رمان آنام کارا پارت 5

چند باری با لیلا خانم و آقا شهریار رفتم کوهنوردی. خیلی خوش گذشت.
همش بهم میگن تو مثل دخترمون میمونی، با ادب، با سواد، باهوش و همه چیز تمام.
پاشا بیشتر کارای شرکت رو گذاشته بود به عهده من و فقط بررسی میکرد که خطایی نکنم. خودشم گاهی دو سه روز یا حتی یک هفته می‌رفت و می‌گفت سفره کاری دارم. اما من هیچ وقت نفهمیدم این چه سفر کاری هست که نه سودی داره نه ضرری.
_دلسا جون ساعت 10 جلسه داریم با آقا پاشا.
+درمورد چی؟
_نگفتن
+باشه عزیزم ممنون که خبر دادی.
آروان اومد سمتم.
_جلسه درمورد چیه دلسا؟
+منم نمی‌دونم.
_اگه آماده ای بیا باهم بریم سالن جلسه.
+آره بریم.
رفتیم داخل سالن و کسی جز ما نبود. ساکت نشسته بودیم که یهو آروان یه موشک کاغذی درست کرد و انداختش سمت من.
+آروان این چه کاریه؟ الان اگه پاشا ببینه هر دوتامون اخراجیم.
_نظرت چیه یکی هم سمت اون بندازیم؟
+نمیگه بچه شدین؟ بعدشم داد و بیداد؟
_بگه
+ببخشید داداش شماس معلومه مشکلی پیش نمیاد ولی من چی؟
_شما هم دختر لیلا خانم و آقا شهریار، رفیق صمیمی بنده.
+مسخره…
اومدم یه چیزی بگم که پاشا و بقیه بچه های تیم اومدن داخل. از جام بلند شدم.
_لطفا بشینید دوستان.
همه نشستیم و منتظر حرف زدنش شدیم.
_جلسه امروز درمورد شرکت تازه تاسیسمون در دبی هست. باید بگم که سه چهار هفته دیگه باید بریم دبی و به یکسری از سهام ها و کارای شرکت رسیدگی کنیم.
حدود 45 دقیقه داشت درمورد دلیل رفتنمون و ظایفمون اونجا و اینکه کلا قراره چیکار کنیم حرف میزد.
خیلی ذوق زده شدم چون اولین بار بود می خواستم برم خارج از کشور. زبان عربی هم کامل بلد بودم. کلا زبان انگلیسی، عربی، ترکی استانبول و یه کوچولو ایتالیایی بلد بودم. هیچ موقع هم به دردم نخورد جز داخل رزومه.
تو همین فکرا بودم که پاشا گفت اگه سوالی ندارید کارم باهاتون تموم شده. بقیه هم گفتن نه و بلند شدن از اتاق برن بیرون منم داشتم وسایلم رو جمع میکردم که برم پاشا گفت: دلسا خانم شما لطفا بمونید با شما کار دارم. باشه ای گفتم و اومدم که بشینم. یهو آروان صندلی رو با پاش هُل داد و پخش زمین شدم.
+آخ سرم
سریع برگشتم سمت آروان که داشت از خنده میمرد. یه دستی اومد جلوم و گرفتمش و بلند شدم. افتادم دنبال آروان. حالا مگه من میرسیدم به اون؟ من با این قد ۱۶۰ و خورده ای اون با قد ۱۸۵. واقعا پارادوکس تا چه حد خداجون؟
ده تا قدم من میشد یه قدم اون. همین طور که داشتم دنبالش می‌کردم آروان موشک کاغذی‌شو برداشت پرتاب کرد سمت پاشایی که با عصبانیت نشسته بود.
یه لحظه هر دوتامون سر جامون وایسادیم. پاشا نفس عمیقی کشید و بلند شد و آروم آروم رفت سمت آروان.
_آقا آروان شما کی می خواین بزرگ بشین و دست از این بچه بازی هاتون بردارید؟
نمی‌دونستم باید چیکار کنم، برم جلوش وایسام یا دخالت نکنم؟ فقط داشتم تو دلم پیتزا نذر میکردم برای بچه های کار که زنده از این سالن بریم بیرون.
یهو پاشا دستای آروان رو محکم از پشت گرفت و یه نگاه به من کرد و گفت: دلسا الان اگه می خوای بکشیش وقت مناسبیه.
با تعجب نگاهش کردم و هر سه تامون زدیم زیر خنده
_پاشا داداش قبول نیست دو نفر به یه نفر؟
یه لحظه یادم اومد آروان همیشه تو پوشه اصلیش که وسایل خودشو میزاشت یه تفنگ آب پاش کوچیک داشت سریع رفتم اونو در اوردم و از سرویسی که داخل اتاق بود با آب پرش کردم.
