رمان چشم های وحشی فصل دوم پارت ۹

# پارت ۹

( کارن)

پشت میزم نشسته بودم و نگاهم معطوف به همگی افراد حاضر در اتاقم بود.

_ همون طور که می‌دونید، شراکت جدید ما با آقای ریچر به مشکل خورده.

جرج: با این حساب باید چی کار کنیم؟

من: نگران نباشید برای همین ازتون خواستم که این جا جمع بشید.

شارلوت: خب ، جایگزینی هم پیدا کردید؟

من: بله ، البته.

در اتاق به صدا در آمد.

من: ظاهرا خودشون آمدند.

همه نگاه ها به سمت در رفت.

من: خوش اومدی هومان جان.

هومان وارد اتاق شد و با ژست خاص خودش پشت میز نشست.

تام: خوشحالم که دوباره می‌بینمت هومان جان.

هومان: من هم خوشحالم که دوباره همگی تون رو دیدم و باید بگم کار کردن دوباره با تک تک شما ها برای من یکی خیلی لذت بخشه.

من: خب دوستان لطفا همگی برگردید سر کارهاتون.

بچه ها یکی یکی اتاق را ترک کردند.

با هومان تنها شده بودیم.

_ واقعا خوشحالم که اینجایی پسر.

_ آدم که رفیق قدیمیش رو تنها نمی‌زاره.

_ اون داستان قدیمی رو شروع نکن دوباره، تو که می‌دونی نمی‌تونستم این‌جا رو رها کنم و باهات بیام.

در دوباره به صدا در آمد و دایانا در را باز کرد.

من: دیر کردید خانوم مشفق.

دایان: عذر می‌خواهم جناب مهندس.

من: بسیار خب بیا داخل.

دایانا وارد اتاق شد. و به محض ورودش هومان خودش را کمی جا به جا کرد.

هومان: خدای من درست می‌بینم؟ الهه زمرد اون هم این جا؟ باور نکردنیه

از حرف هومان تعجب کرده بودم و با گیجی حواسم را به دایان دوختم.

دایان خیلی ریلکس روی صندلی مقابل هومان نشسته بود و به چهره متعجب هردوی ما با خونسردی نگاه می‌کرد.

دایان: ما هم دیگه رو می‌شناسیم؟

هومان: شک ندارم که خودتی!

دایان: متوجه منظورتون نمی‌شم جناب.

من: خانوم مشفق ایشون هومان تقدس هستند از دوستان قدیمی من و قراره از این به بعد تو پروژه جدیدمون با ایشون همکاری کنیم.

نگاهش را از من گرفت و به هومان داد.

دایانا: خوشبختم آقای تقدس.

هومان سیگارش را از درون کتش بیرون کشید و به دایانا تعارف کرد.

هومان: همون برندی که دوست داری.

دایان : ظاهرا من رو با شخص دیگه‌ای اشتباه گرفتید.

به حرف آمدم.

من: فکر می‌کنم همین‌طوره که می‌گید، شما می‌تونید برید سرکارتون خانوم مشفق.

دایان از جایش بلند شد.

دایان: البته، ممنون جناب مهندس، با اجازه .

و از اتاق بیرون رفت.

نگاهم را به هومان دوختم.

_ این چرت و پرت ها چی بود که گفتی؟

سیگارش را روشن کرده بود.

_ این مار خوش خط و خال از کجا پیدا کردی؟

_ جواب من رو بده.

_ هرچند که کتمان می‌کنه ؛ اما من شک ندارم که خودشه.

_ میشه واضح تر حرف بزنی.

_ تا حالا اسم الهه زمرد رو نشنیدی؟

_ نه.

_ معشوقه یک آدم کله گنده بود که کل مافیا آمریکا بدون اجازه اش حتی آب هم نمی‌خورند.
الهه مهمونی های شبانه که هر آدمی آرزوی به دست آوردنش رو داشت ، هیچ کس تا حالا چهره‌اش رو ندیده چون همیشه نقاب داره.

سر جایم نشستم.

_ پس تو از کجا مطمعنی که این دختر اون الهه زمرد که تو میگی؟

_ از صداش، صدای اون دختر خیلی شبیهش بود.

