رمان در پرتویِ چشمانت پارت ۱۶

صبح فردایش تا چشم باز کرد قیافه آرمان را دید

سریع بلند شد که سرش با سر آرمان اصابت کرد و صدای بدی مثل شکستن داد

آرمان _ کلت از سنگه؟

_ وای مغزم ببین چیکارش کردی اگه کنکورم خراب شه تقصیر توعه

آرمان دستی به معنای برو بابا تکان داد و بلند شد تا از اتاق خارج شود

آرمان _ توام فقط منتظر اینی عقب موندگیتو بندازی گردن یه بدبختی

بعد از رفتن آرمان بلند شد و لباس های راحتی اش را از تنش درآورد و مانتو شلوارش را پوشید

لحاف و تشک را جمع کرد و همانجا روی هم گذاشت

از اتاق خارج شد
به همه سلام کرد
به غیر از مادرش و خاله سمانه
خاله فاطمه و دایی کسرا هم بودند

خاله سمانه که با علی درگیر بود سعی داشت با عنوان کردن پسرم و عزیزم چیزی را به علی بفهماند
اما کو گوش شنوا!

خاله فاطمه خاله بزرگ بود و بچه هایش را عروس و داماد کرده بود
آرزو و احسان که آرزو دوتا بچه داشت و احسان یک دختر می‌گذشت
دایی کسرا همسن آرمان بود و قیافه هایشان عین هم اما برخلاف آرمان خیلی بچه ساکتی بود

دلش خیلی میسوخت چون هم پدربزرگ و هم مادربزرگش پانزده سال پیش فوت کرده بودند و کسرا تک و تنها با خاله فاطمه اش زندگی می کرد
خاله فاطمه هم که سختگیر بود و کامل حق خواهری اش را به جا می آورد

سفره را پهن کردند و دیس های کباب و برنج را دست به دست می کردند تا سفره

از میان همه چشمش دنبال یک نفر می‌گشت
ارمیا !
نبود بین‌شان

موقع کنار مادرش نشست و آرام پچ زد

_ ارمیا کو؟

مامان _ ولش کن غذاتو بخور

_ میدونه اینجایین؟

مامان _ رفته خونه دوستش

_ آها

علی _ آتی ؟

با این فکر که عاطفه را صدا می‌زند توجهی نکرد

علی _ آتی باتوام الوووو؟

_ من؟

علی _ آره تو !

_ چی میخوای؟

علی _ بده نوشابه رو

_ بگیر بخور معدت سوراخ شه

همانطور که حرف می‌زدند یهو ب حرف خاله اش همهمه ها کم شد

خاله فاطمه _ علی جان خاله نمیخوای دوماد شی ؟

علی _ چرا میخوام مامانم نمیزاره

خاله _ علی !

علی _ ببینینش هر موقع گفتم یه علی گفتم من خفه شدم

عاطفه انگار این بحث فاقد اهمیت بود دنبال لیوان تمیز می گشت برای نوشابه

خاله فاطمه _ خب باید دنبال یه دختری باشه خانوم باشه خوشگل باشه نجیب و سر به زیر باشه مهمتر اینکه خودی باشه

با گفتن کلمه خودی از زبان خاله فاطمه اش کمی فکر کرد
از اقوام کسی نبود همسن و سال علی اگر هم بود بالای پنج سال اختلاف سنی بود

علی قاشق را میان راه نگهداشت و زل زد به خاله فاطمه

علی _ خاله چه آشی پختی ؟

خاله فاطمه _ آش خوبیه میشناسیش

علی انگار میلش به غذا ته کشید و قاشق را عمودی داخل بشقاب نگهداشت

مشتاق به بحث میان علی و خاله فاطمه اش خیره بود
آن دختر که خاله فاطمه از او حرف میزد که بود ؟

همه فقط گوش شده بودند و خیره به خاله فاطمه اش که چه میخواهد بگوید

علی _ چند بار دیدمش؟

خاله فاطمه _ اوووو خیلی

علی ابروهایش از جواب خاله بالا پرید

_ بهار دخترعمو حسنت؟

علی حالت چندشی به خودش گرفت

علی _ نهههه توبه استغفرا…اون هیولا رو من عمرا بگیرم

همگی خندیدند و عاطفه بعد از سرکشیدن لیوان نوشابه متفکر به خاله خیره شد

عاطفه _ فهمیدم!..ساناز دختر دایی بابام!

