رمان آزرم پارت ۸۸

می گذرد و بالاخره درب باز می شود
زینب هاج و واج پشت در ایستاده که نمی دانم چگونه به سمتش می دوم
– زینب … بیا تو
من را می بیند … حال و روزم را می بیند … چهره ی شکسته ام را می بیند … پاهای خونی ام را می بیند … اشک های خشک شده ام را می بیند … همه را می بیند و خیره خیره نگاه می کند
وسایل را از دستش می گیرم
– سریع باش چرا وایسادی منو نگاه می کنی
به خودش می آید و با همان کفش هایش وارد می شود
– این چه حالیه؟ … چیش…
با دیدن جسم بزرگ و خونیِ سردار حرفش بریده می شود
سر می چرخاند و نگاهم می کند
همه ی نگاهم التماس می کند … دست خوش … آرام را به التماس واداشتید!
– هیچی نپرس … ازت خواهش می کنم … فقط کمکم کن … من فقط … فقط به تو اطمینان دارم زینب!
سلیم گوشه ای ایستاده … می نگرد من را … دخترِ عاشقِ احمقی که برای زنده ماندن یک مردِ زن دار دست و پا می زند
زینب نامطمئن سری تکان می دهد که تمام سلول هایم از شادی می خندد
– مرسی مرسی!
ثانیه ها و دقیقه ها و تیک تاک ها سپری می شوند … من اشک می ریزم و نوازشش می کنم و همه چیزی که از دکتر بودن بلدم را به نمایش می گذارم
بالاخره گلوله را پیدا می کنم … بیرونش می کشم و تنِ سنگینم را به عقب پرتاب می کنم
خدایا شکرت … خدایا هزار بار شکرت … گلوله به اندام های حیاطی اش نرسید … فقط خراش داد و از بغل وارد ماهیچه اش شد
دست روی چشمانم می گذارم … بقیه کارهارا به زینب می سپارم و با خیال راحت بلند بلند گریه می کنم
یک سانتی متر دیگر فرو رفته بود، کبدش سوراخ میشد و من تیکه و پاره میشدم
سر روی زانو هایم می گذارم و آن دونفر هیچ کاری به منی که زار زار گریه می کنم ندارند … گویی زینب مشغول بخیه زدن است سلیم هم کمکش
قبلا ها گمان می کردم اگر بخواهم بین اینکه سردار زن دیگری را بخواهد و بمیرد یکی را انتخاب کنم قطعا مردنش را انتخاب میکنم … اما حال …
فقط بدانم نفس می کشد … فقط بدانم مانند همیشه قلدری می کند … کافی است بدانم همان مردک اعصاب خورد کنِ زور گوست … همین برایم کافی است!
برای روحِ عاشقم همین کافی است!
پارچه ای روی سرم قرار می گیرد … بینی ام را پاک می کنم و سر بلند می کنم … سلیم است
– دوست نداره کسی موهاتو ببینه!
دوباره لب هایم می لرزند و اشک هایم روان می شوند … از حرصش حتی فر های مورد علاقه اش را هم صاف کردم منِ احمق
زینب کنارم جای می گیرد و مبهوت زمزمه می کند
– پس … پس برای این بود!
سرش را به سمتم کج می کند
– برای این بود که همه خواستگارارو رد می کردی!
سرم را تکان می دهم و با بغض اشک هایم را پاک می کنم … برای همین است … برای این بی لیاقت همه چیزم را فدا کرده بودم … حتی هنوز هم دارم برایش فدا می شوم
دست دور گردنم حلقه می کند و سرم را روی شانه اش می گذارد
– این گریه ها … از آرام بعیده … چیکار کردی با خودت؟
سکسکه ای می کنم
نگاهم فقط به سرداری است که حال دیگر خونی نیست … عرق کرده نیست … فقط چشم هایش بسته است
زینب کارش را خوب بلد است … خیلی خوب
سکوتِ جان فرسایی همه جا را گرفته … زمان سپری می شود و از گریه ی من بالا کشیدن بینی ام فقط می ماند
سلیم هم گوشه ای تکیه به دیوار داده و آرنج یک دستش را روی زانو گذاشته است
تک خنده ی زینب به کنار گوشم می رسد
– خودمونیم … خوب چیزیه!
طنز می ریزد شاید ذره ای بخندم … شاید ذره ای از این حال بد خارج شوم
اگر هر زمان دیگری بود احتمالش بود چشمان نزدیک ترین دوستم را از کاسه دربیاورم ولی اکنون … مسخره است … من هنوز هم تا حد مرگ رویش حساسیت دارم
سر از شانه ی زینب بر میدارم و بلند می شوم … لباسی تنش نبود و عضلات پیچ در پیچ و سنگی اش مانند خار در چشمانم فرو می رود
پتوی مسافرتی که گوشه ی مبل تک نفره قرار دارد را رویش می کشم به جز جای بخیه اش
حس روانی بودن دارم … یک دخترِ احمق که مانند روانی ها روی این لعنتیِ بی وفا حساسیت دارد
او اخلاقم را خوب می شناخت … می دانست … من از قدیم الایام زنِ بی نهایت حسودی بودم … دست روی خط قرمزم گذاشت! … و من … با همه ی اینها من … گلوله از تنش خارج می کنم … پتو رویش می کشم تا حتی نگاه رفیقم به بدن برنزه اش نیفتد … و من … منِ روانی … هنوز زیر سقفی که او نفس می کشد نفس می کشم!
– آرام … داره صبح میشه … من باید برم!
زینب است که آهسته سخن می گوید
سلیم سریع از جا بلند می شود
– من می رسونمتون … زینب خانم!
مدیونِ زینب بودم … نزدیکش می شوم و تنگ دربرش می گیرم
انقدر گریه کرده ام که صدایم به زور در می آید
– خیلی ممنونم ازت زینو … خیلی زیاد!
– خواهش می کنم یه آرام بیشتر ندارم که … در ضمن از این حال و هوا هم در بیا … نمی خوام دیگه اینجوری ببینمت،همون سلیطه بازیات قابل تحمل تر بود
خنده ی بی جانی می کنم و عقب می روم
– بریم زینب … خانم!
این میان سلیم دارد حرکت های مسخره انجام می دهد … نگاهش پیرامون زینب فقط می چرخد
زینب به راه می افتد
– باشه چشم … خداحافظ آرام مراقب خودت باش … در ضمن درباره ی این موضوع هم به کسی چیزی نمیگم تا زمانی که همه چیزو برام تعریف کنی!
با دوست داشتن عمیقی نگاهش می کنم و چشم روی هم می نهم
نمی فهمم آن دو نفر می روند یا نمی روند … روی زمین کنار کاناپه می نشینم و پتو را روی بدنش مرتب می کنم
انگشتانِ نوازشگر و عاشقم موهایی که از عرق به هم چسبیده بودند را لمس می کنند
– چشماتو باز کن سردار … من عادت ندارم به قلدری نکردنت
بینی ام را سخت بالا می کشم و حقیقتا اشکی نمانده برای ریختن
– روش جدید برای اذیت کردنم پیدا کردی؟ … به خودت آسیب میزنی که من بمیرم؟ … ازت متنفرم عوضی!
انگشتانم با احتیاط روی صورت استخوانی اش می چرخند … بینی مردانه اش … ریشی که بلند شده بود و از ته ریشی درامده بود … ابروهای پرپشتِ مردانه و چشمانِ نافذی که بسته اند
سر روی بازوی قطورش می گذارم و چشم می بندم … خسته ام … خیلی خسته!
_________________