صدای نعره ی سردار در خانه باغِ خالی می پیچد
– آرااااام
یک دستش را روی جای ضربه می گذارد و تلو تلو خوران عقب می رود
آرام نفس نفس می زند و قلبش بیرون از سینه اش می تپد … در دل فریاد می کشد خدا نکند آسیب جدی دیده باشد
گردن بطری فقط درون دستان آرام مانده و بقیه اش تماما خورد شده است
سردار با گیجی کف دستش را نگاه می کند
خون آمده … سرش شکست
مانند ببر زخمی به آرامی که سعی می کند این حالتی که مانند جوجه ی باران خورده،می لرزد را پنهان کند نگاه می کند
– ای بر پدرت آرااام … چه غلطی می کنی لعنتیییی؟
آرام مانند خودش فریاد می زند
او دیگر عقب نخواهد کشید … هرگز
– آهو کجااااست؟
آرام مانند جانی ها رفتار می کند … او زمانی که حرف آهو به میان بیاید جانی میشود … قاتل می شود … بی رحم می شود … حتی … سردار می شود
سردار سرش را ماساژ می دهد و همین که می خواهد دستان آرام را بگیرد و مهارش کند آرام گردنِ شکسته ی بطری را به طرف پهلویش می برد
آرام شیشه را بر سرش کوبید … چه کسی می گوید که در پهلویش فرو نمی کند؟
دندان به دندان می فشارد و سردار انتظار این حد از بی رحمی را از آرامِ عاشق ندارد
– آهو کجاست سردار؟
تیزیِ شیشه ی شکسته شده روی پهلوی سردار نشسته
اگر آرام ذره ای فشارش دهد پهلوی سردار زخم عمیقی بر میدارد
سردار زخم سرش را تحمل می کند … تیزیِ روی پهلویش را هم
اما این آرامی که با نفرت نگاه میکند … با نفرت حرف می زند … با نفرت نفس می کشد را نمی تواند تحمل کند
عادت دارد به آرامِ عاشق نه آرامِ کینه توز
شاید درست گفته باشد دخترک … او دقیقا در این لحظات شبیه سردار شده
– فشار بده … فشارش بده … تا ته بکنش تو … دستت بلرزه ازت میگیرمشو دفعه بعدی صالحو دقیقا جلوی چشمای سگ مصبت می کشمش … تازه اون موقع یر به یر میشیم دختر صالح
از دختر صالح گفتن هایش کینه تراوش می شود
کینه ای عمیق و کمر شکن
آرام متزلزل می شود … مانند ساختمانی که زمین لرزه پایه هایش را سست کرده و آماده است تا با کوچک ترین پس لرزه ای فروبریزد
– فشارش بدهههه … دِ فشار بده تا نگرفتمش ازت
دست آرام می لرزد … چه کند؟ … شیشه را در بدن او فرو کند؟
– بهم بگو آهو کجاست؟
سردار حرفش را عملی می کند … محکم مچ دست آرام را فشار می دهد و صدای ناله ی آرام خانه را فرا می گیرد
قطعه شیشه از دستش می افتد و سردار می خواهد خودش را بابت فشردن دستانِ ظریف آرام دار بزند
گندت بزنند مرد … این کینه توزی ات آخرش هر دویتان را نابود کرد
چرا کسی درک نمی کند سردار را؟ … چرا هیچکس سرداری که مرگ پدرش را دید درک نمی کند؟
درک نمی کند که سردار چه کشید؟ … آن پسرک شوخ طبع و خوش اخلاق شد یک مرد دیوانه و یاغی … جان گرفت … چشم گرفت … زندگی گرفت … تا برسد به این نقطه
درک نمی کند کسی پسر بی کس روزبه را
مچ دست آرام در حال له شدن است و صدای ناله لش بلند تر می شود
ناله اش ناخود آگاه است اما هرگز تقاضای رها کردن نمی کند … هرگز ضعف نشان نمی دهد
این درد در برابر دردی که از شب تحمل کرده هیچ است … یک هیچِ بزرگ
سردار تن رنجور آرام را از جا می کند
آرام دست و پا می زند و دردِ مچ دستش حال که سردار رها کرده بیشتر خودنمایی می کند
– ولم کنننن … ازت متنفرممممم … ازت متنفرم سردااااار … ازت متنفرم پسر روزبه
دستمال سفیدی که به زور جلوی دهانش قرار میگیرد … اشکی که روی دست تنومند سردار می چکد … تنی که سست می شود … و چشمانی که گلایه می کنند و بسته می شوند
چه کسی گفته سردار می تواند از آرام بگذرد؟
_________________
آهو رو کجا برده سردار لعنتی چرا هیچی نمیگه که آرام دلش آروم بگیره💔💔
از اینکه آرام صالحو انتخاب میکنه همیشه داغون میشه
یه جورایی یه حس خیلی شدیدیه که میخوای اونی که دوسش داری فقط تورو بخواد ولی آرام همیشه طرف باباشو میگیره
تو این رمان من بیشتر حقو به سردار میدم. آرام هم واقعا شخصیت عجیبی داره! با این حال که صالح عوضی انقد کثیفه که حقش از مرگم فراتره حاضر نیست ازش دست بکشه! دقیقا حکایت همون” هم خدا رو میخواد هم خرما رو ” ارامه. بیچاره سردار😮💨
هر دو حق دارن
آرام دختریه که برادرش کشته شده،پدرش به بدترین نحو قراره کشته بشه، یه خواهر کم سن و سال داره که باید ازش مراقبت کنه
آرامم می دونه که پدرش بیشتر از چیزی که بشه گفت گناه کاره ولی به عنوان یه دختر نمی خواد با این ننگ از دنیا بره
علاوه بر این مردن برادرشم هست، یه زن چطور می تونه مرگ برادرشو فراموش کنه
سردارم که حق داره بخواد انتقام بگیره چون چیز وحشتناکی رو تجربه کرده
اون چیزی که همه چیزو درهم و برهم کرده این حس بینشونه
اگر این حسه نبود سردار راحت انتقام می گرفت و آرام راحت تر جلوش می ایستاد
ولی این حس باعث میشه که به این فکر کنیم واقعا حق با کیه
واقعا کار آرام غیرقابل پیش بینی بود
که سردار واقعا شوکه شد
توصیف از پشت خنجر خوردن بود
یعنی میگی که آرام نباید جلوش می ایستاد و باید باهاش همراهی کنه؟