رمان آزَرم پارت ۵

راوی:
فرمان با حرفه ای با یک دست می چرخاند
تلفون را کنار گوشش می گذارد
یک بوق … بوق دوم
– همه چی حاضره
دنده را عوض می کند
– زنده … صحیح … سالم میخوامش … یه خش روش افتاده باشه … وای به حالته سلیم … میگیری حرفمو؟
– خیالت تخت … از منم سالم تره حرومزاده
دستش را روی فرمان می کوبد پشت سر هم
– خوبه خوبه …
داشبورد را باز می کند و تلفون را درونش پرت می کند
درب داشبورد را محکم می کوبد
کف ماشین … درست کنج در صندلی شاگرد … برق‌ قرمز رنگی چشمانش را می زند
یک نگاهش به خیابان است یک نگاهش به آن شی‌ء … دست دراز می کند
یک گل سر دخترانه … گل سر قرمز مال چه کسی می تواند باشد جز آن لعنتی؟
پوستش را می کند … دیگر صبرش را سر آورده … سردار خیلی وقت هاست که دیگر صبوری بلد نیست و دختر با فضولی هایش داشت دیگر دیوانه اش می کرد
گل سر را محکم روی داشبورد پرتاب می کند
دستی که بی اختیار محکم روی فرمان کوبیده می شود
-آرام آرام آرام … این دفعه دیگه سرتو می برم من
ماشین را جلوی خرابه نگه می دارد … او یک راننده حرفه ای بود … یک راننده تمام عیار
درب ماشین را محکم روی هم می کوبد
اسلحه را پشت لباسش جا می دهد
صدای داد و فریاد آن مفنگی تا بیرون خرابه می رسد …‌ خیال می کرد کسی صدایش را می شنود؟
سردار جایی می خوابید که زیرش آب بیاید؟
– صدا نکره اش همه جارو ورداشته چرا فکشو نمی بندی؟
سلیم سریع از جا بلند می شود
– دهنشو بستیم خواست زبونشو گاز بگیره …مجبور شدم باز کنم
– چرا نفهمیدم؟ … همه اینا زیر سر توئه … کی غیر سردار صدتا سوله روهم آتیش میزنه؟ … منه شل مغز باید میفهمیدم
صدای خنده اش بلند می شود
– دختر صالح میگفتا … ما چقدر خریم
سردار با تومانینه سمتش می رود
درست روبه رویش … رخ در رخ
این مرد معتاد دائم الخمر زیادی سر عقل است انگار
– چیزی زیادی ازت نمی خوام جلال … آدرس سوله جنوب شهر
چشمان مرد گشاد می شود
– من معتاد و مفنگی و معلوم الحال هستم … اما خل و چل نیستم پسر … عقلم سالمه … اون سوله ریشه همه سوله هاست … من هنوز اونقدر بی مخ نشدم که بذارم کف دستت
دیگر اعصابش قد نمی دهد … امشب این کم عقل ها دیوانه اش می کردند
همین خنگ و الاغ هایی که دوره اش کرده اند
اسلحه را درست روی شقیقه جلال می گذارد و لرز می نشیند در تن جلالِ خمار
– ببین منو جلال … من صالح نیستم که بشینم پای میز مذاکره بر***ینی به همه چیز … من سردارم … یا زر بزن آدرس سوله رو بگو یا همینجا می فرستمت یه راست در خونه حوریا
زور می زند دستان بسته اش را آزاد کند
این پسر … حقیقتا یک گرگ در لباس بره بود
صالح گیر چه کسی افتاده و نمی داند
صدایش می لرزد
– ن نمیدونم جون تو … نکن فشار نده اون گو.هو … نمیدونم لامصب نمی دونم … صالح آدرس اون سوله رو به کسی نمیگه … فشار نده الان از دستت ول میشه مغزم می پاشه به دیوار … جون بچم نمی دونم
سردار می دانست … می دانست که صالح به کسی نمی گفت آدرس آن سوله را
فقط شانسش را امتحان کرد
– دختره … دختره می دونه … اون همه چیزو می دونه
کی را می گفت؟ … آرام؟
– دختره کیه؟ … جون بکن
– دختر بزرگه … اون از سیر تا پیاز صالح خبر داره
یک طعمه آسان … آرام
از این راحت تر؟
چرا به فکر خودش نرسیده بود؟ … آرام یک غذای پخته شده آماده میل است
نگاهش سمت سلیم بر می گردد
نگاه سلیم … نه را فریاد می کشد
آرام قلبش زیاد شکسته بود … نمی توانست دوباره بازیچه شود
سردار هم نمی توانست بگذرد … گفته بود او کفتر جلد خودش است؟ … هرکاری اش می کرد باز روی بوم خودش می نشست
…………….
