رمان آزرم پارت ۱۰۱

می خندم و دستگاه فشار را دور بازویش سفت می کنم
– همین یکی بود!
– اومدی پیش من،خواستگاراتم هی میان … منو با اون پسر کله خرابم در ننداز
نامی از او می شود و من آه بلندی می کشم … کاش می رفتم زن همین آرش نام میشدم و تا ابد در همین روستا می ماندم … چه میشد مگر؟
لب بر می چینم
– من که چیزی نگفتم … خودش گفت مجردی یا نه
گوشیِ فشار سنج را درون گوش هایم تنظیم می کنم
– سیزدهه طلامامان … خیالم راحت شد … خوبه
– خدا خیرت بده دختر … فشارم بالا بود اون قرصایی که گفتی بخورم آوردش پایین
فشار سنج را از دور بازویش باز می کنم … زندگی با طلا زیادی شیرین بود
– الان که خوبه خداروشکر
دو هفته است که کنار او هستم … دو هفته ای که عجیب مزه ی شیرینی باقلوا می دهد … روزها کنار هم آشپزی می کنیم … تا حدودی خیاطی یادم داده است … برایش گوشی گرفته ام و مودم وای فای خریده ایم … من به خانه بهداشت می آیم و او گاهی می آید اینجا همراهم … شب ها کنارم می خوابد … مانند مادربزرگ های واقعی برایم قصه می گوید و قبل خواب هم با یک فصل غر زدن به سردار می خوابیم
– می خوام برم مسجد زود باش تا اذون ظهرو نگفته برسیم
یادم رفت بگویم … به منِ بی خدا و پیغمبر نماز هم آموخته است … و من زمانی که تجربه کردم تازه فهمیدم چه چیزی را از دست داده ام … شاید خلا مادر است که هرگز ارتباط با خدارا یاد نگرفته ام
همراه طلا کنار هم نماز می خوانیم … او با عشق و من با خجالت … از خداهم خجالت می کشم
چه کسی باورش می شود آرامی که لباس مارک دار می پوشید … حتی اگر چشم سردار را دور میدید لباس بدن نما هم … می پوشید و می رقصید و گاهی هم می نوشید … آن آرام … حال با لباسی ساده،چادر گلدار سر می کند و به مسجد می رود؟ … حتی دیگر مو بیرون نمی‌ریزد!
اما آرام این زندگی را بیشتر دوست دارد … در این زندگی خوشحال است … این دو هفته را با عشق زندگی کرده است!
به زودی خلا سردار را هم پر می کنم … من عوض شده ام!
________________

راوی:
لیوان را سر می کشد … چندمین پیکش بود؟ … شاید ششمین … شاید هم هفتمین … اصلا شاید هشتمین … یادش نمی آید
صدای داد و فریاد گوش خراش سلطانفر می آید
ناگهانی عربده می کشد
– حسااام … اون نسناسو خفش کن
چیزی نمی گذرد که صدای سلطانفرِ بزرگ قطع می شود
پیک دیگری سر می کشد … مانند مردان مجنونِ دائم الخمر شده
اگر این مارک پلیس بودن دست و پایش را نبسته بود می دانست با این پیرِ کفتار چه کند
او آرام را از سردار گرفت … دخترکش را گرفت … دو هفته است نداردش
سردار کی دو هفته از آن ظالم دور مانده؟ … ظالم! … آرام ظالم
آنقدر نوشیده که لب و لوچه اش کج و معوج شده و اختیار گفتارش را هم ندارد
– سردار؟
صدای متعجب حاجی صفوی است … سردار در این دو هفته بی عار تر از آن شده که حتی از ریش سفید او خجالت بکشد
– بهههه … حاجی … بیا بشین حاجی … بیا بزن … بیا گناهت پا من
حاجی صفوی ذکری زیر لب می گوید و نمی داند با این یاغی چه کند دیگر
– اومدم سلطانفرو ببرم …!
سردار نامتعادل سرش را تکان می دهد و روی مبل بیشتر پهن می شود … مگر مستی احترام حالی اش بود؟
– اتاق دومیه … حاجی داغون تر از اونیه که بشه ازش بازجویی کرد
حاجی دست به کمر می زند و افرادش جسه ی خون آلود سلطانفر را از اتاق خارج می کنند … چقدر کتکش زده که به این روز افتاده؟
– چموشی … رامم نمیشی!
سردار خنده ی مسخره و بی جانی می کند … چه میشد الان به جای حاجی صفوی آرام جلویش دست به کمر ایستاده بود؟ … تفکرات احمقانه اش را دیگر چه کند این میان؟
نا متعادل به سلطانفر اشاره می کند
– این تن لشو وردار ببر … خیلی جلوی خودمو گرفتم جنازشو ندم واسه بازجویی … علی الحساب چوب کن تو آستینش حاجی
سلطانفر بیرون برده می شود و حاجی صفوی غمگین نگاه می دوزد به پسرکی که هیچ شباهتی به یک مرد سی و سه ساله نداشت
از ده سال پیش تا کنون با کینه ای عمیق زندگی کرده … در پادگان حتی شب ها هم نمی خوابید و تمرین می کرد … آن زمان پلیس شدن برایش آرزو بود … اما حال … او تک تیرانداز خِبره ایست … آنقدر در آن پادگان به وجودش نیاز است که همه قید این کارهای بیمارگونه اش را می زنند
– داری چه بلایی سر خودت میاری سردار؟
لیوان را در دستش تاب می دهد و حتی نگاه حاجی هم غمگین است … حاجی صفوی ای که در این ده سال حکم پدر که نه … حتی از آن بالاتر را برایش داشت
– حاجی من گند زدم به خودم می دونی؟
ناگهان می خندد … بلند بلند … مستی هایش واقعا غیر قابل تحمل بود
– لاش تا لاش افتادم اینجا به دختر صالح فکر می کنم
خنده اش از این هم بلند تر می شود … انگار که مجبور باشد بخندد
– حاجی ناموسا ک.خلم
نمی فهمد چه می گوید … بد دهنی هایش نصیب حاجی صفوی هم شد … نازشستت آرام این یک قلم را در کارنامه کم داشت که به لطفت آن هم اضافه شد
– به خودت بیا دیگه!
دستور می دهد … امر می کند شاید سردار بفهمد
– نیست … رفت … معلوم نیست کدوم خراب شده ای رفته اصلا ‌… حاجی خیلی ظالمه … عینهو همون بابای لاشخورشه
لیوان دیگر پر می کند و سر می کشد
– فقط تو مخم نمیره که چرا می خوامش !