رمان آزرم پارت ۱۳۰

تک خنده ای از گلویش خارج می شود
– هوس بچه کردی؟
پلک هایم تند تند باز و بسته می شوند … خوش به حال خودِ خوش خیالش
– نه …همینطوری گفتم
واقعا در این موارد ضریب هوشی اش پایین بود … به قول خودش حرف ها و کار های خاله زنکی را سر در نمی آورد … بفرما … اگر این مردسالاری مزخرفش را کنار می گذاشت الان با دیدن حالت های ضایع من قطعا به ماجرا پی می برد
از جا بلند می شوم و بازوی دستش را می گیرم … اگر می‌ماند قطعا دوتاییمان را از راه به در می کرد و این بچه هم که هنوز معلوم نیست چند وقتش است و می ترسم آسیب ببیند
– پاشو … پاشو برو دیگه منت کشیتم کردی … دیگه هم از در و دیوار بالا نیا … تارزان شده واسه من
گمانم خودش قصد رفتن داشت که بلند می شود … میان راه بازویم را محکم طرف خود می کشد … چشمانم به نگاه شرش دوخته می شود … دندان هایش روی هم فشرده می شوند
– نمی خوام دیگه؟ … حالتو بدجور می گیرم آرام!
متنفر بود از پس زده شدن و سرکوب شدن امیالش و متاسفانه امشب اوضاع نمی توانست به کام او پیش برود
بازویم را با ملایمت از دستش خارج می کنم و کمرش را سمت پنجره هل می دهم
– هرچه از دوست رسد نیکوست … برو مراقب خودتم باش انقدر تن و بدن منو نلرزون
پرده را می کشد و خم می شود … همیشه موقع رفتن پیشانی ام را می بوسد و من چنان قندی با این حرکتش در دلم آب می شود که می توان با آن چندین کیلو شیرینی باقلوا درست کرد
پنجره را باز و یک پایش را رد می کند … کلید درب بالکن را گم کرده بودم و قفل مانده است … وگرنه از در رفتن قطعا گزینه ی بهتری بود برای هیکل درشتش
– امشب پیش حاجی ام زنگ زدی جواب ندادم نگران نشو
انگشتانی که با عشق موهایش را مرتب می کنند و گویا اختیارشان با من نیست
– باشه … خدافظ
بالا تنه و پای دیگرش را به سختی رد می کند … شرایطمان خنده دار است … نامزدم باید قایمکی و از پنجره ی بالکن به دیدنم بیاید … نامزد کجا بود اصلا پدر بچه ام!
از میله ها آویزان می شود و من با نگرانی نگاهش می کنم
– مراقب خودت باش
سری برایش تکان می دهم … منتظر می مانم و او از راه بالکن روی دیوار می رود و نمی دانم از کجا غیب می شود … با آن لباس های مشکی اش هم نمیشد در تاریکی تشخیصش داد!
دستم بی اختیار روی شکمم می نشیند … در همین چند ساعت این کودک همه ی وجودم شده بود … زنده بودنش را حس می کنم … پس مادر بودن این است!
– تو این کارارو از بابات یاد نگیر لطفا …
پنجره را می بندم و پرده را هم می کشم … گرما گویی گلویم را می فشارد
– فردا میریم آزمایش می دیم … جوابشو نگه می داریم و شب عید چیکار می کنیم؟ … تو رو هدیه میدیم به بابایی
تلفن همراهم را بر می دارم و تاریخ را چک می کنم … چه زمانی هم جنینم خودش را نشان داده است … دقیقا دو روز مانده به عید
شماره اش را لمس می کنم و نمی دانم چرا هرچه که میشد این قلب قرمزِ کنار نامش،برداشته نمیشد … باید از سالم رفتنش مطمئن می شدم یا نه !
