رمان گذشته شیرین پارت هفتم

گذشته شیرین

پارت هفتم

اونجایی که  احمدی لوکیشنش رو فرستاده بود

رفتیم و در زدیم که احمدی در رو برامون باز کرد

احمدی: سلام خانم خوش اومدین . بفرمایین

من : سلام . ممنون

سما هم به آرومی سلام کردو وارد شدیم .
خودم هیچ نمیومدم ولی خب ایندفعه دلم خواست خودم بیام ببینم چه خبره . هوففف . همینطور تو فکر بودم که با صدای احمد از فکر و خیالاتم دست کشیدم :

خانم شما همینجا وایسین من الان میارمشون

به تکون دادن سر اکتفا کردم و منتظر احمدی شدم که سما گفت:

میگم نیلگون چند سالشونه اکثرا ؟ میدونی

من : فکر کنم ۱۶ یا ۱۷ سالشون باشه

سما : آها

و بعد با اومدن احمدی و با دیدن اون دخترا
دوباره رفتم به گذشته :

فلش بک ۹ سال پیش :

ایران_شیراز

از زبان نیلگون :
از مدرسه خسته و کوفته اومدم . سرم باز درد میکرد و میدونستم اگه یکم دیگه بیدار باشم بازم شوک عصبی میاد سراغم  و  اصلا نمیفهمم کجام  و بازم هی آردا رو یادم میاد و به خودم آسیب میزنم. البته مگه میشه یادم بره هه   . بخاطر همین تصمیم گرفتم یه نیم ساعتی بخوابم تا بهتر بشم  بعد برم بیمارستان پیش زیبا بانو . …..
نمیدونم کی و چقدر خواب بودم که زنگ خونه به صدا در اومد و رفتم در رو باز کردم با چهره ی سما مواجه شدم:

سلام نیلگون . خوبی . رفتی پیش زیبا بانو یا نه ؟ حالش خوبه؟ دکترش چیزی نگفت

من : سلام سما . آروم نفس بگیر دختر یکی یکی بپرس . والا خودمم هنوز نرفتم .، خوابم برده . ولی تا دیروز که دکتر میگفت فقط باید عمل قلب باز انجام بشه و عملش هم که هزینه اش زیاده نمیدونم چطوره میخوایم پول عملشو جور کنیم

و بعد یه آه عمیق و دردناک کشیدم که سما گفت:

درستش میکنیم نگران نباش. ایشالله جور
میشه

من: ایشالله …
و بعد با حرص ادامه دادم:

البته اگه اون اکبر آنقدر سر زیبا بانو داد نمیزد ،
زیبا بانو سکته قلبی نمیکرد . الانم معلوم نیست کدوم گوری رفته . مرتیکه الاغ

سما: چی بگم والا . حالا سریع بپوش بریم بیمارستان ببینیم حال زیبا بانو چطوره

من : باشه

و بعد رفتمو سریع یه مانتو شلوار پوشیدم و با سما به طرف بیمارستان حرکت کردیم. وارد بیمارستان که شدیم . رفتم پیش خانم نصیری که پرستار بود و گفتم :

سلام . خبری نشد؟

خانم نصیری: سلام نیلگون جان نه دخترم

سما : سلام

خانم نصیری : سلام سما جان

توی این دو هفته  که این اتفاق برای زیبا بانو افتاد و تو ccu بستری شده . اینقدر با سما  اومدم بیمارستان و رفتم که تقریبا همه من و سما رو میشناسن .

من : آها که اینطور خانم نصیری میشه هر اتفاق  که افتاده بهمون خبر بدید . شماره تلفن خونه رو هم براتون گذاشتم .

خانم نصیری: چشم حتما . ولی دکتر تا همین ۱ ساعت پیش هم میگفتن چون هر روز وضعیت بیمار داره بد و بدتر میشه باید هر چه سریعتر عمل بشه .

با این حرف خانم نصیری  روی صندلی های بیمارستان نشستم و سرمو تو دستام گرفتم .
سما هم اومد کنار نشست و گفت: نیلگون عزیزم . نگران نباش هر جور شده جور میکنیم

من : چجوری ها ؟؟؟ نه چجوریییی

سما : آروم باش دختر اینجا بیمارستانه . بیا تو بغلم گریه کن تا خالی شی

با این حرف سما انگار که منتظر چنین جمله بودم رفتم تو بغلش و شروع کردم به گریه کردن و از بس گریه کرده بودم نمیدونم چی شد که تو عالم بیخبری فرو رفتم……..

گذشته شیرین

پارت هفتم

فلش بک ۹ سال پیش:
کانادا_تورنتو
از زبان آردا :
نمیدونم چقدر اینجا نشستم و در و دیوار رو نگاه میکنم که فلیسیتی خدمتکارمون میاد تو میگه :

“Please get ready as soon as
possible .Parhan is waiting for you”

(لطفا زودتر آماده بشید . پرهان منتظرتون هست)

هه منتظرم هست که برم کجااا هااا؟ آخه دانشگاه به چه دردم میخوره وقتی نیلگونم نیست هااا؟؟
وقتی میبینه عکس العملی بهش نشون نمیدم در رو میبنده . و من غرق میشم به سه سال پیش وقتی اون بی معرفت ولم کرد….
فلش بک ۶ سال پیش :
ایران _تهران:
از توی پنجره اتاقم به خونه ی نیلگون نگاه میکنم که چراغش خاموشه . نمیدونم چرا یه چند وفتی هست نیلگون باهام سرد شده . فردا صبح هم خودم کار دارم  وگرنه خودم باهاش می رفتم خرید . حالا وقتی کارم تموم  شد و اومدم خونه ازم میپرسم چش شده .
و بعد میرم تو تختم و چشمامو میبندم و ساعدمو رو صورتم میذارم و بعد چند دقیقه به خوابم می بره .

با صدای زنگ آلارام گوشیم از خواب بیدار میشم و میرم دست و صورتمو و میشورم و لباس هامو میپوشم  و از اتاق بیرون میرم و منتظر بابا میشم .
بابا بعد از چند دقیقه از اتاق مشترکش با مامان بیرون میاد و میگه: سلام پسرم . صبحت بخیر

من : سلام بابا . صبح تو هم بخیر . بریم؟

بابا: بله پسرم .

و با بابا سوار ماشین میشم و از  خونه خارج میشیم . دم در خروجی آقا رحیم رو ندیدم و از بابا میپرسم
من: آقا رحیم کجا رفته؟

بابا : یه چند روزی مرخصی میخواست بره کرمان پیش نوه هاش منم بهش مرخصی دادم . آقا رحیم واقعا مرد زحمت کشیه . و امسال اصلا مرخصی نگرفته بود برعکس بعضی های دیگه که همش تنبلی میکنن و مرخصی می گیرن

من: موافقم بابا…..

این داستان ادامه دارد….