رمان متانویا پارت ۱۱

***

قلپی از چایش را نوشید…

صبر و حوصله اش همه را عصبی میکرد حتی مرد آرامی مثل حمید خان مهدوی…

یه ربع بود روبه روی هم نشسته بودند و جز سلام و حال و احوال حرفی بینشان رد و بدل نشده بود…

حمید چند بار سعی کرده بحثی را راه بیاندازد اما الیاد محلی به او نداده بود..‌

صبر حمید سر آمد و گف: الیاد جان چی شده که اینجا اومدی؟؟

الیاد بدون مقدمه چینی سر اصل مطلب رفت: پروازام رو گرفتن.‌.

حمید سری تکان داد و گف: آره شنیدم پسر…

الیاد کمی اخم کرد و گف: حاجی دستورشو داده‌.. باید پروازام رو پس بگیرم حمید خان…

حمید گف: بخدا دستم بسته است پسر جان…

الیاد اخم هایش را در هم کشید: من که میشناسمتون… میدونم میتونید نگید نه.‌‌‌‌.

حمید بلافاصله گف: بخدا الیاد…

الیاد وسط حرفش پرید و گف: برا کسی قسم بخور ک باور کنه… من ک میدونم پسر چلمنگت رو کردی کمک خلبان…

حمید با تعجب گف: الیاد پسر من حرفه ایه…

الیاد پوزخندی زد و گف: حاج مهدوی برا من فیلم بازی نکن… من یه پرواز با پسرت داشتم یادته؟؟؟ گفتی خلبانای آژانسم هر کدوم مشغولن تو رو خدا بیا این پرواز رو برو یادته؟؟؟ منم قبول کردم تا اصفهان رفتیم؟؟؟

رنگ حمید لحظه به لحظه سفید تر میشد…

الیاد ادامه داد: پسرت سر از دکمه هایی ک تو کابین بود هم در نمی اورد چ برسه به اینکه بخواد هواپیما رو کنترل کنه.. پس تویی ک تونستی یه چلمنگ رو کمک خلبان کنی میتونی به منم پرواز بدی مگه نه؟؟

الیاد خلبان ماهری بود…

خلبانی ک همه آژانس ها دست و پا میشکستند برا کار کردن با او…

خلبانی ک اگر حاج اسماعیل هخامنش دخالت نمیکرد الان درون آسمان بود…

حمید نمیتوانست نه بگوید به این خلبان…

این مرد خیلی ساده میتوانست پسرش را از کار برکنار کند حتی با وجود اینکه حاجی اعتبارش را زیر سوال برده بود..‌

الیاد هخامنش برای خودش اسطوره ای بود میان خلبان ها و شرکت های هواپیمایی…

***

حال ک حمید مهدوی راضی شده بود پروازی برایش جور کند و به رفع اتهامش کمک کند وقتش بود سراغ بابا خان برود…

باباخان قاضی بازنشسته و مرد پر نفوذی بود…

قاعدتا میتوانست به نحوی به سایدا کمک کند…

هیچ وقت فکر نمیکرد حال آشفته یک زن انقدر او را تحت تاثیر قرار دهد تا زمانی که سایدا را آن شکلی در حالی که مایدا را محکم به خودش چسبانده و در کم حجم ترین حالت ممکن در خود جمع شده دید…

وقتی زمزمه وار اسم دخترک را صدا زد و چشم های سیاه دختر به چشمان آبی اش دوخته شد چیزی را حس کرد که هرگز حس نکرده بود…

تک تک سلول ها بدنش از او میخواستند کاری برای چشمان پردرد رنگ شب زن روبه رویش کند…

چند باردر طول عمرش همچین چیزی را تجربه کرده بود؟؟؟

شاید همان یک بار بود…

شاید بخاطر همان چشمان رنگ شب بود…

شاید بخاطر غم درونشان بود…

شاید بخاطر مادر بودن دختر بود….

شاید..

دلیلش هر چه که بود او را به خانه بابا خان در اطراف کرج رساند…

همه چیز را برایش تعریف کرد و نگاه معنا دار باباخان را به جان خرید…

باباخان بیشتر از حاجی برایش پدر بود و خوب میشناختش…

بابا خان بزرگش کرده بود… الیاد را مث کف دست میشناخت و میدانست زنی ک این چنین پسرش را آشفته کرده باید خاص باشد..‌

بابا خان در چند جمله امیدش را کور کرد” اگه اینطور که میگی پر نفوذ باشن دختره شانسی نداره تو دادگاه… نمیتونین از راه قانونی بچه رو بگیرین مگر اینکه تظاهر کنین بچه مال شوهرش نیست…”

الیاد باهوش بود…

خوب میدانست منظور باباخان چیست و خوب میدانست این راهی که جلوی پایشان گذاشته چقدر خطرناک است…

یک سوتی کوچک کافی بود تا همه چیز خراب شود و همه شان راهی زندان شوند…

اما تنها راه سایدا بود و او نمیخواست این تنها راه را از او بگیرد…

***

_ آرمین یه کاری باید بکنیم….

_ چیکار کنیم آوین ها؟؟؟ چی کار کنیم؟؟؟

_ من نمیدونم اما حال سایدا خوب نیست… داره نابود میشه..

آرمین با خشم غرید: یه جوری حرف نزن که انگار من نمیبینم سایدا چشه… هر روز تو مغازه یه گوشه نشسته و انگار منتظره یکی بیاد و مایدا رو ازش بگیریه… من چی کار باید کنم؟؟؟ من باید برم ترکیه… آوین نمیتونم کاری کنم… این قانونِ…. نزار ادامه جمله ام رو کامل کنم فقط بدون قانون حق رو به منصور حامد و میده…

آوین با التماس گف: توروخدا آرمین… تو سایدا رو مثل من میشناسی… درد و غم ها و ترس هاش رو دیدی… الان فقط وجود مایدا اون رو سرپا نگه داشته…

سمیه از آشپزخانه بیرون آمد و دم نوشی را به دست جفتشان داد و گف: آروم باشین بچه ها..حتما یه راهی هست… گل گاو زبونه بخورید یکم آروم شین…

آوین با غم گف: مامان… سایدا حالش بده… حتی از وقتی برای اولین بار دیدمش هم بد تره… اگه بلایی سرش بیاد…

دوتا دستانش را روی صورتش گذاشت…

سمیه با آرامش نشست کنارش و تن دخترش را در آغوش گرفت و گف: یه مادر وقتی بحث بچه اش وسط باشه جنگنده میشه…سایدا فعلا ترسیده… ترسش دیر یا زود از بین میره و اون موقع شما یه ماده شیر میبینین…

آرمین قلپی از دمنوش خورد و گف: البته اگه تا اون موقع بلایی سر خودش نیاره…

آوین و سمیه همزمان چشم غره ای به او رفتند…

صدای زنگ گوشی آرمین باعث شد سمیه سرزنش کردن او را به زمان دیگری موکول کند…

آوین با هول و ولا گف: کیه آرمین؟؟؟ سایداست؟؟

آرمین با تعجب ابرویی بالا انداخت و گف: الیاده… _ سلام… جونم داداش؟؟

_ سلام آرمین… سایدا چی کار کرد؟؟؟

آرمین متعجب ابرویی بالاانداخت….

حال سایدا به الیاد چه ربطی داشت؟؟؟

_ هیچی… چطور مگه؟؟

_ با باباخان حرف زدم راجبش… یه راه داره… در حضور تو و آوین میخوام بهش بگم که نترسه…

._ و اون راه چیه؟؟؟

_ قطعا باب میل هیچ کدوممون نیست…