آرام:
اینجا خانه منصور صالح است … پدری نام پدر را یدک می کشید برایم
اینجا پشت بامش میشد بام شهر … چه فایده منو آهو شاد نبودیم
بادی که می وزد و روسری که سفت می گیرم نیفتد … این موها … سهم چشمان هر کسی نمیشد … من آرام بودم … آرام برای خودش خط قرمز هایی داشت
– غیر از من به چیزای دیگم زل می زنی مثل اینکه
لب هایم کمی بالا کشیدی می شود … فقط کمی
– خودشیفته بودنت بیشتر باعث میشه به این پی ببرم همون سردار قدیمی
حضورش را کنارم حس می کنم … بوی عطر سردی که با بوی سیگار مخلوط است … زودتر از خودش می رسد
– دس بردار آرام … آخرش کاری می کنی زنارو دورم صف کنم بلکه کمتر بر***ینی به اعصاب من به این فکر کنی جاتو می گیرن
حیرت می کنم … حقیقتا حیرت می کنم … یک شبه چه شده است
یوزارسیف بودن تمام؟ … این مرد زیادی خطرناک شده … خیلی زیاد
– خوبی؟ … رفتی برگشتی فهمیدی یوزارسیف بودن تموم؟ … چه غلطی داری می کنی سردار‌ … من اگر تورو نشناسم که آرام نیستم
دستی روی بینی قوس دار مردانه اش می کشد و این نرم شدنش بی دلیل نبود … بود؟
– هیچی نشده … فقط تو باید اون بی وجودی که از من تو ذهنت ساختی رو پاک کنی
لبخند تلخی می زنم
آرام که این نبود … همین دخترک غم زده افسار گسیخته
آرام شاد بود … علی رغم همه چیز آرام یک محکم بالفطره بود
که او با پتک به جانش افتاد … حال پررو نبود که جلویم قد علم می کرد؟
– تو … تو سردار … تو آرازو کشتی
انگار که صورتش در هم می رود … همین؟
عذاب وجدان در حد صورت درهم شدن؟
– خودش خودشو پرت کرد پایین کی می خوای بفهمی؟
پوزخندی می زنم و رو می چرخانم … حالم خوب نبود … از پدری که پدر نبود … از خواهری که رنجانده بودم … شکوهی که درد روی درد بود
– اگه توی عوضی اسلحه نمی ذاشتی بیخ گوشش خودشو پرت نمی کرد … من با چشمام دیدم سردار چی رو کتمان می کنی … ولم کن … اصلا من سر چی بحث می کنم … تو همینی … همین مرد کینه توزی که فقط چشمت انتقامو می بینه و منه احمق …
نفس عمیق … داشتم چه می گفتم؟
– ولش کن … چی دارم میگم … برو نمی خوام ببینمت
دست در جیب فرو می کند و مانند خودم پایین را می نگرد
– از اون رو سلیطه ات تازه داشت خوشم میومد … حاجی پسند شده بودی … فضولی می کردی ام کاریت نداشتم … ولی این آرامو … نچ نمی پسندم
چپ چپ نگاهش می کنم
سنگ پا‌ به قولی پیشش لنگ می انداخت
– دنبال چی هستی باز … کارت گیر منه که داری میری تو جلدم؟
سیگاری گوشه لبش می گذارد و حین فندک زدن پاسخم را می دهد
– این همه تو رفتی تو جلد من … یه بار ما … به جایی بر می خوره دختر صالح؟
سمت نیم رخش می چرخم … من از این نسبت متنفرم … متنفر
– می دونی اگه آسیبی به آهو برسه … دیگه مثل آراز سکوت نمی کنم؟ … اون موقع … یه جوری می سوزونمت که دودش کل جهانو سیاه کنه … آرازو ازم گرفتی بس بود … آهورو نمی ذارم