رمان بخاطر تو پارت ۵۶

(دلارام)
همان شب

از گرما و از خواب پامیشم و به شدت عرق کردم

.به پنجره نگاه کردم که بازه.اخه کی وسط پاییز اینجوری پیشه.

با شنیدم صدای راه رفتن کسی ترسیده از جام بلند میشم و سریع دستمو به لامپ میرسونم.

همچنان صدای راه رفتن میاد. گوشیمو ورمیدارم و چراغ قوه رو روشن میکنم.

ترسیده در اتاقو باز می‌کنم و خارج میشم.

دستمو رو دیوار میکشونم تا به پریز لامپ برسم و وقتی روشنش میکنم صدای راه رفتن از آشپزخونه میاد.

نزدیک آشپزخونه میشم و میگم:کی اونجاست؟

کسی رو میبینم که پشت به من روبه روی سینک وایستاده و وقتی جلوتر میرم میبینم که خودمم.

متعجب شده با نفسی که سنگین شده میگم:هی..اینجا چخبره؟

اون یکی من بی توجه به این یکی من بسته ای شکلاتی که مالکی داده بود رو بیداره و میره جلو تلویزیون میشینه.

شروع به خوردن دونه دونه ی شکلاتا میکنه و بعد عین روانیا می‌خنده.

ترسیده عقب عقب میرم اما از پشت حضور کسی رو حس میکنم برمی‌گردم عقب و مالکی رو میبینم که با لبخند ترسناکی میگه:شکلات میخوای؟

جیغی می‌کشم و یهو از خواب می‌پرم.

به در و دیوار نگاه می‌کنم پنجره بستس و لامپا خاموش
از جا بلند میشم و میرم سمت آشپزخونه همه چی مرتبه و نگاهم سمت میز کشیده میشه جعبه ی شکلاتا رو میز نیست.

نفس عمیقی میکشم و لیوان آبی میخورم.

میرم که بخوابم اما دست و دلم نمیره.انگاری که حامله باشم ویار شکلات میکنم و میرم یه شکلات میخورم

.بسته ی شکلاتا داره تموم میشه و فکر می‌کنم باید از مالکی دوباره درخواست شکلات کنم.

جعبه رو سر جاش میزارم و میرم میخوابم

صبح با صدای کوبیده شدن در از خواب پامیشم دوباره ترسیده از جا بلند شدم و از چشمی نگاه کردم که دیدم ستاره رو در ریتم گرفته و قر میده.

در رو باز کردم میخواد حرفی بزنه اما با دیدن من میگه:تو چرا اینجوری؟

_چجوریم؟

به سمت آیینه میرم و توش خودمو نگاه می‌کنم چشمام پر شده از خون.

_نمیدونم چم شده جدیدا اینطوری شدم هی خون دماغ میشم هی چشمام قرمزه

نون بربری رو روی میز نهارخوری میزاره و میگه:برو دکتر مریض نشده باشی.

می‌شینم پشت صندلی و میگم:ستا من نمیخورما.

اخم میکنه و میگه چرا مثلا؟دیشبم شام صدات کردم نیومدی اصلا شام خوردی؟

سر به نشونه ی منفی بالا میندازم

_مامانم رفته آرایشگاه منم صبونه بخورم باید برم.شب عروسی داریم.بیا بیا این پنیرارو حاضر کن یه لقمه درست کن تا من چایی میزارم.

براش چند تا لقمه میگیرم و درنهایت راهی ارایشگاهش میکنم خودمم یه لیوان چایی میخورم با دوتا شکلات.

چهار پنج تا بیشتر نمونده و من از الان استرس تموم شدنشو دارم.

(آرش)

برای صبحانه پایین میرم و شروع به خوردن میکنیم چشماش قرمز مامان نشون گریه کردنشه

وقتی صبحانه تموم میشه من میخوام از آشپزخانه خارج شم که مامان میگه:امروز میریم آرمین رو ببینیم