رمان قلب بنفش پارت شانزده

رمان قلب بنفش💜✨
#پارت_شانزده
《تیدا》
امروز با اون شایان عوضی حرف زدم…زنگ زده بود و تهدید ها و دستور ها رو شروع کرده بود…گفت سرعت کار باید بالا بره؛هرچی زودتر باید اون مدارک دستمون برسه مگه نه فلان و بهمان…
دلم رو آشوب کرده بود؛اصلا حالم خوب نبود و تو خودم رفته بودم…
همون موقع ها بود که ایلدا بهم زنگ زد و گفت که برم آموزشگاه پیششون یه کم دور هم باشیم.
راستش روحیه ام خیلی ضعیف شده بود و همش داشتم خودخوری میکردم…واقعا دیگه نه قلبم و نه مغزم نمی‌کشید؛آخه مگه یه آدم چقدر تحمل سختی رو داره؟!
به آریانا هم گفتم و قرار شد با هم بریم…
ماشین گرفتیم و جلوی در آموزشگاه پیاده شدیم…
رفتیم تو و ایلدا و گلناز رو دیدیم که توی حیاط منتظر بودن.‌..
بعد از سلام و احوالپرسی ایلدا پیشنهاد داد همونجا بشینیم.
واقعا دخترهای خونگرم و مهربونی بودن؛برای ما که تا به امروز،به جز همدیگه دوست و همدم دیگه ای نداشتیم،این جور چیزها جدید بود…
گلی_خب برنامه تون برای آخر هفته چیه؟جایی میخواین برین؟
تعجب کردم…چرا در مورد آخر هفته میپرسید؟!نمیدونم شاید عادیه…
آریانا جواب داد…
_نه فعلا؛چطور؟!
گلناز نگاهی به ایلدا کرد و دستاش رو به هم زد و با اشتیاق گفت
_این آخر هفته با بچه ها میریم شمال…داشتیم با ایلدا می‌گفتیم خیلی خوب میشه اگه شما هم بتونین بیاین باهامون…
چییی؟!شمال؟؟؟داره دعوت میکنه که باهاشون بریم مسافرت؟!خدایا چرا انقدر کار رو سخت میکنی؟!!!آخه چطور میشه جلوی این ها که تو حرف هاشون لطف و مهربونی مشهوده،نقش بازی کرد؟!
دلم گرفت…
اما انگار که کنارشون نقش بازی نمیکردم…اخلاق های واقعی خودم رو داشتم…مطمئنم آریانا هم همینطور بود؛اما این مسئله کار ما رو سخت تر هم میکنه ولی در عین حال میتونه یه فرصت هم باشه…
آریانا_مزاحم نمیشیم؛زشته!شما هم قبلا برنامه ریختید…
ایلدا_اشتباه شما اینجاست دیگه!من و گلی از اونجایی که خیلی زورگو هستیم و از قبل هم قرار گذاشتیم شما رو ببریم،قبلا به همه گفتیم و همه چیز حله!
چییییی؟!!!!گفته بودن به همه؟؟؟
چشمکی به همدیگه زدن و من و آریانا بودیم که با شوک به هم نگاه میکردیم…
_اما……
گلی_نه دیگه!نشد تیدا خوشگله…اما و اگر نداریم باید بیاین.همین فردا هم حرکت می‌کنیم.
_فرداااا؟؟!
سری به تایید تکون دادن…
آخخخ چرا انقدر دیر گفتن؟!وای من چیکار کنم خب؟!آرتااا!!!با اون چیکار کنم…اونم اونجاست….
بعد از یه کم دیگه گپ و گفت بالاخره خداحافظی کردیم و برای فردا صبح زود قرار گذاشتیم…
این طور گفته بودن دخترها با یه ماشین و پسرها هم با ماشین دیگه میرن…

موبایلم رو روشن کرده بودم و بی هدف تو عکس هام میچرخیدم…
چشمم به عکسش خورد…
حس کردم ضربانم دوباره تند شد…
لعنت بهت!چرا حتی وقتی به عکست نگاه میکنم هم اینجوری میشم؟!
زوم کردم و صورتش رو تماشا کردم و نگاهم روی چشم هاش قفل شد…
انگار که توی عکس نبود؛واقعا جلوم بود…
اون نیمچه اخم و اون نگاه نافذ…
واقعا اینجا بود انگار.
از همین الان فکر رو به رو شدن با آرتا استرس رو به جونم انداخته بود…
چرا من باید برای هربار دیدنش انقدر مضطرب و هول میشدم آخه…
عههه تیدای خنگ!به خودت بیا دختر؛تو همونی که سایه ی این رو با تیر میزدی…
هوووف!واقعا حوصله ی بحث کردن با خودم رو نداشتم…واقعا زبون نفهم بودماا!
بهش فکر نکن!مگه اون الان به تو فکر میکنه ها؟!هه!اون برای خودش این وقت شب خوابه و حتی از ذهنش هم رد نمیشی؛پس تو هم بگیر بخواب و بیخود انقدر احمق نباش و به خودت فشار نیار.
سرم رو به چپ و راست تکون دادم که این فکر ها بپره.
چشمام رو روی هم گذاشتم و سعی کردم که بخوابم که فردا بتونم راحت بیدار شم…
××××
با صدای آلارم رو اعصاب گوشی ام از خواب پریدم و بعد از اینکه دوش گرفتم رفتم سراغ آریانا که بیدارش کنم…
بعد از اینکه آماده شدیم رفتیم پایین و چمدون به دست منتظر دخترها شدیم…
ماشین اومد و بچه ها برای سلام علیک پیاده شدن…
رزا هم بود.
من ندیده بودمش اما آریانا خیلی ازش تعریف می‌کرد…
الان هم واقعا به دلم نشست.
بعد از اینکه سوار شدیم ماشین راه افتاد…
گلی که پشت فرمون نشسته بود گفت
_پسرها اول جاده منتظرن…یک ساعت دیگه اونجا هم رو می‌بینیم و یه صبحونه هم میخوریم.
و وقتی که حرفش تموم شد دستش رو به سمت ضبط برد…
در عرض یک ثانیه صدای بلند موزیک تو ماشین پخش شد…