رمان انتقام خون پارت ۱۴

با لحن آرامی می‌گوید

سرهنگ_چرا آنقدر حرص داری دختر………………..میدونم داغداری اما اتفاقیه که افتاده،کاریش هم نمیشه کرد

پر از خشم دستانم را بر روی میزش می‌گذارم و کمی به جلو خم میشوم

_چرا این اتفاق‌ها فقط برای خانواده من میافته؟………………………فکر کردی نمیدونم خانواده خودت با اسکورت مامورهای نظامی میرن و میان بعد خانواده منو از توی خونه میارن توی اون عمارت نحس و شما نمیفهمید

هوف کلافه‌ای می‌کشد که پوزخندی میزنم

_آخی……………..غیرتی شدی اسم خانوادت رو اوردم؟…………..وقتی مادر و خواهر حامله منو با کتک تا اونجا آوردن غیرتت کجا بود سرهنگ؟

(پ.ن:غیرتش توی باسن محترم خر بوده دخترم انقدر حرص نخور پیر میشی آرمان دیگه نمیاد تو رو بگیرها😜)

کمی مکث میکند

سرهنگ_همه چیز تحت کنترل نیروهای ما بود و قرار نبود اتفاقی برای خانوادت بیافته،هیچ کس نفهمید که اون لحظه چه اتفاقی افتاد و توی یه لحظه همشون رو زدن،بعد از بیهوش شدن تو هم همشون دستگیر شدن

قدم به قدم از میزش دور می‌شوم

_میدونی چیه سرهنگ………..همیشه کنترل همه چیز دست شما بوده و هیج وقت نفهمیدین که چجوری خانوادم رو کشتن……….‌‌‌‌‌…………………قرارم نبود که پسر تو هلن رو بکشه………..‌……..خانواده من مردن،پسر تو ارتقاع پست گرفت

دهان برای گفتن حرفی باز می‌کند که نمی‌گذارم و درحالی که کنار در ایستاده‌ام می‌گویم

_میخوام ببینمش

متعجب می‌پرسد

سرهنگ_کیو؟

کوتاه جواب میدهم

_رایانو

سری تکان می‌دهد

سرهنگ_توی اتاق بازجویی،داره بازجویی میشه،هماهنگ میکنم بری ببینیش

بیحرف از اتاق خارج میشوم

به سمت پله ها میروم

بیخیال آسانسور میشوم و پله ها را آرام آرام طی میکنم

حس سنگینی که بر روی قلبم حس میکنم بیشتر از می‌شود

روبه‌روی اتاق بازجویی می‌ایستم و با چند نفس عمیق خود را آرام میکنم

به سربازی که کنار در ایستاده اشاره میزنم تا در را باز کند

در که باز می‌شود با قدم های آرام وارد میشوم

درون اتاق آرمان روبه‌روی رایان نشسته و درحال صحبت بودند اما با شنیدن صدای در نگاهشان به سمت من میچرخد

اما نگاه خبره من از پوزخند حال بهم زن رایان جدا نمی‌شود

در همان حالت آرمان را مخاطب قرار میدهم

_برو بیرون

نگاهش را بین من و رایان می‌چرخاند و بی‌حرف از اتاق بیرون می‌رود

با قدم های آرام به سمت میز میروم و بر روی صندلی روبه‌رویی‌اش جای میگیرم

نمیدانم چه چیزی در چهره‌ام می‌بیند که پوزخندش پررنگ تر میشود

دستهایم را روی میز در هم قفل میکنم

با همان نیشخند لعنتی و با لحن پر تمسخری می‌گوید

رایان_تسلیت میگم لیدی……………..پرونده رو شما قراره پیگیری کنی؟

خیره به آبی‌های براقش با خود فکر میکنم که رنگ آبی تا چه حد می‌تواند نفرت‌انگیز باشد

_خیلی بی وجودی………………من نه باتو، نه با آدمای این اداره هیچ کاری ندارم،الانم اینجام که فقط یه سوال ازت بپرسم

رایان_شما جون بخواه،دو دستی تقدیم میکنیم

چهره‌ام سخن درهم می‌شود و با کمی مکث می‌گویم

_کی منو لو داد؟…………….از کجا اون‌همه اطلاعات به دست آوردی؟

انتظار هر چیزی را دارم جز حرفی که می‌زند

رایان_ساما……………آخ ببخشید………………آقا آرمانتون……………همه اطلاعات رو اون بهم داد،من فقط بهت شک کرده بودم

مبهوت نگاهش میکنم

دلم میخواست مقصر نبودن آرمان را در قتل هلن باور کنم امابا این حرفش مهر تایید می‌زند بر تمام شک هایم

به نظرتون در ادامه چه اتفاقی میافته؟
انرژیهاتون افتاده ها😉