_ از صدا که نمیشه قضاوت کرد.

_ غیر از صداش ، یک نشونه دیگه هم داره، یک خالکوبی که خیلی تو دید نیست. و البته رنگ چشم هاش.

_ من فکر نمی‌کنم این دختر اونی که تو می‌گی باشه، دایانا با چیزی که تو میگی زمین تا آسمون فرق داره.

هومان از روی صندلی اش بلند شد

_ نکنه عاشقش شدی؟

_ چی داری میگی پسر، من دارم میگم این دختر اونی که میگی نیست.

_ باشه ؛ اما اگه یک روزی بهت ثابت کردم چی؟

نگاهم را به پنجره دوختم.

_ می‌دونی که چقدر عاشق بازی ام! اگه چیزی که می‌گی حقیقت داشته باشه، تازه اون وقته که بازی من که شروع میشه.

……………

( گل چهره)

سینی میوه را روی میز گذاشتم و روی صندلی نشستم.

پاهای خوش تراش را روی هم انداخته بود.

سکوت بینمان را شکستم.

_ چی باعث شده که بیای این جا؟

_ گلی جون، می‌دونم از من ناراحتید ؛ اما خودتون می‌دونید که من چقدر کارن رو دوست دارم.

پوزخند زدم.

_ دوستش داری و این‌قدر زجرش دادی؟ دوستش داشتی و رفتی با یکی دیگه ازدواج کردی؟

_ می‌دونم که من خیلی خیلی مقصرم ؛ اما جریان ازدواج من با یاشار از روی خواست و علاقه خودم نبود.

_ برای این حرف ها دیگه دیر شده سارا.

_ من نمی‌خواهم اون دختر…

_ کارن و آدم های دورش دیگه به تو کوچک ترین ربطی ندارن. خوب گوش کن ببین چی میگم بهت، اگه بشنوم یک روزی یک جایی از جانب تو مزاحمتی برای پسرم و عشقش پیش اومده اون زمان با من طرفی. فهمیدی؟

قطره اشک از گوشه چشمش آرام غلتید.

_ عشقش؟

_ انتظار نداری که کارن تا آخر عمر مجرد و عزادار عشق از دست رفته اش باشه.

_ ولی گلچهره جون..

_ ولی نداره، بهتره از پسر من و زندگیش فاصله بگیری.

کیفش را برداشت و درحالی که گریه می‌کرد از عمارت خارج شد.به صندلی تکیه دادم و به شعله های شومینه نگاه کردم.

_ این بلا گرفته چی می‌خواست.

نفسم را فوت کردم.

_ هیچی عمه جان، شما نگران نباشید.

_ رنگ به رو نداری دختر، چی بهت گفت که این قدر کلافه شدی.

_ دختره احمق خجالت نمی‌کشه ، انتظار داره من کارن رو راضی نگه دارم تا وقتی که خانم بهش دوباره برگرده.
این دختر سیر مونی نداره.

عمه روی کاناپه نشست.

_ پناه بر خدا. دوره و زمانه به کل عوض شده.

_‌باید یک کاری کنم عمه.

_ بهتره اول با دایانا صحبت کنی، ببین مزه دهنش چیه؟

_ باید بهش زنگ بزنم.

_ زنگ بزن ؛ اما قبل از اون با شوهرت هم مشورت کن، هرچی نباشه کامیار پدر کارنه، اول از همه باید اون رضایت داشته باشه.

_ کامیار که حرفی نداره ؛ اما چشم باهاش صحبت می‌کنم.

عمه لبخندی زد و کاموا و میل بافتی هایش را از روی عسلی برداشت و مشغول شد.

_ چی می‌بافید عمه؟

_ می‌خواهم برای نوه ات یک دست سرهمی خوشگل ببافم.

لبخند زدم.

_ نگو عمه که از الان دلم برای اون لپ های تپلش قنج می‌ره. یعنی میشه اون روز که من بچه دار شدن کارن رو ببینم.

_ می‌بینی عزیزم، صبور باش می‌بینی.

لبخند زدم و با لذت به حرکات دست های عمه شکوه چشم دوختم.