رمان بخاطر تو پارت ۷۲

با یادآوری رضایی چشمام پر اشک میشه

و کم کم صدای گریه ام بلند میشه.شروع میکنم به حرف زدن به خدا.

_خدایا حواست هست؟این پایینو داری؟منو میبینی.من الان جند ساله زندگی نکردما.چرا هر چی اتفاق بده میاد سر راه من؟چرا من یه روز خوش ندارم آخه.

…..

از ماشین امید پیاده میشم و به سمت خونه میرم.

در رو با کلید باز می‌کنم و تا میام ببندمش پایی جلوی در رو میگیره در و باز می‌کنم و آرش رو پشت در میبینم.:تو اینجا چیکار میکنی.

آب دهنشو قورت میده و میگه:از امید شنیدم امروز برای آزمایش رفتی‌.تموم شد؟خلاص شدی ازش؟

لبمو گاز میگیرم و سعی میکنم جلوی پر شدن چشمامو بگیرم سر تکون میدم و آروم میگم:آره تموم شد.

لبخند تلخی میزنه و میگه:چه برنامه هایی داشتم برا امروز.

آروم گفت اما من شنیدم و قطره اشکی از چشمام ریخت.
گلوشون صاف میکنه و میگه:خب.من دیگه برم.فقط اومده بودم خبر بگیرم.مواظب خودت باش خدافظ

قبل از اینکه بره گفتم:آرش.
_جانم
_مرسی که اومده.
لبخندی زد و سر تکون داد
و پشتشو کرد به منو رفت.

هم زمان نرگس اومد جلوی در و گفت:سلام
چطوری..آرش بود؟چرا گریه کردی؟

_بیا بریم تو حرف میزنیم. و نگاه آخر رو راهی ماشین آرش کردم.

…..

_خب دختر دیوونه چرا باهاش تموم کردی و الان وضعت اینه؟

درحالی که زانوهامو تو بغلم گرفته بودم و اشک می‌ریختم گفتم:نمیشه دیگه…نمیشه باهم باشیم.

منو میکشه تو بغلش و میگه:چرا قربونت برم چیشده چرا به من نمیگی.

هیچی نمیگم و فقط گریه میکنم.

کمی بعد زنگ میزنه به ستاره و به مناسبت خوب شدن حال من برام جشن میگیرن
حال من اما جشن گرفتن نداشت عزا گرفتن داشت
و اگه هر کدومشون میفهمیدن چیشده شاید الان انقدر خوشحال نبودن

…

_دلارام بدو دیر شد آرش رسید

درحالی که کفشمو پا میکردم گفتم:خیلی خب توام عه دیرم شد دیرم شد اومدم

.
داشتیم میرفتیم اداره برای یک سری از کارهایی که مونده و…‌ امید به آرش خبر داده بود تا بیاد و از اینجا بریم.اما من میدونستم کرم داره هی میخواد ما باهم روبه رو بشیم.

درحالی که از پله ها پایین رفتم سه دکمه ی باز مونده ی بالای مانتوم رو بستم و گفتم:بریم.

سوار آسانسور شدیم و من همش تو آینه داشتم خودمو چک میکردم.

_چشمات چرا انقدر قرمزه؟من نمیدونم تو که طاقت دوری نداری غلط میکنی میگی تمومش کنیم.

به امید نگاه می‌کنم و میگم:باز شدی همون امیدی که همش حرف میزنه و گیر میده.

جدی نگاهم میکنه:من همون امیدم دلا همون که برادرته.همون که کمک میکنه راه درستو پیدا کنی و الان دارم میگم داری اشتباه میکنی نمیدونم چیشده که همچین تصمیمی گرفتی اما مطمئن باش خیلی زود می‌فهمم.

همزمان با تموم شدن حرفش به همکف رسیدیم و اجازه نداد من چیزی بگم و از آسانسور خارج شد.

نفسمو فوت کردم و خارج شدم.

از حیاط رد شدم و در باز شده رو دیدم و امیدی که هنوز بیرون نرفته.

سمت در رفتم و کشیدم و با دیدن ارش و امید عصبی و چند تا مامور جوی در چشمام سیاهی رفت.

نگاهشون سمت من کشیده میشه:خانوم دلارام حبیبی؟
درحالی که سعی می‌کنم لرزش صدام رو مخفی کنم

میگم:بله خودم هستم.

_شما بازداشتید

آرش میگه:به چه جرمی؟

_به جرم قتل

حمایت یادتون نرههه❣️