– جانم؟
جانم گفتنش انگار گوشت می شود و می چسبد به بدنم
– رفتی؟
صدایش همراه با نفس نفس زدن است
– می خوای تا برگردم؟
لباسم را از تن خارج می کنم
– نخیر … دوباره تاکید می کنم سردار … حواست به خودت باشه
صدای ریموت ماشین می آید و خیالم راحت تر می شود … به ماشینش رسیده
– روی چشمام فرعون … دیگه؟
– دیگه هیچی خدافظ
خداحافظی با او می چشود شروع دلشوره هایم … نمی دانم چرا اما عجیب نگرانم … شاید هم دلیلش اوضاع بدمان باشد … حاجی صفوی با مدرکی که سردار نمی داند دست او داده ام دیر یا زود سراغ پدرم می آمد … خدا می داند آخرش چه می شود!
می ترسم از اینکه این کارم او را از من فرسنگ ها دور کند … باید اصلاح کنم جمله ام را … از ما!
پوست شکم تختم را نوازش می کنم
– من اشتباهی نکردم مگه نه؟ … ما اجازه نمی دیم بابایی ازمون دور شه
سواستفاده می کنم از فرزندم؟ … اگر مسئله سردار باشد من از عالم و آدم سواستفاده می کنم … کودکمان که جای خود دارد!
_______________________

– آرام؟
نگاهم را از دکه ی سبزه فروشیِ درون پاساژ می گیرم و به آهو می دهم
– هوم؟
انگشت اشاره اش را به سمتی می گیرد و شیطنتش اخم های را گره می زند
– لباس خواب نمی خری؟‌
اخیرا زیاد با زینب همنشین میشد و او هم که کلهم اجمعین از راه به در بود
آرنجم را در پهلویش فرو می کنم و سمت سبزه ها بر می گردم تا یکی را انتخاب کنم … خرید عید عجیب دلچسب بود
– مودب باش … لطفا اینو برام حساب کنید
سبزه ای که روبان قرمزی دورش پیچیده بود را از دست فروشنده می گیرم و کارت را دستش می دهم
– لباس خواب نیازت میشه ها
– آهو!
خنده اش عصبانی ترم می کند … باید روابطش را با زینب محدود کنم … آهوی خجالتی را چه به این حرف ها؟
– خیلی خب … دیگه نمیگم … نخر اصلا
کارت و سبزه ها را فروشنده می گیرم و ضربه ای پشت کمر آهو می زنم
– برو چرت و پرت نگو … چش سفید
دستش را مانند پارتنر ها دور بازویم می پیچد و من نگاهی به خریدهایمان می اندازم
– آهو فقط ماهی مونده؟
– آره
تلفن همراهم را روشن می کنم … آخرش هم نتوانستم گواهینامه را بگیرم و الان باید منتظر اسنپ و تاکسی و اینها می ماندیم
– خیلی خب اونم سردار می خره … اسنپ بگیرم بریم دیگه
مشغول گرفتن اسنپ می شوم و صدای ریز او زیر گوشم می آید
– آرام … حس خوبی داره؟
– چی؟
شماره ی راننده ی پراید سفید را ذخیره می کنم و سر از حرف های آهو هم در نمی آورم
– رابطه!
– رابطه ی چی؟
تلفن را درون دست خالی ام نگه می دارم … واقعا سر از کار نوجووان ها در نمی آورم
– رابطه دیگه … رابطه
عاصی کمی عقب هلش می دهم … من بچه نمی خواستم که آهو خودش یک بچه ی تمام عیار است
– رابطه ی چی؟ … عاطفی؟ … دوستی؟ …
– ج.نسی!
چشمانم از حدقه در می آیند … برای این چسبیده به من و درگوشی پچ پچ می کند پس … آرنجم را از دستش خارج می کنم … همین مانده بود دیگر
– آرام کنجکاو شدم خب!
گمانم این چند وقت زیادی از آهو غافل شده ام … این دخترک آهوی سر به زیر و خجالتی من نبود … خدای من … از من هم دارد می پرسد!
– می خوای شوهرت بدم بفهمی؟