تیره‌ترین‌دونه‌ی‌برف پارت ۲

آران:

با دیدنش تو اون وضعیت قلبم تیر کشید، من چیکار کردم باهات!
رگه‌های قرمزی که نمیدونم از غم بود یا عصبانیت تیله‌های قهوه‌ای چشماش و پنهان کرده بود، عکس‌ها و تیکه‌های شکسته‌ی گلدون که اطرافش و پر کرده بود نگرانیم و بیشتر می‌کرد
اجازه داشتم نزدیکش بشم؟
اولین قدم و با جرئتی که هر لحظه کمرنگ‌تر میشد برداشتم، دستش زخم شده بود انگار!
دومین قدم، چرا نگاهش انقدر غریبه‌است برام!

_معاشقه داشتی؟

با شنیدن جمله‌اش قبل اینکه سومین قدم و بردارم خشکم زد.
قلبم یه تپش جا انداخت؟ یا شاید هم دیگه نمی‌خواست بزنه!
چی باید میگفتم وقتی خودم هم یادم نیست چه اتفاقی افتاده تو اون شب لعنتی…

_ نکن ساحل…

– ترکیب عطر تنش با تنت چطور بود؟

_نکن زندگیم!

صدام لرزید اما نه به اندازه‌ای قلبی که تندتر از همیشه میزد، کلماتی که از لب‌هاش بیرون میومد روحم و آزار میداد

_میگن آدما اصالت خودشون و نمیتونن فراموش بکنن!

با چشمای زمستونیش و پوزخندی که رو لباش شکل گرفت ادامه داد

_ و انگار اصالت تو هرزگیه…

افتادم رو زمین، پاهام دیگه نمیتونست سنگینی وزنم و تحمل بکنه
این تیر آخر بود مگه نه؟ باورم نمیشد این ساحل منه!
بهت زده بهش زل زده بودم، احساس می‌کردم زمان متوقف شد
مگه اون شب لعنتی چه اتفاقی افتاده بود که حالا محکوم بشم به هرزگی ، هرزگی تو نگاه آدمی که تمام دنیام بود
نمی‌دونم چند دقیقه بود که زل زده بودم بهش تا بفهمم اینا فقط حرفه ، شوخیه ، اما نه !
چشماش هیچ حاله ای از شوخی نداشت، پر از نفرت بود و چشمای من پر از پشیمونی از نگاه به آدمی که درد تو بند بند وجودش بیداد میکرد.