داستان کوتاه ؛Zoha

داستان کوتاه؛ چند پارتی!

پارت دوم

********

فکر نمی کرد روزی آنقدر صدای آژیر پلیس برایش نفرت انگیز باشد . یا حتی در فکرش هم نمی گنجید که روزی ماشین های اداره را رو به روی خانه برادرش ببیند . شوک و حیرت زدگی مثل ببر تیز و درنده ای به جانش حمله کرده و هیچ چیز را نمی فهمید . حتی نمی فهمید که چطور در ماشین را باز کرده و حالا چند قدم تا سرهنگ فاصله ندارد . سرهنگی که پشت به او داشت به نیرو هایش دستور می داد

_ همسایه ها رو از محل حادثه دور کنین . ببریدشون اون طرف سریع

امیر شوک زده پا به جلو برداشت و تنها توانست کلمه ای از دهانش خارج کند تا گواهی آمدنش را به سرهنگ بدهد

_ سرهنگ…

سرهنگ با شنیدن صدای مردی که جای پسرش بود سرش را برگرداند و فاصله شان را پر کرد

_ امیر جان . ببخشید  این موثع شب گفتم بیای اینجا….

هنوز جمله ی سرهنگ کامل نشده بود که صدای امیخته با زجه در گوش همه ی افرادی که انجا بودند اکو شد صدایی که بیش از حد برای امیر اشنا بود

_ چرا نمی فهمید شوهر من امید نمرده چرا نمی فهمید این جنازه امید من نیست برید جنازه هر کی هست برید به خانوادش اطلاع بدید الان نگرانشن

حالا امیر عباس بود که نمیخواست باور کند الان او اینجا جلوی خانه برادرش ایستاده . نمیخواست باور کند این صدا، صدای رها زنِ برادرش بود . دیگر نمیخواست هیچ را باور کند . حتی سرهنگی که با درد چشمانش بسته شد

_ پسرم ببین…

حال الانش را درک نمی کرد شوک ؟ ناراحتی ؟ غم ؟ حالش چطور بود؟ ولی این بین فقط چیز را میدانست که حالش آنقدر بد است که دست سرهنگ که روی شانه بود رو پس زده بود و به سمت ماشین  قدم برداشته بود

_ امیر جان پسرم . صبر بده

امیر که بود؟ احساس میکرد امیر چند لحظه پیش ،روحش با همان صدایی که خبر از نبودن برادرش میداد کشته شده.

_ امیر پسرم صبر کن . من باید یه توضیحاتی به تو بدم

اما امیرعباس فقط سلانه سلانه به سمت ماشینش پا بر می داشت و توجهی به هیچکدام از صدای اطرافش نمی کرد تا اینکه یک طرف بدنش به ان سمت کشیده شد

_ پسر به خودت بیا . میگم به خودت بیا

امیر تنها پوزخندی رو لب هایش نشانده بود و محکم پلک هایش رو تکان می داد . انقدر پوکر فیس و در حالت شوک به سر می برد که سرهنگ مجبور شد از اخرین راهکار استفاده کند . سیلی زدن!!!!!!

_ پسر!!!!! به خودت بیا

پسرک پلک هایش به یک مرتبه باز تر شدند و کمی از شوک در آمد

_ سرهنگ بگین که اون زجه هایی که من شنیدم دروغ بوده بگین سرهنگ

سرهنگ ناراحت دست روی شانه امیر گداشت نه ای زمزمه کرد که باعث شد امیر چشمانش را با درد باز  و بسته کند . خودش همیشه صحنه های قتل این خبر وحشتناک را به خانواده مقتول می داد ولی خودش هیچ وقت در چنین شرایطی قرار نگرفته بود . تازه داشت درک می کرد آن خانواده های داغ دیده را … آن اشک های پنهانی پدر و برادر و زجه های دردناک مادر و خواهر . همه و همه امشب برای خودش تداعی شده بود . هیچ وقت فکرش را هم نمیکرد خودش جز یکی از همان خانواده مقتول بشود هیچوقت….

_پسرم میدونم برات چقدر سخته که تنها برادرت رو از دست دادی اما الان یه بحث مهم تر هست . این که مشخصه که این قتل عمدی انجام شده

سری که پایین انداخته بود را به ضرب بالا اورد . از خود کلمه قتل هم واهمه داشت چه برسد به اینکه قتل عمدی هم باشد وای

_ چی سرهنگ؟ قتل عمدی؟

این صدای لرزان قطعا برای سروان ممتازِ اداره اگاهی خوب نبود؟ بود؟

_ ببین پسرم میدونم خیلی برات سخته این هایی که میگم اما واقعیته . اول از همه که دست و پای برادرت قطع کردن و بعدشم تیری به سرش زدن و بعد سرش رو از تنش جدا کردن

چه میگفت . سرهنگ صادقی چه کلمات وقیحانه ای را از دهانش خارج می کرد . برای اولین دلش میخواست در روی بزرگترش بایستد و بگوید :

_ بس کن ! بس کن مرد

اما همیشه وقایع خیلی دردناک بود خیلی دردناک .

_ پسرم من صبر می کنم تا چند روز اینده که یکم خودت و خانم برادرت بهتر بشید تا باهاتون یه صحبت جدی داشته باشم . چون این اصلا قضیه ای نیست که بشه ازش راحت گذشت . به پدر و مادرت هم حتما خبر بده بالاخره حقشونه بدونن چه اتفاقی افتاده

امیر دیگر تحمل ایستادن را نداشت ‌ . مثل درختی شده بود که در تنه اش تبری فرو می کنند و درخت می افتد . فرو ریخت ….. و سرهنگ بعد از نفس عمیقی دست روی شانه پسرک گداشت و ادامه داد

_ نگران نباش پسر قاتل برادرت رو پیدا میکنیم خیلی زود مطمئن باش

قاتل ؟ قتل؟ مقتول؟  تا به حال در کل طول زندگیش انقدر از این کلمات نفرت نشان نداده بود . اما حالا از ته ته قلبش نفرتش به این کلمات موج میزد …….

عزیزان برای اینکه پارت سوم رو بخونید حتما نظراتتون رو برام کامنت کنید و امتیاز بدید 😘 . ممنون از همتون🥰