رمان کاوه پارت ۴۲

بعد از رفتن افخمی زنجیر را دور گردنم بسته و داخل لباسم کردم

همینجور‌ که آرام از اتاق در می آمدم پشت سر قاسمی قرار گرفتم

_ پِخ

با چشمان گشاد شده از ترس سمتم برگشته و چند قدم به جلو پرت شد

لبخندی به پهنای صورت زده و راهم را ادامه دادم سمت زندان
جای اینکه او جلو باشد و من به دنبالش
من جلو بودم و اون به دنبالم

بعد از رسید به بخش در را پشت سرم قفل کرد

ا………..

روز آزادی ام بلاخره رسیده بود
در همین چند روز با هامون حرف زدم و یه چیزهایی فهمیدم اما باقیش را دیگر نمی گفت

وسایلم را جمع کرده بودم
کیانوش لباس هایم را از روی بند رخت جمع کرده بود و درون ساک می چپاند

در همین گیر و دار جمع کردن و پیدا شدن وسایل گمشده ام از زیر تخت جمشید از بالا روی کمرم آب می ریخت

سرم را از زیر تخت بیرون آوردم
از نردبان تختش بالا رفتم
تا رسیدم هیکل قراضه اش را پرت کرده و در رفت

لبه تخت نشسته و پاهای بلندم آویزان بود

_ اونارو نزار

نخود و کشمش هارا برای چه میخواستم ببرم آخه ؟

_ بزار همینجا باشه بخورین شامپومم بده کیا صابونمم واسه خودت حولمم بردار برا خودت…

پرید وسط حرفم :

_ بیا پایین بابا نشستی بالا منبر پدرفضل شده واسه من نکه امامزاده ای صابونتو به تنم بزنم؟!

با تعجب نگاهش کردم و با دست به وسایلم اشاره کردم :

_ بی لیاقت اینا همه مارکه دخترخالم خریده

تا گفتم دخترخاله رنگ نگاهش عوض شد
با خباثت تمام گفت:

_ کدومارو دخترخالت خریده؟

نصف وسایلم را بذل و بخشش کردم آن هم بخاطر خودم
کی حوصله داشت این همه بار حمل کند !

کاپشن چرمم را پوشیده و ساکم را برداشتم
ساک و کاور پتویم شد کل وسایلم

با تمام زندانی ها خداحافظی کردم همه من را می شناختند اما من تک و توک می شناختم

محسن را در آغوش کشیدم که سرش را به گوشم چسباند :

_ هامون کارت داره

وسایلم را به کیانوش و کیارش دادم تا دور شوند

خواستم سمت اتاقش بروم که از پشت محسن ظاهر شد

مرا سمت خودش کشیده و دستبند به دستم بست

هامون _ منطقه بندری که میدونی کجاست اقلا تو خوب اون‌مناطقو یاد داری همونجاهاست

دست به یقه ام برده و زنجیر را قبل اینکه واکنشی نشان دهم کشید

با لبخند زهرماری ضربه ای به شانه ام زده و تقریبا پرتم کرد

خجالت نکشیدم ازینکه فهمیده بود شنود دارم اما حس بدی گرفتم

سمت در رفته و کیانوش که نم چشمانش مشخص بود خداحافظی کردم :

_ یه کاری میکنم بیاین بیرون

کیارش دستی به ريشش کشید و گفت :

_ تو فعلا خودتو آزاد کن ما جامون راحته

_ مگه من گفتم تورو در میارم؟

خنده ای کرد :

_ بیا برو گمشو بچه پرو

رو به کیانوش کردم :

_ حواست باشه از شامپوم به این ندی من ازین بدم میاد

قبل ازینکه لگد کیارش یادگاری روی لباسم شود آن طرف نرده رفتم

قاسمی همراهم شد

_ داری از شرم راحت میشیا

قاسمی آهی کشید:

_ اِی الهی تو بری برنگردی

_ حالا فردا دلت واسم تنگ میشه

قاسمی _ بیا ، بیا فعلا وسایلتو بگیر برو به دلتنگی منم می رسیم

به پارچ آب و تکه های درونش نگاه کردم
قاسمی برخلاف چهره سبزه و مظلومش درون شیطانی داشت

مشخصاتم را نوشتم و وسایلم را تحویل گرفتم

به پشت سرم نگاه کردم :

_ تا کجا با من میای ؟

قاسمی _ میام هنوز برو

به در اصلی زندان رسیدیم
رو به مامور گفت :

_ یه دیقه باز نکن …سرتو بیار پایین

_ میخوای چیکار کنی؟

قاسمی _ بیار پایین میگم

کمی سرم خم کردم که نصف پارچ را روی سرم خالی کردم

دستی به صورت خیسم کشیدم و با خنده گفتم :

_ خیلی نامردی

قاسمی بغلم کرده و بوسه محکمی بر گونه ام زد:

_ تو آزاد شدی و من هنوز اینجام برو گمشو دیگه میخوام‌آب بریزم

چند قدم از در دور شدم که آب های یخ را ریخت
از پشت کامل خیس شدم
خواستم بزنمش اما در را بست و خداحافظی بلندی گفت

برگشتم و تازه چشمانم به خانواده ام افتاد
به پدرم که تعداد موهای سفیدش بیشتر شده بود
به برادر بیست و هشت ساله ام
به پارسا که هشت سالش شده بود
به مادرم که اشک هایش امان نمی داد برای دیدن پسر آزاد شده اش