رمان قلب بنفش پارت پنجاه و سه

Newshaaa ♡11 مهر 1402

33 626

رمان قلب بنفش💜✨
#پارت_پنجاه و سه
《راوی》

روبروی کافه ی خلوتی که با سینا قرار گذاشته بودند،کرایه را حساب کرد و پیاده شد‌‌…

چند ثانیه جلوی در صبر کرد‌‌‌…

نفس عمیقی کشید و پلک هایش را روی هم فشرد‌‌‌…

بعد از اینکه کمی حالش سر جا آمد داخل رفت و با چشم به دنبالش گشت…

پشت میزی نشسته بود و به نقطه ی نامعلومی خیره بود‌‌…

سمتش رفت

_سلام!

انگار که به خودش آمد…

از جا بلند شد و دستش را به طرفش دراز کرد…

روی صندلی نشست…

با آمدن گارسون، سینا برای هر دویشان قهوه ای سفارش داد…

چند دقیقه ای سکوت بین شان حکمفرما بود…

از کجا باید شروع میکرد؟!تا همین لحظه هم سینا برایشان کم نگذاشته بود و هر کاری از دستش بر می آمد انجام می‌داد…

برایش سوال بود…
اینکه چطور وقتی صمیمی ترین دوست آراز و آرتا بود،حرف های آنها را نادیده می گرفت و به آنها کمک می‌کرد…

از ته قلبش ممنونش بود…
در این مدت چیزی جز خوبی و برادری از او ندیده بود‌…

اما گوشه های ذهنش،سوال ها بودند که می چرخیدند و او را آرام نمی گذاشتند…

_ من واقعا ازت ممنونم…تو تنها کسی بودی که حاضر شدی حرف های ما رو بشنوی…تنها کسی بودی که این وسط ما رو ول نکردی…

سینا لبخند کمرنگی زد…

برای اینکه اوضاع را آرام کند و این ماجرا را ختم به خیر کند هر کاری که در توانش بود انجام می داد…

آریانا بالاخره دل را به دریا زد.‌..
باید می پرسید…
هرچند با شک و تردید.‌..

مکثی کرد و نگاه خسته اش را به پایین دوخت…
_میدونی…من نمیخوام که برات دردسر بشه…بالاخره تو دوست آراز و آرتا هستی؛نمیخوام میونه شما خراب بشه….

هوووفی کشید و ادامه داد
_منظورم اینه که…با وجود اون ها چرا هنوز کمک میکنی؟!با اینکه خودت بهتر از همه میدونی این ماجرا،چقدر پردردسره؟!

سینا دست به سینه شد و سری به چپ و راست تکان داد.‌..

آرام گفت
_من میدونم حق با شماست…میدونم چرا اون کار رو انجام دادین…باید یه کاری کنم برای شما!نمیشه همینجوری دست روی دست بذارم و ببینم زندگی همه تون اینجوری خراب بشه…

قلپی از قهوه اش نوشید

_الان نمیتونم همه چیز رو بگم براتون…اما قول میدم می‌فهمید!همه می‌فهمن…فقط یه کم زمان احتیاج داریم…چیزی نمونده…شما فقط کافیه هز قدمی که بر می‌دارید فکر شده باشه…همه چیز باید با سند و مدرک به اونا اثبات بشه.

متوجه شد که قسمت آخر صحبتش به کار تیدا اشاره داشت…

_من خیلی سعی کردم جلوی تیدا رو بگیرم…اما نشد…وقتی بخواد یه کاری رو انجام بده آسمون هم زمین بیاد براش مهم نیست…

با یادآوری بحث و جدلی که قبل از آمدنش پیش آمده بود کلافه شد…

_حتی همین امروز هم میخواست دوباره بره پیشش…من واقعا دیگه نمیدونم باید چی کار کنم…نه میتونم جلوش رو بگیرم و نه میتونم ببینم که اینجوری به خودش آسیب میزنه…

انگار انتظار شنیدن این حرف را نداشت…

تا به حال کسی را ندیده بود که با تمام بدقلقی های آرتا،اینطور دوستش داشته باشد…

کنار بیاید و بسازد با دیوانگی هایش…

تیدا خیلی بیشتر از چیزی که دیگران فکر می‌کردند،ساده و عاشق بود…

_نه!هر جور شده باید جلوش رو بگیریم…آرتا الان حالش اصلا خوب نیست!حتی خودش هم نمی‌فهمه چی میگه و چی کار میکنه…

سری به تایید حرفش تکان داد

_آره!قبل از اینکه بیام بهش گفتم حق نداره همچین کاری کنه…یه کم تند رفتم اما تمام چیزهایی که تو دلم مونده بود رو بهش گفتم…شاید اینجوری براش بهتر باشه…میترسم آخرش یه کاری دست خودش بده.

به فکر افتاده بود…

یعنی الان تیدا بیخیال شده بود و در خانه،منتظرش نشسته بود؟!

اما حرف هایش چنین رنگ و بویی داشتند…پس حتما این بار یک دندگی را کنار گذاشته بود…

بهتر بود خودش صدایش را بشنود…

اینطور خیالش راحت تر می شد…

موبایل را از داخل کیفش در آورد و شماره اش را گرفت…

چندین بوق خورد اما هیچ جوابی دریافت نکرد…

اخم هایش را در هم کشید‌…دلشوره ی عجیبی گرفته بود…

با نگرانی لب زد
_جوابم رو نمیده!

زیر لب دیوانه ای زمزمه کرد.‌..

بار دیگر شماره را گرفت و نگران منتظر ماند…

“مشترک مورد نظر خاموش می باشد……”