است!
اول به طرف دست‌شویی حرکت کرد و با دست و رویی شسته بیرون آمد

افرا که یاد تماس دکتر افتاده بود گفت:

_خواب که بودی موبایلت زنگ خورد

بی تفاوت گفت:

_جواب دادی؟

_نه دکتر بود خودت زنگ بزن

صبحت هایشان همان جا خاتمه پیدا کرد

بعد از شام گویا هر دو خسته بودند که در عرض چند دقیقه دوباره به خواب فرو رفتند

کیوانی که چند ساعت هم خوابیده بود حالا دوباره درون خواب عمیقی بود!

روز بعد به درخواست دکتر کیوان دوباره به مطلبش رفت

به دلیل کار های اخیرش از آنجا غافل شده بود و حداقلش خداروشکر که مشکلی پیش نیامد!

روز ها سر ساعت ۹ از خانه بیرون میزد تا هم پیش دکتر باشد و هم کار هایش را انجام دهد

سرش در کار خودش بود و تنها راهی که مدت ها طی کرده بود از خانه به مطب و از آنجا هم به مغازه و در نهایت دوباره خانه

روز ها از پی هم می‌گذشتن همچو برق و باد!

شاید تمام این سه ماه هم در عرض یک چشم به هم زدن به پایان رسیده بود

(لطفا همه نظراتتون رو کامنت کنید باور کنید که کامنت های شماست که انرژی میده و باعث میشه بهتر و بیشتر از روز قبل واستون پارت بفرستم
پس لطفا بعد از خوندن این پارت کامنت بزارید)