رمان هیاهو پارت ۱۰

رمان هیاهو

پارت ده

انقدری از ظهر پا برداشته بود که حتی نفهمید
کجاست؟
و چقدر بد بود برای یک دختری به این سن که اینطور در افکارش غرق باشد…
با تنه ای که به کتفش اصابت کرد دست از افکارش از برداشت و نگاهش افتاد به سنگ فرش و درخت های رشیدِ خیابانی که در آن ایستاده بود
نام این خیابان را نمی دانست ولی حس خوبی از همه چیزش دریافت می کرد .
از آن مردی که با کلاه افتابی بادکنک های رنگاوارنگش را می فروخت .
و بچه هایی که هر کدام طلب یک چیز می کردند …
یکی بستنی، یکی اسباب بازی و یکی هم بادکنک های مرد را …
روی صندلی کنار خیابان نشست تا بهتر همه چیز را بنگرد ..
می شنید دغدغه های مردم را،
یکی از پول کم دم می زد و یکی از نبودن دوستش در سرقرار ، یکی هم با هنذفری قدم می زد..
دلش می خواست اسمِ‌ این خیابان پر شور که بافتِ معماری خوبی هم داشت بداند ولی فعلا اسمی دستیگرش نشده بود

_ آره آره من تو ارمم . روی یکی از همون صندلی ها نشستم فقط زود بیا!

نیم نگاهی به دخترِ مو بنفشی که کنارش جا گرفته بود انداخت . مقنعه مشکی رنگش دورِ گردنش افتاده بود و گوشیِ مشکی رنگش را در دستش می فشرد…
از صحبت های دخترکِ مو بنفش فهمیده بود اینجا خیابان “ارم” است و چه زیبا بود این محله از شهرِ راز

*******

_ مامان بیا یه چیزی بخور حداقل ! رنگ به رو نداری !

رقیه بی توجه به  نگرانی دخترش ، زیر لب هیوا را نفرین می کرد و یکدفعه از جا می پرید و بلند بلند می گریست ..
گهگداری هم  برای ماهسان لعنت و نفرین می فرستاد …
جامه ی مشکیش پر از ردِ اشک بود . اشک از سرنوشتِ شومی که پیش رویش بود …

_ دایی از صبح هی حالش بد میشه و گریه می کنه

انگار رقیه نمیخواست نبودنِ طلا ها و اموالش را باور کند  .انگار شمشیر بسته بود از قانع شدن

_ رقیه ! رقیه

انقدر رقیه رقیه در فضا پیچید که تحملِ رحیم هم به مرزش رسید و دستش روی گونهِ خواهرش نشست . و صدای مهیبِ سیلی در فضای خانه پژواک شد ..

_ رقیه به خودت بیا زن . الان اون کثافت پولاتو و برده مهم نیست . مهم اینه که الان پیداش کنی تا با اردلان ازدواج کنه ! چون بعد از ازدواج اونا بالاخره اون اموالت گیرت میاد . حتی بیشترش..

رحیم راست میگفت..
الان باید بر می خاست و مو به موی این روستا و اطرافش را به دنبالِ هیوا می گشت …
این درستش بود…