رمان آزرم پارت ۹۱

روی مبل می نشیند و طبق معمول پاهایش را از عرض باز می کند
آرام‌ وسایل بخیه را از روی میز بر میدارد و کنارش می نشیند
سردار با تمامِ عشقی که دارد نگاهش می کند … خیلی می خواستش … خیلی زیاد!
آرام اشاره ای می کند که بدنش را کج کند
– درد داره … باید تحمل کنی … نمی فهمی وقتی پهلوت بخیه خورده نباید زیاد خم شی؟
سردار کمی بالا تنه اش را کج می کند تا پهلویش در دسترس قرار بگیرد
– رحم نداری خودتو بکشی بالا که … مجبورم تا‌ زانو خم شم … همین که نری حله … همه‌ چیز و تحمل‌ می کنم!
دل آرام برای هزارمین بار می‌لرزد … چپ چپ نگاهش می کند
– خم نشو!
پاسخ کوتاه می دهد و این سردار را خشمگین می کند
هی با دست‌های ظریفش بدن مرد را دست می کشد … سردار نفسش را سنگین‌ بیرون می دهد … برای همه این شکلی بخیه می زد؟ … اگر اینطور است که باید کل آن بیمارستان لعنتی را قتل عام کند
– انگشتاتو همه جا‌ نمال همون‌ یه نقطه بخیه است دیگه!
آرام با حرص بخیه اش را فشار می دهد که بالاخره انگار دردش میگیرد و صدای زمختی از گلویش خارج می شود
– تف به شرفِ پدرت آرام!
دوباره با تمرکز بخیه می زند … دیگر به بد و بیراه هایش به پدرش عادت کرده … انگار که در این مورد سِر شده باشد
آرام لحظه ای نمی تواند از فکر کردن به آن زن دست بردارد
– خوشکله؟
سردار موهای عرق کرده ای که روی پیشانی اش ریخته را بالا می برد
– کی؟
– ساحل!
مردکمی سر می چرخاند به سمتش … با دقت زیاد در حال بخیه زدن است و لب های کشنده اش را به هم فشار می دهد
خدا لعنتت کند پسر ببین به چه روزی انداختی اش!
– نمی دونم
آرام پوزخند عمیقی می زند
– دروغ نگو!
سردار کلافه است،خیلی کلافه
– چه غلطی کنم یادت بره؟ … برم یه گلوله هم این ورم بخوره ببینم به رحم میای یا نه؟
دخترک لب هایش را بیشتر به هم می فشارد … این بخیه را ببندد … مطمئن شود حالش خوب است … سلیمی که معلوم نیست کجا غیبش زده بیاید … بعد می رود!
– اگر جامون برعک…
صدایش با هیس گفتنِ کشدار سردار بریده می شود
– هیسسس! … این زخم اونقدر بی دست و پام نکرده که هر شر و وری از دهنت در بیاد و من لباتو ندوزم به هم
آرام صدایش ناخودآگاه بالا می رود و دست از بخیه کردن می کشد … کارش تمام شده … چشم هایش در چشمان پرخاشگر و متعصب مرد نشیند
– ببین حتی تحمل حرفشم نداری … رگ گردنت ورم می کنه … چشمات سرخ میشن … دستت مشت میشه … چرا نمی تونی بفهمی من الان تو چه حالی ام؟
سردار از ترس اینکه نکند دوباره بخواهد برود انگشتان باریک و ظریفش را میان انگشتان کشیده ی خود می چپاند
حق دارد و این بدترین قسمت ماجرا است … سردار را می ترساند … نکند جای زخمش خوب شود و دخترک برود
– از همون شب که برگشتی سر جمع دو بار ندیدمش … خیانت و کوفت و زهرمار نکردم بهت … آرام ارواح مرده هات بس کن!
می خواد درک کند ها … می خواهد حالِ آرامِ حسود را درک کند اما از این بحث متنفر است … زیادی خاله زنکی است … زیادی باعث می شود حالش از خودش بهم بخورد
گمان می کرد ساحل را لمس کند هوس دخترِ صالح می پرد ‌‌… هاه … چه خوب هم پرید!
آرام سری تکان می دهد تا گویا افکار مریضش را بیرون بریزد
بی حرف وسایل بخیه را در جعبه ی مخصوصش قرار می دهد
سردار سر تا پایش را چندین دور می گردد و برای دومین بار می پرسد
– موهاتو چرا این ریختی کردی؟
لبخند غمگینی لب های دخترک را می پوشاند … اگر می گفت از حرص تو زیادی اش میشد ‌… می گفت چون نفس هایت لا به لای پیچشان مانده بود که دیگر هیچ!
– زیاد تکون نخور باز میشن دوباره!
سردار تره ای از موهای صافش را درون دستش می گیرد … با لحن بدی می گوید
– به درک … میگم چرا گند زدی تو موهات؟
آرام نفس عمیقی می کشد و آن تکه پارچه ای که نمی داند مال کجاست و روی دوشش افتاده را کناری می گذارد
– می خواستم برات بی حسی و آرام بخش بزنم که تو انقدر آستانه ی دردت بالاست نیاز نداری!
سردار می غرد
– آرّام!
آرام موهایش را از دست او خارج می کند … تلاش می کند دستش را هم از دست او خارج کند اما نمی تواند
– دستمو ول کن می خوام برم
سردار بیشتر دستش را طرف خود می کشد … آرام کلافه در تلاش است که نزدیکش نشود
– سردار!
– جان!
چشمان سردار چهره اش را می کاود … با این لباس و این موهای مزخرف جدیدش کجا بوده؟
اگر قبلتر ها بود قلب دخترک با شنیدن جان سینه اش را شکاف می داد و بیرون می پرید اما حال … خیلی دلگیر است! … دلگیری اش می چربد
با زور تن آرام را جلوتر می کشد … بینی اش‌ روی پوستِ گردنش می نشیند … نفس می کشد … به اندازه ی این چند روز که نداشتش نفس می کشد
– آخخخ … چند روزه این بو رو حس نکردم ظالمِ من؟
آرام را به بدترین شکل لای منگنه می گذارد … این سردار را دوست ندارد … بازهم قلدری می کند ها … اما ناز می کشد … منت می کشد … اصلا این سردار را دوست ندارد … اجازه نمی دهد با تمام خشم رهایش کند!
بینی اش را حریصانه روی پوست‌ آرامی که منقلب به نقطه ای خیره شده حرکت می دهد