آروانم هی میگفت دلسا اون نه، با اون قبول نیست. اصلا از کی تا حالا شما دوتا یه تیم شدین.
پاشا هم می‌گفت ساکت سر جات بشین، اون موقع می خواستی به کارت فکر کنی بعدا انجامش بدی.
سریع اومدم و با تفنگ آب پاش آروان رو کامل خیس کردم. کلی خندیدیم و آروان سریع رفت وسایلش رو برداشت که بره. قبل رفتن گفت: شما دوتا منتظر تلافی باشید بیخیالتون نمیشم و رفت. منو پاشا هم داشتیم می‌خندیدیم که یهو پاشا جدی شد و گفت دلسا بیا اتاقم و اونم از سالن رفت بیرون.
تازه بعد رفتنش و مرور این چند دقیقه فهمیدم کسی که دستشو گرفت جلوم تا بلند بشم پاشا بود. یعنی من امروز رسما دستشو لمس کردم.انقدر خوشحال بودم که قابل توصیف نیست. قبل رفتن به اتاق پاشا رفتم سرویس و خودمو مرتب کردم. بعدشم وسایلمو گذاشتم رو میزم و رفتم سمت اتاق پاشا.
در زدم و رفتم داخل
_بیا بشین
نشستم رو به روش
_دلسا کاره ما تو دبی شاید بیشتر از یکی دو ماه طول بکشه، تو که مشکلی نداری؟
+یعنی من و شما و آروان؟
_بله
+مدت زیادیه، راستش نمیدونم. مشکلی که ندارم فقط اگه بخوام بیام میتونم یک هفته مرخصی بگیرم که برم دیدن خانوادم؟
_اره حتما مشکلی نیست، همین الان هماهنگ میکنم.
یکم درمورد اینکه اونجا باید چیکار کنم و اصلا دلیل این همه وقت زیاد برای موندن چیه سوال پرسیدم و کل حرفا و نتیجه این بود که بیشتر مواقع پاشا نیست و من باید کارای مربوط به شرکتو اداره کنم.
پاشا بهم ۱۰ روز مرخصی داد و من رفتم شهرمون دیدن مامان و بابا. تا رسیدم کلی بغلشون کردم.
چقدر دلم براشون تنگ شده بود. براشون کامل تعریف کردم که این مدت چی شد و چیکار کردم و قراره برم کجا.
_دلسا بابا هرکاری انجام میدی فقط مراقب خودت باش. من فقط تو این دنیا تو و مامانت رو دارم.
+الهی قربونت بشم حواسم هست خیالت راحت آقای رستگار بزرگ.
بابا دیگه نمیری سرکار که؟ پولی که هرماه میزنم به حسابتون کافیه؟
_اره بابا خدا خیرت بده کافیه
+به خدا اگه کمه بگو
*نه مادر جان کافیه،خداراشکر
+یعنی من دیگه خیالم راحت باشه که بابا نمیره سرکار و استراحت می‌کنه و تفریح میرین هر دوتاتون؟
*آره عزیزه دلم کافیه.
+ راستی کادو خریدم براتون
رفتم سمت کیفم و سوییچ پژو پارس صفری که براشون خریدم و اوردم.
+دیریرین، بفرمایید آقا و خانم رستگار.
خیلی خوشحال شدن و کلی دعای خیر کردن برام. برای مامانم یه نفرو پاره وقت استخدام کردم که تو کارا بهش کمک کنه و خسته نشه و یکمم سرش گرم بشه زیاد تنها نمونه تو خونه.
ده روز تا می‌تونستم از کناره مامان و بابا لذت بردم، خاطره ساختم و باهاشون رفتم مسافرت. بعدم برگشتم تهران.
چهار روز دیگه باید می‌رفتیم دبی. موقع جمع کردن وسایلم یادم افتاد اون روز نذر پیتزا کرده بودم. سریع زنگ زدم آروان.
+الو سلام آروان کجایی؟
ببین باید بیای بریم یه جایی.
اومدی بهت میگم.
باشه پس فعلا.
بیشتر مواقع با موتور می‌رفتیم بیرون به خاطر ترافیک. من عادت داشتم همیشه از لحظه ها و موقعیت ها عکس و فیلم بگیرم. چون تو تنهایی می‌نشستم نگاهشون می‌کردم و این خیلی حس خوبی بهم میده.
آروان اومد.+سلام چطوری بچه؟
_سلام، از لحاظ سن فقط بچه‌ حساب میشم.
