رمان انتقام خون پارت ۴۰

نگاه کوتاهی به سمتم می‌اندازد و با مهربانی میگوید

مامان_نه عزیزم تو برو بشین منم الان میام

چشم کوتاهی می‌گویم و آرام از آشپزخانه خارج میشوم

داخل پذیرایی بر روی مبل تک‌نفره‌ای مینشینم

میترسم با حرف‌هایی که زدم آرامش زندگی‌ام را به‌هم بزند

امیدوار هستم که واقعا بیخیال زندگی من بشود

با شنیدن صدای زنگ در از فکر و خیال بیرون می‌آیم

از جایم بلند می‌شوم و با صدای تقریبا بلندی می‌گویم

_من باز میکنم مامان

به سمت اف اف میروم و با دیدن تصویر آرمان در را باز میکنم

جلوی درب ورودی منتظرش میمانم

از حیاط میگذرد

جلود درب درحالیکه کفش‌هایش را از پا درمی‌آورد می‌گوید

آرمان_سلام بانو

لبخندی میزنم و از جلوی در کنار میروم

_سلام………….چی جا گذاشته بودی اداره؟

وارد میشود و در را پشت سرش می‌بندد

دستش را دور کمرم حلقه می‌کند و بوسه محکمی بر گونه‌ام می‌زند

دسته گلی که در دستش است را به سمتم می‌گیرد

آرمان_اینو جا گذاشته بودم

گل را از دستش می‌گیرم

اخم کمرنگی بر پیشانی مینشانم و با لحن بچه‌گانه‌ای می‌گویم

_دولوغ گفتی؟

تک خندی می‌زند و فشار آرامی به بدنم میدهد

بوسه آرامی بر گونه‌ام می‌زند و می‌گوید

آرمان_بخدا مجبور بودم اگه نمیگفتم نمیزاشتی برم

پشت چشمی نازک میکنم

_میبخشمت ولی دیگه تکرار نشه

خنده آرامی میکند

سرش را جلو میآورد تا لب‌هایم را شکار کند که عقب میکشم

_زشته آرمان یکی میاد میبینه……….بیا بریم تو خیلی اینجا موندیم

لب‌های آویزانش باعث خنده آرامم می‌شود و همراه هم وارد خانه می‌شویم

آرمین از اتاقش بیرون نمی‌آید و نگاه‌های معنادار مامان فرشته خجالتم میدهد

به احتمال زیاد ما را دیده است که اینگونه لبخند می‌زند

آرمان احوال‌‌پرسی کوتاهی با مادرش می‌کند و جعبه شیرینی که در دست داشت را به او میدهد

مامان فرشته متعجب می‌پرسد

مامان_شیرینی برای چیه؟

آرمان لبخند عمیقی بر لب‌هایش می‌نشیند

آرمان_بابا بیاد میگم

مامان فرشته می‌گوید

مامان_باشه عزیزم………….تا بابات بیاد برو یکم استراحت کن

لبخندش عمق می‌گیرد و نگاه کوتاهی به سمتم می‌اندازد که فقط من شیطانی بودنش را میفهمم

آرمان_چشم

به سمت اتاقش میرود و در همانحال می‌گوید

آرمان_هلما بیا کارت دارم

هوف کلافه‌ای میکشم و دنبالش روانه میشوم

به اتاق که می‌رسیم در را باز می‌کند و کناری می‌ایستد تا اول من وارد شوم

هنوز کامل وارد نشده‌ام که سریع در را می‌بندد و مرا به در می‌چسباند

میفهمم که دستش را پشت کمرم می‌گذارد تا به در برخورد نکند

فرصت واکنش نمی‌دهد و لب‌هایم را شکار می‌کند

عمیق می‌بوسد و من با فرو بردن دستهایم بین موهایش با تمام وجود همراهی‌اش میکنم

بعد از دوماه همچنان اینها برام تازگی دارد که ضربان قلبم را بالا می‌برد

دقیقه‌ای بعد با نفس‌تنگی دستهایم را بر روی شانه‌اش می‌گذارم که آرام عقب می‌کشد

هردو نفس‌نفس میزنیم و سرم را آرام بر روی سینه‌اش می‌گذارم

بوی عطرش را عمیق به ریه‌هایم میکشم و آرام زمزمه میکنم

_دخترم دلش واسه باباش تنگ شده بود…….از صب بغلمون نکردیا

بوسه محکمی بر روی موهایم می‌نشاند دست زیر زانویم می‌اندازد

دستهایم را دور گردنش حلقه میکنم و سرم را بین شانه و گردنش پنهان میکنم

آرمان_من قربون تو و دخترت برم؟

مرا بر روی تخت می‌گذارد و آرام بر رویم خیمه می‌زند

اخم کمرنگی بر پیشانی‌ام مینشانم

_هنوز نیومده داره جای منو میگیرها

تک خندی می‌زند و درحالی که موهایم را از روی صورتم کنار می‌زند می‌گوید

آرمان_هیچی نمیتونه جای تورو واسه من بگیره عمر آرمان

لبخندی میزنم

_قول؟

بوسه کوتاهی بر لب‌هایم می‌زند

آرمان_قول قول

کمی پایین تر می‌رود و بوسه محکمی بر روی شکمم می‌زند

اولین بار نیست که این‌کار را می‌کند اما هربار چیزی در قلبم فرو میریزد

کنارم بر روی تخت دراز میکشد و مرا در آغوشش حبس می‌کند

سرم را بر روی سینه‌اش می‌گذارم و عمیق بو میکشم

متوجه لبخندش میشوم و او آرام چند دکمه اول پیراهنش را باز می‌کند

در این مدت بیشترین چیزی که میخواستم عطر تنش بوده و هست

آرمان چرت کوتاهی می‌زند و من در تمام مدت با خود فکر میکنم که چقدر از بهم خوردن آرامش زندگی‌ام میترسم

خود را لعنت میکنم برای حرف‌هایی که زدم و اینکه نتوانستم عصبانیتم را کنترل کنم

می‌گویند از هر چیزی که بترسی سرت میاد اما امیدوارم که برای من اتفاق نیافتد

حمایت؟🥺😥