آدم فضایی کوچولو 🪐

(بچه ها قبل اینکه برید بخونید داستان قشنگمونو سخن نویسنده رو که من باشم مثلا حتما بخونید:🤣

خوب بچه ها راستش این داستان جریان داره حدود چند روز پیش دوستم توی مدرسه گفت یه داستان نوشتم با ژانر فضایی آدم فضایی و اینا خیلیم ازش تعریف میکرد بعد اون موقعه یادش رفته بود بیارتش با خودش مدرسه منم گفتم حتما بیارش اگه قشنگ بود منم توی سایت مد وان میزارمش چند روز بعد که امروز باشه داستانی که نوشته بود رو برام آوردش و خیلی اصرار داشت من همون لحظه بخونمش منم چون توی سرو صدا تمرکز ندارم هر چی گفت بخونش گفتم نه میرم خونه میخونمش خلاصه که اومدم که با ذوق برگه رو از تو کیفم در آوردم شروع کردم به خوندنش اصلا اینقدر که داستانش قشنگ بود دلم میخواست جیغ بزنم از یه جا هم تعجب کرده بودم آریانا که به زور انشا مینوشت و همیشه چرت و پرت بود چطور تونستم اینقدر قشنگ بنویسه منم قبل از اینکه داستانو برای شما تایپ کنم یه تیکه ا شو توی نت زدم دیدم بله خانوم از تو گوگل برداشته البتهه با خیلی تغییر ولی خوب مثل همون بود تقریبا منم که حسابی عصبانی شده بودمو تو ذوقم خورده بود رفتم پی وی شادشو اسکرین شات داستانش تو گوگلو براش فرستادم زیرش نوشتم :که خودت نوشتی ها …😑😑(۰۰۰فوشامو سانسور کنم🤣)
خوب سرچش کردم تو نت و گرنه آبروم میرفت …خو چرا دورغ میگی فقط نگیرمت

(خلاصه جريانات با این همه داستان تصمیم گرفتم براتون بزارمش چون خیلی قشنگه
گفتم حقیقتو بگم بهتون نگید تارای از همه جا بیخبر اسکی رفته داستانو😑
راستی بچه ها بهش چیز بگید خودش میاد میخونه کامنت ها رو خواستم حالتو بگیرم آریانا خانوم منو دور میزنی خودم بزرگت کردم … بریم بخونیم ببخشید طولانی شد)

نویسنده ی داستان:مثلا آریانا

آدم فضایی کوچک به آسمان نگاه میکرد. او غرق در اندیشه بود‌. چراغ های سوال ،یکی یکی به ذهن خاموشش روشنایی می بخشیدند.

به سرعت به طرف مادرش دوید سوال هایی که در ذهنش خطور کرده بودند را یکی یکی از مادر می‌پرسید

مادر آیا کیلومتر ها آن طرف تر در زمین یا ناهید یا زحل موجودی وجود دارد که قلب که قلب در وجودش بتپد و خون در رگ هایش جریان داشته باشد؟

مادر لبخندی زد و گفت؛ بله آن در دور دست ها ،موجودی است که قلبی پر از عشق و عاطفه در بدنش می تپد و خونی به رنگ قرمز در رگ هایش جاری است آنها موجوداتی پر از فهم و درک و دانش هستند موجوداتی که در تمام سیارشان به دنبال یاری کردن مظلوم ها هستند، آنها انسان هستند.

آنها اشرف مخلوقات هستند آدم فضایی قصه ما ساعت ها در آسمان رویا و خیال در حال پرواز کردن بود و تصميم گرفت به زمین سفر کند او بال های خود را باز کرد و به راه افتاد روز ها طول کشید تا به زمين برسد‌. در راه ، سیاه چاله ها و ستاره ها و شهاب سنگ ها از سرعت بیش از حد او کم میکردند

وقتی با ذوق و شوق بسیار پا به زمین گذاشت ، نفسی عمیق کشید این بوی ناله های خاموش کودکان بی آزار بود بوی بی عدالتی و ناحقی که در تک تک این خشکی ها ریشه زده بود بوی سرد گرسنگی فقیران و غم دوری عاشقان ! قدمی دیگر برداشت صداهایی گوش خراش قلب کوچکش را تکه تکه کرد صدای رسای استعمار و هوای آلوده‌ی زمين

او در حالی که در جای خودش خشکش زده بود ایستاد چون از زبان مادر چیزی دیگر شنیده بود مثل اینکه سرزمینی که در خیالش بود جهنمی بیش نبود آدم فضایی کوچک به کهکشان خودش بر گشت و تا سالیان سال به نوه ها نتیجه ها و نبیرهایش گفت:((انسان ها دیگر انسان نیستند💔))

.

پایان غم انگیز☹️

بله بچه ها حقیقت تلخه …