رمان قَراوُل پارت ۲۴

راحله به مغزش فشار می آورد بلکه رسول نامی بیابد و البرز منتظر نگاهش می کند
– نه …این چند ماه رسول نداشتیم
البرز چپ چپ نگاهش می کند
– راحله … راحلههه
شاخک های مرد تیز می شود … گربه است؟
جسم ظریفش بین چهارچوب پیدا می شود
آشوب با دیدن البرز لحظه ای مکث می کند … هرجا می رفت این لعنتی بود
به خودش می آید و با صدای نازکش زیر لب سلام می کند … البرز سری تکان می دهد و راحله استقبال می کند
– سلااام پرنسس … جانم چیشده؟
ابروهای البرز بالا می رود … پرنسس؟ … دقیق نگاه می کند … پرنسس هم به او می آید اما گربه بیشتر!
باز آن نقاب را به صورتش زده … همان که با هر حرکت صورتش جرینگ جرینگ صدا می دهد
آشوب اما درونش دچار آشوب شده … او اینجا … با راحله چه می خواست؟ … آن هم تنها!
سعی می کند بی توجه باشد
– دارو های دی آشوبو اومدم بگیرم … خودش هاسپیتال شهره نمی تونه بیاد بگیره
– اوکی … بیا تو تا برم بیارم
آشوب داخل می شود و غر می زند
– همتون از این انگلیسیا یاد گرفتین … جای اینکه باهاشون مقابله کنین زبونشونم رواج میدین
راحله می شناسد آشوب را … او روی این نکات ظریف خیلی حساس بود … فرهنگمان … استقلالمان … اینها همه جزو آرمان های آشوب بود
راحله می رود به سراغ دارو ها و آن دو را تنها می گذارد
البرز از جا بلند می شود … دیگر کجا را بگردد که نگشته آخر؟
– کاری نداری گربه؟
آشوب نگاهش می کند … او نمی تواند اینجا تنها با راحله باشد … اصلا چه معنی داشت؟ … روستا یک سری قوانین دارد
نمی داند چرا اما حرص دارد کلامش
– نه می تونین برین خرس!
البرز خنده اش می گیرد … چرا به این دختر که می رسید اخلاقش عوض میشد؟
با انگشت اشاره ضربه ای به آویزهای نقاب آشوب می زند
– هیس … این پرستارِ از ناف لندن اومده می شنوه دیگه حساب نمی بره کسی
خنده می رود بر لب آشوب پدیدار شود که به زور نگهش می دارد … از نظر او هم انگلیسی حرف زدن احمقانه است؟
– آقای مالک من هرچی فکر می کنم کسی به اسم رسول به ذهنم نمیاد همچنان … آشوب بیا داروها
البرز نفسش را با فشار بیرون می دهد
– دنبال کسی به اسم رسول می گردین؟
البرز نگاهی به چشمان آبی دختر می اندازد
– ای بگی نگی
آشوب داروهارا از راحله میگیرد
– خب من یه رسول میشناسم … تازه اومده ده
البرز لحظه ای از حرکت می ایستد تا حرفش را تحلیل کند … آخرش گربه ی مورد علاقه اش از کل این ده به درد بخور تر است
– تو معرکه ای دختر … آدرسی چیزی داری بدی بهم؟
آشوب متعجب از این همه شوق او سر تکان می دهد و هیچ حواسشان به راحله ای که به جو میانشان اصلا حس خوبی ندارد،نیست
– آدرس که نه … ولی چشمی بلدم خونه ای که توشه رو نشون بدم … یه مقداری خارج از دهِه
البرز با شعف نگاهش می کند
– تو واسه این ده زیادی به حضرت عباس … منتظر چی پس … بریم پِی یِش
آشوب از میزان شور و شوق او خودش هم به هیجان می آید … چه خوب که می تواند بعد از آن همه کمکی که در حقش کرد،او هم کاری بکند برای جبران
البرز می ایستد و با همان وقار و جنتلمنی شهری اش با دست به جلو اشاره می کند که یعنی اول شما!
راحله دیگر از این متعجب تر نمی شود … تا قبل آمدن آشوب با یک من عسل هم نمی توان خوردش حال …!
این دختر مهره‌ی مار داشت؟ … قبول زیباست … اما انقدرش هم دیگر زیادی است!
– خدافظ راحله … برای داروهاهم ممنون
راحله لبخند زوری بر لب می نشاند و البرز فقط سرش را به معنای خداحافظی برایش تکان می دهد
چشمان راحله بدرقه می کنند دختری ساکت و مردی که مدام اذیتش می کند
حسادت می کند؟ … آری حسادت می کند … او درس خوانده ی ده است … پرستار است … همه ی توجه ها باید برای او باشد نه آن دخترک بی سوادی که فقط چشم هایش برق می زد و سرجمع روزی ده کلمه سخن نمی گفت
دندان قروچه ای می کند و کاغذ هایی را که البرز با بدخلقی هر کدامشان را گوشه ای پرتاب کرد را جمع می کند
_______________________