رمان بخاطر تو پارت سی و پنج

برای اینکه نهایت تلاشمو کرده باشم رو به مالکی میگم:میشه شما باهاشون حرف بزنید؟خواهش میکنم.

از جا بلند میشه و با تحقیر میگه:از فردا زودتر از خواب بیدار شو

با حرص نگاهش می‌کنم که میره سمت دفترش و اوا میاد سمتم:بگردم الهی ناراحت نباش.من به دوستام میسپرم اگه جایی نیاز بود بری برا کار

چقدر مهربون بود و چقدر حیف بود که اونم خواسته یا ناخواسته عضو دم و تشکیلات مالکی بود

با حسرت آه می‌کشم و میگم: لطف میکنی

و بعد سمت وسایلم میرم

همه رو جمع میکنم و میرم سمت اتاق افخم با بفرماییدش وارد اتاق میشم اما در رو نمیبندم تا مالکی بشنوه:شما که هنوز نرفتید خانم حبیبی.

_آقای افخم خواهش میکنم…..من واقعا به این شغل نیاز دارم.یه فرصت دیگه به من بدید خواهش میکنم

صداشو بالا میبره و میگه:خانم حبیبی.قطعا اگه فقط یه دیر کردن بود قابل جبران بود اما مشکل اون خسارتیه که شما با نبودنتون و کنسل شدن جلسه بهمون زدید.خواهش میکنم بیشتر از این اصرار نکنید و بفرمایید بیرون

با صدای لرزون میگم:و..ولی…من

_ولی و اما و اگر نداره خانم بفرمایید…بفرمایید

با ناراحتی و بغض نگاهش می‌کنم و با خداحافظی خارج میشم

با آوا هم خداحافظی میکنم و از شرکت برای همیشه خارج میشم.
ترجیح میدم تا یه جایی پیاده برم و تقریبا وقتی از شرکت دور شدم ویسی برای آرش میفرستم با ذوق میگم:دیدی چقد خوب نقش بازی کردم.وای واقعا خیلی قشنگ بغض کردم باید برم بازیگر شم.
وسطش می‌خندم و میگم:تو هم که خیلی عصبانی بودی.از من بهتر بازی میکنی وای.زوج بازیگر .

و ویس رو براش میفرستم میدونم گه الان نمیبینه پس بی معطلی اینترنتم و خاموش می‌کنم راه می افتم سمت خونه ی نرگس‌.

تو راه بهش پیامک میدم که دارم میرم تا همه چیز رو آماده کنه.

برای اولین ماشین دست تکون میدم و سوار میشم.و به روزای خوب آیندم فکر میکنم که قراره کنار آرش بسازم.حدود یک ربع بعد روی مبل نشستم و منتظرم تا برام بستنی بیاره.

پا روی پا انداخته و میگم:ندیدی امروز چجوری شده بود.میترسم پس فردا واقعا عصبی شه بزنه ناکارم کنه.

_یعنی انقدر به رابطتون امیدواری که حس میکنی به اونجا ها برسه؟

از آشپزخونه بیرون اومده بود و داشت این حرف رو میزد.بستنی رو برداشتم و یه ذره ازش خوردم و بعد با ملچ ملوچی که میدونستم نرگس متنفره ازش گفتم:امم…آره بابا…آخه میدونی چیه…

عصبی شده میگه:نمیخوام بدونم چیه ملچ مولوچ نکن مور مورم میشه

می‌خندم و بستنی رو قورت میدم و میگم:من حس خوبی دارم به این رابطه.ارشم این حرفو زده.من تاحالا این حسو نداشتم خیلی حس خوبیه نرگس.اینکه میدونی از یکی خوشت میاد و اونم همون حس رو نسبت به تو داره خیلی خوبه.هنوز عاشق نشدیم.ولی همو دوست داریم.کراش داریم.لاتی بگم:خاطر همو میخوایم

می‌خنده و میگه:این حسو تو دورانِ علی داشتم

کوسن مبل رو سمتش پرتاب میکنم و میگم:علی رو با آرشِ من مقایسه نکن.علی لاشی بود

انگشت شصتشو نشون میده و میگه:اهوع آرشِ من

ذوق زده نگاهش می‌کنم و پشت سر هم پلک میزنم بعد با لحنی که خودم چندشم میشه میگم:اخی آقایی

درحالی که داشت شربت می‌خورد صورتشو جمع کرد و نمایشی اوق زد.

_راستی نرگس نگفتی چرا با رسول محمدی کات کردی؟

با آوردن اسمش اخم کرد و گفت:حتی نمیخوام اسمشو بشنوم

خندم میگیره این همونی بود که می‌گفت عاشقشه؟

به خندیدنم چشم غره میره و میگه:اوایل دانش.اه بود که آشنا شدیم همون روزای اول پیشنهاد داد منم قبول کردم.تعهد تو رابطه برا من حرف اولو میزنه.تعهد نداشت منم بوسیدمش گذاشتمش کنار

با شیطنت میگم:فقط بوسیدیش یا کار دیگه هم کردی؟

کوسن مبل رو سمتم پرت میکنه و جیغ میکشه.بلند بلند می‌خندم و اونم از خنده ی من خنده اش میگیره

_دلی با برو و بچ دانشگاه آخر هفته برنامه ریختیم میای؟
_کیا هستن؟شونه بالا میندازه و میگه:همرو
میشناسی.نازی و مریم و احسان و شیوا ورضا

همشونو می‌شناختم.از همکلاسی های دانشگاه بودن.ولی نمیتونستم قول بدم چون شاید با دیدن مالکی تو یه روز بیوفته برا همین گفتم:اگه بشه حتما.

اخم میکنه:یعنی چی اگه بشه؟آخر هفته دارم میگم خره.اصلا مگه تو اخراج نشدی.

با خونسردی میگم:چرا.ولی خب مالکی درخواست ملاقات داده اگه تو یه روز نیوفته میام حتما

نگاهش رنگ نگرانی میگیره و میگه:دلی.من میترسم.خودتو قاطی این ماجرا نکن

خیلی دهن لقم که برای نرگس و ستاره هم تعریف کردم
؟اصلا چیکار کنم دوستامن دیگه.

با تشکر میگم:نگرانی برای چی قربونت برم.خودم حواسم هست.آرش هست.امید هست.چیزی نمیشه

نفس عمیقی میکشه و میگه:یه دلشوره ی خاص دارم.میترسم بلایی سرت بیاد.

چقدر شیرین بود این نگرانی.بغض کرده بغلش میکنم که خواهرانه دست تو موهام میکشه و میگه:حتی اگه خودتو آرش و امید هم نباشن من هستم.خب خواهری؟

قطره اشکی رو گونه ام سر میخوره و میگم:قول میدی همیشه باشی؟

اونم مثل من بغض میکنه و میگه:قول قول ق..
به قول سوم نمیرسه که گوشیم زنگ میخوره از بغلش بیرون میام و گوشی رو برمی‌دارم با دیدن اسم آرش لبخندی میزنم و میگم:اقاییه

اونم می‌خنده و من بعد از صاف کردن صدام میگم:جانم

(داریم به پارت های ملکوتی دیدار دلارام با مالکی میرسیم)