شعر

ای شاهد رسوایی دلدار بده دستم
از بوی خوش زلفش می خواره و بد مستم
گویید به او اندک لطفی بکند بر من
بی او نتوان سر کرد او هست که من هستم
ای باد صبا لطفا بویی برسان از او
گر کز نرسد بویش رسوای جهان هستم
دل ده به دلم لیلی مجنون بنما من را
تا چشم تورا دیدم از پیله ی غم جستم
گر دل ندهی بر من فریاد زنم در شهر
ای خلق به او گویید من عاشق دلخسته م
در خانه ی من هر دم طنازی بکن شیرین
دور دل خود شالی از عشق به تو رستم
#فاطمه.برزهکار