خاله فاطمه _ جلو چشتونه؟

نگاهش چرخید بین کسانی که نشستند
یک آن نگاهش در نگاه علی قفل شد
علی شوکه با انگشت اشاره سمتش اشاره کرد و به خاله نگاهی کرد

علی _ این؟

خاله فاطمه _ بهتر از آتوسا میشناسی ؟

انگار روی آتش گذاشتندش
با علی ؟
ازدواج؟

علی با صورت گر گرفته از جا پرید و رفت بیرون
خدارا شکر کرد که حاج حسین و پدرش داخل حیاط بودند چیزی ازین بحث نفهمیدند

خاله فاطمه _ عه وا چرا همچین کرد ؟

خاله _ خب فاطمه جان اشتباه کردی عزیز دلم

خاله فاطمه چشمی نازک کرد و دستمالی برداشت تا انگشتان چرب شده اش را تمیز کند

خاله _ من هی گفتم به تو که نه علی قبول میکنه نه آتوسا اینا همو گاهی وقتا آبجی داداش صدا میزنن

مامان _ عاطفه خاله پاشو ببین این بچه کجا رفت ؟

با بلند شدن عاطفه دیگر نشستن برایش سخت بود
چند بشقاب خالی روهم گذاشت و وارد آشپزخانه شد
کم کم ظرف هارا جمع کردند و آوردند
تمام ظرف هارا شست و اصرار خاله اش برای اینکه کنار برود بی فایده بود

وقت اذان مغرب شد و همگی رفتند وضو گرفتند نمازشان را خواندند
خاله فاطمه که بعد از ناهار خیلی کم حرف زد
در حد بله یا نه !

در آشپزخانه با عاطفه نشسته بودند و میوه پوست می‌کردند

چیزی نمی دید اما صدا ها را می شنید

خاله فاطمه انگار عزم رفتن کرده بود و کسرا را صدا می زد

کسرا که آن طرف آشپزخانه نشسته بود و با آرمان حرف می‌زدند و خبیثانه می خندیدند

کسرا _ آبجی شما برو من نمیام

خاله فاطمه مسیر پذیرایی تا آشپزخانه را طی الارض کرد

خاله فاطمه _ تو غلط کردی فردا مدرسه داری پاشو ببینم

کسرا _ آبجی گیر نده فردا تعطیله با آرمان کار دارم

خاله فاطمه _ تعطیله که تعطیله درست که تعطیل نیست پاشو ببینم کارتم بزار بعدا

کسرا انگار خسته شده باشد دادی کشید که همه خشک شدند

این داد متعلق به کسرا بود ؟
کسرایی که معروف بود به مسکوت!

خاله فاطمه _ بدرک دیگه حق نداری بیای خونه

کسرا _ بهتر

خاله فاطمه رفت و در را محکم بست
خاله و مادرش رفتند بیرون تا از حرص یک وقت خود را از پله ها به پایین پرت نکند

_ کسرا ! رو نکرده بودی

کسرا _ همش گیر میده یه روز بیا پیشمون ینی خون آدمو تو شیشه میکنه

عاطفه _ پیر شده طبیعیه اقتضای سنشه

کسرا _ انقدر بداخلاقه آرزو و احسان هر یه ماه یه بار میان خونش اونا دیگه بچه هاشن مثلا

با آرمان مشغول حرف زدن شدند

در خانه باز شد
مادرش چادر سر کرده وارد آشپزخانه شد و لباس هایشان را داد

مامان _ پاشین بریم دیر وقته عاطفه جان خاله خداحافظ اذیت شدی امروز

در حالی که مادرش و عاطفه هم را بغل کرده بودند و خداحافظی می کردند پافرش را پوشید و با عاطفه خداحافظی کرد

عاطفه _ لباست ؟

_ پیاده میریم نمیتونم ببرم به ارمیا میگم بیاد ببره دستت درد نکنه دخترخاله هنرمندم

گونه عاطفه را بوسید و از پله ها پایین رفت

چشمش به علی افتاد که دم در ایستاده بود با حاج حسین

از حاج حسین خداحافظی کرد و از علی فقط زمزمه وار چیزی گفت که مثلا خداحافظی بود

علی سرش را زیر انداخته بود و با پایش خط فرضی روی زمین می کشید

علی _ خوش اومدین

پایش را که از خانه بیرون گذاشت تازه حرف های زینب یادش آمد
مادرش و پدرش و کسرا و آرمان داشتند می‌رفتند
برگشت سمت خانه خاله
در داشت بسته میشد

_ علیی!

علی در را باز کرد و سوالی نگاهش کرد

_ یادم رفت بگم آخر هفته قراره بریم کوه خیلیا هستن تو و عاطفه ام بیاین ساعتشو زنگ میزنم میگم

علی _ باشه

_ خداحافظ

علی _ خداحافظ

دوان دوان خودش را به خانواده اش رساند و با آنها همراه شد

در طول راه سکوت کرده بود اما بقیه بیشتر از همیشه باهم حرف میزدند
این سکوتش خیلی ضایع بود

وارد کوچه شان شد و با دیدن موتور مشکی جلوی در خانه مکث کرد

برای چه آمده بود ؟

با نزدیک شدنشان رهام از روی موتور پیاده شد
سلام کردند
پدرش در را خانه را باز کرد

خودش و کسرا و آرمان رفتند
پدر و مادرش هم دم در ایستادند

اصلا کنجکاو نبود تا بفهمد برای چه آمد گرچه با دیدن کارتون روی موتور حسی قلقکش میداد تا دم در بماند و بفهمد داخل کارتون چیست

افکارش را دور ریخت و وارد خانه شد