داستان کوتاه ؛Zoha

داستان کوتاه؛ چند پارتی!

ژانر:جنایی،معمایی

ساعت از نیمه شب هم می گذشت . دیگر بیشتر از این جایز نبود در اداره بماند . باید هرچه زودتر به خانه برمی گشت و علاوه بر آن خواب جلوی چشمانش را پوشانده بود . کیفش را برداشت و از اتاق ۱۲ متری اش بیرون زد و به طرف اتاق سرگرد پا برداشت .

یک تقه…

دو تقه….

تا اینکه صدایی از پشت در به گوشش رسید

_ بفرمایید تو

با شنیدن صدا که خبر از اجازه ورودش به اتاق میداد . پا به داخل اتاق گذلشت و احترام نظامی گذاشت

_ سلام قربان.

سرگرد با آرامش پلک هایش را بهم نزدیک کرد و به او اجازه داد تا به حالت عادی بایستد

_ سلام سروان . میخواید تشریف ببرید؟

سرگرد درست حدس زده بود بالاخره ساعت ۱ بامداد بود و خواب مهمانِ  تن و بدنش

_ بله . با اجازه شما .

سرگرد هم درست مثل او بود ولی به روی نیرویش نیاورد و با لحنی پدرانه گفت

_ برو پسر . خدا به همراهت . فقط یادت نره فردا ساعت ۶ صبح اداره باشی

چشم بلند بالایی از دهانش خارج کرد و بعد از کسب اجازه از محضر سرگرد خارج شد …..

****

آنقدر خسته بود که توانایی این توی ماشین بخوابد و به سمت خانه حرکت نکند را هم داشت . اما باید مسئولیت کرختی و خستگی فردایش را هم بر عهده می گرفت . که قطعا چنین چیزی با درگیری های فکری اخیر او نمی خواند . سرش را از روی فرمان ماشین گذاشت و با خودش پیمانی بست که بعد از ۱۰ یا ۱۵ دقیقه ای حرکت می کند اما در خلسه شیرینی فرو رفت

*****

دینگ دینگ دینگ دینگ

چشم هایی که هنوز طلب خواب بودند را باز کرد و نگاهی به صفحه نمایش گوشی اش انداخت . و با دیدن شماره سرهنگ صادقی دستش را کمی رو چشم هایش کشید و بعد سریع نگاهی به ساعت کرد

۳:۳۰ دقیقه صبح … سرهنگ صادقی ؟ سرهنگ عادت نداشت به کسی برای احوال پرسی تماس بگیرد اگر هم تماس میگرفت در مواقع ضروری و صد البته در زمان مناسب تر …  پس حتما کار مهمی بود . به همین خاطر تماس را وصل کرد و گوشی کنار گوشش گذاشت

_ سلام قربان

_ سلام پسرم . خونه هستی؟

این لحن عجول و نا آرام از سرهنگ بعید بود . آخر سرهنگ همیشه آرامش و خونسردی را جای عجله و نا آرامی می گذاشت . پس شکی که داخل دلش رخنه کرده بود کنار زده شد و جایش را به اطمینان داد

_ نه قربان تو ماشین خوابم برد. اتفاقی افتاده این موقع شب زنگ زدید به تلفن شخصیم ؟

سرهنگ با لحنی که حالا از قبل هم ناآرام تر شده بود جوابی از دهانش خارج کرد

_ خیلی خوب نمیتونم توضیح بدم پسرم فقط بیا به سمت خونه امید، برادرت

با شنیدن اسم امید برادرش از زبان مافوقش وحشت کرد و حالا دیگر اثری از خواب در چهره اش پدیدار نبود

_ چی شده سرهنگ؟ چه اتفاقی افتاده ؟ لطفا بهم بگید

از پشت خط دوباره صدای سرهنگ بلند شد

_ نمیتونم توضیح بدم امیر جان فقط بیا به سمت خونه برادرت

و بعد به سرعت برق و باد تلفن رویش قطع شد ‌. و حالا امیر مانده بود با تلفن عجیبی از طرف سرهنگ و دلی که شور میزد  که نکند اتفاقی برای برادر و برادر خانمش افتاده باشد . که وای که وای…

*****

در راه با اینکه خیابان ها بسیار خلوت بودند و هیچ آدم بالغ و خلوتی در آن پرسه نمیزد اما نزدیک بود ماشین را به جایی بزند …
شبی که قرار بود مقصدش خانه خودش و  تختخواب گرم و نرمش باشد حالا مقصدش شده بود خانه برادرش و دلشوره ای  که یک لحظه دست از سرش بر نمی داشت…….

اگر میخواین پارت دو رو این داستان  کوتاه رو بخونید لطفا لطفا حمایتم کنید و برام نظراتتون رو کامنت کنید . و اگر انتقادی دارید حتما بگید تا بتونم داستان رو بهتر ادامه بدم . راستی عزیزان عکس روی داستان کاور رمان ایینه شکسته هست اگر از نظرتون خوب شده که همین رو به عنوان کاور رمان بذارم💝

ضحی💗🥰