رمان انتقام خون پارت ۶۲

به سمت اتاقش میروم

وارد میشوم و درحالی که او را آرام بر روی تختش می‌گذارم بوسه آرامی بر روی سرش میزنم

درحالی که به سمت کمدش میروم با لحن کودکانه‌ای می‌گویم

_برم یه لباش خوشجل بیارم دخملم خوشجل بشه بعد بریم مهمونی

جلوی کمد می‌ایستم

نگاهی به لباس‌هایش می‌اندازم و حالت متفکری به خود می‌گیرم

_خب حالا چی بپوشیم؟

پیراهن سفیدی را که رویش گیلاس‌های سرخ دارد را از داخل کمد بیرون می‌آورم

نگاهش میکنم و کم کم لبخندی بر لب‌هایم می‌نشیند

تصور دخترکم در آن لباس قند در دلم آب می‌شود

هدبند ستش را به همراه جوراب سفید رنگی از داخل کشو بیرون می‌آورم و به سمت تخت میروم

با لبخند پایین تخت زانو میزنم

در آغوش میکشمش و درحالی که آرام لبه تخت میخوابانمش قربان صدقه‌اش میروم

_قربونت برم من………عمر مامان

با آرام ترین حالت ممکن لباسش را از تنش خارج میکنم

_دختر خوشگل منی شما؟

پیراهن را به آرامی از پاهایش و بعد دستانش رد میکنم و در مقابل نق زدنش می‌گویم

_جونم مامان؟……………جونم………..تموم شد قربونت برم من تموم شد

بلندش میکنم و آرام به سینه‌ام تکیه‌اش میدهم

زیپ لباسش را بالا میکشم و مجدد بر روی تخت میخوابانمش

جوراب‌های کوچکش را برایش میپوشانم و هدبندش را بر روی سرش تنظیم میکنم

با دیدنش قند در دلم آن می‌شود و دلم برایش ضعف می‌رود

به سرعت در آغوش میگیرمش و بوسه محکمی بر گونه‌اش میزنم

_آخ….تو چقدر ناز شدی….

محکم به خود میفشارمش که نق آرامی می‌زند

مجدد موهای کم پشتش را میبوسم

_جونم خوشگلم…….جونمم

با صدای آرمان سر به سمت در میچرخانم

آرمان_بدش من این فسقلو ببینم

از جایم بلند می‌شوم و او جلو‌تر می‌آید

پیراهن یاسی نگی را به همراه شلوار مشکی پوشیده است

موهایش را کمی حالت داده و آستین‌های پیراهنش را تا زده است

آوینا را آرام از آغوشم میگیرد لباس‌هایش را نگاه می‌کند

کم کم لبخند عمیق و مهربانی بر لب‌هایش می‌نشیند

آوینا را به خود می‌چسباند و سرش را بر روی شانه خود می‌گذارد و چشمانش را می‌بندد

با لبخند عمیقی نگاه از صحنه زیبای پیش رویم می‌گیرم

ساک آوینا را بر میدارم

وسایل مورد نیاز را داخل آن می‌گذارم

پس از مطمئن شدن از اینکه چیزی را جا نگذاشته‌ام از اتاق خارج میشوم

آرمان که از اتاق خارج شده بوده بر روی مبل نشسته‌است

ابتدا مانتو و شالم را میپوشم و کیفم را برمیدارم

به سمتش میروم

_بریم؟

سری تکان می‌دهد و از جایش بلند میشود

آرمان_بریم

آرمان آوینا را به آغوشم میدهد و ساک را از دستم می‌گیرد

همراه هم از خانه خارج می‌شویم  و با آسانسور به پارکینگ می‌رویم

آرمان اول در را برایم باز می‌کند و بعد از نشستن من در را می‌بندد

ساک را بر روی صندلی پشت می‌گذارد و پس از دور زدن ماشین پشت فرمان جای میگیرد

تا مقصد حرفی بینمان زده نمی‌شود

کمی بعد ماشین را کناری پارک می‌کند

به سرعت پیاده میشود و در را برایم باز می‌کند

خنده‌آرامی میکنم و پیاده میشوم

آوینا را کمی در آغوشم جابه جا میکنم

آرمان پس از برداشتن ساک و قفل کردن ماشین جلو می‌رود و زنگ در را میفشارد

کمی بعد در بی‌هیچ حرفی باز میشود

آرمان کناری می‌ایستد تا اول من وارد شوم

جلو‌تر از او حرکت میکنم و او هم پشت سرم می‌آید

از حیاط می‌گذریم

مامان فرشته جلوی در منتظرمان است

با لبخند سلام میدهم

_سلام خوبید؟

با مهربانی در آغوشم میکشد

مامان_سلام مادر تو خوبی؟

نگاهی به آوینا می‌اندازد

مامان_این فسقلی خوبه؟

قبل از جواب دادن من آرمان با لحن بامزه‌ای می‌گوید

آرمان_مامان منم هستما

مامان نگاه چپ چپی به سمتش می‌اندازد و با خنده می‌گوید

مامان_خب حالا حسودی نکن

آرمان را هم در آغوش می‌کشد و بعد وارد خانه می‌شویم

با ورود به پذیرایی آرمین جلو می‌آید

از آن روز به بعد چند باری دیدمش اما هنوز هم کمی خجالت میکشم از او

با آرمان احوالپرسی کوتاهی می‌کنند و همدیگر را مردانه در آغوش می‌کشند

بعد به سمت من میآید و روبه‌رویم میایستد

آرمین_خوبی؟

آرام سری تکان میدهم

_خوبم مرسی

کمی مکث میکند و بعد دستش را به سمتم می‌گیرد

آرمین_میشه بغلش کنم؟

نگاهم را بین دستان او و نگاه متعجب آوینا میچرخانم

آوینا را آرام به آغوشش میدهم و زمزمه میکنم

_مراقبش باش

(این پارت در بی انرژی بودن کامل نوشته شده و توقع بیشتری دارم ازتون نسبت به دو پارت قبل🥲