+اووو آقا ناراحت شدن؟
_نه بابا. چیکارم داشتی
+آروان اون روز که تو سالن با تفنگ آب پاش خیست کردم یادته؟
_اره تازه یادم نرفته که تلافی کنم.
+اون روز وقتی پاشا اومد سمتت خیلی ترسیدم و تو دلم نذر پیتزا کردم برای بچه های کار که یه موقع بلایی سرت نیاره.
آروان داشت میوه میخورد یهو با تعجب نگاهم کرد.
+الان یادم افتاد، باید بریم پیتزا بخریم براشون
یهو از خنده روده بر شد. جدی نگاهش کردم که خودشو جمع و جور کرد.
_ببخشید این شیوه جدید نذر کردنه؟ چه باکلاس
+آره سریع پاشو بریم.
باهم رفتیم پیتزا خریدیم و بین بچه های کار پخش کردیم. چقدر این کار حس خوبی داد بهمون. آروانم بعدش گفت چه خوب شد این کارو انجام دادیم و بیشتر از این کارا انجام بدیم. بعدش رفتیم کناره خیابون یه چیزی بخوریم.
+آروان یه کلیپ تو اینستاگرام دیدم اگه تو انجامش بدی خیلی بهتر میشه.
_ببینم
گوشیمو در اوردم بهش نشون دادم
_باشه انجامش بدیم‌.
+به نظرم اینو در بیار با هودی مشکیت اول بگیرم بعد بپوشش
_اوکی
ازش فیلم گرفتم و الحق که خیلی خوب شد
+با همین برات میرم خواستگاری زن میگیرم
_دلسا یه سوالی بپرسم؟
+جانم بپرس
_تو از پاشا خوشت میاد؟
شک شدم، چی بهش میگفتم آخه. نگاهش کردم
_ببین به کسی نمیگم بین خودمون میمونه. من متوجه شدم که هر موقع پاشا رو میبینی چشمات برق میزنه و همش یه بلایی سر خودت میاری.
+اگه بگم نه دروغ گفتم. آره دوستش دارم
_چرا بهش نمیگی؟
+مارال تو زندگیشه
_مارال خودشو چسبونده، بهت گفتم
+اما پاشا هم تلاشی نمیکنه که ازش جدا بشه.
درموردش حرف نزنیم آروان. نمی خوام شرمنده ی لیلا خانم و آقا شهریار بشم‌.
_هرجور راحتی
یکم سکوت کردیم.
+آروان من لباسی ندارم برای این چند ماه که قراره بریم دبی، فردا میای بریم مرکز خرید؟
_اره میام
+فردا بعدازظهر جلوی شرکت منتظرتم پس.
_اوکی.
آروان منو رسوند خونه و رفت، از اینکه فهمیده بود من پاشا رو دوست دارم معذب بودم. سعی کردم بهش فکر نکردم. فردا تو شرکت فهمیدم مارال هم با ما میاد دبی. خیلی ناراحت شدم. بعدازظهر هم با آروان رفتیم مرکز خرید و کلی خرت و پرت و لباس خریدیم. کلی خسته شدیم و به پیشنهاد من یه آبمیوه خریدیم که درحال خرید بخوریم. همین طوری که مشغول خرید بودیم یهو آروان زد به دستم برگشتم دیدم پاشا و مارال هم دارن خرید میکنن.
_سابقه نداشت داداشم باهاش بیاد بیرون، چه برسه به اینکه بیاد خرید.
+هیچی غیر ممکن نیست.
مارال تا ما را دید اومد سمتون. به زور با من رو بوسی کرد.
پاشا هم وقتی متوجه حضور ما شد سریع اخماشو کرد تو هم.
مارال به زور خودشو می‌چسبوند به آروان. یعنی مثلا می خواست با این کارا خودشو تو دل این خانواده جا کنه. همین طور که آروان درگیر مارال بود تا از خودش جداش کنه پاشا خم شد سمت و آروم در گوشم گفت: با برادرم ریختی رو هم؟ مبارکه؟ فقط فکر نمی‌کنی تو باید شوگر مامی باشی؟
جا خوردم، این داشت چی می‌گفت ؟ برگشتم سمتش
+آقا پاشا من این حرفتونو نشنیده میگیرم و خداروشکر تو مکان شلوغ هستیم وگرنه بی جواب نمیزاشتمش. بعدشم منو آروان فقط باهم دوستیم و هیچی بینمون نیست. منم ۶ سال ازش بزرگترم، دیوونه نیستم که با زندگی یه پسره ۲۰ ساله بازی کنم.
آروان اومد سمتمون و با نگاه عاجزانه گفت: دلسا بریم دیگه.