رمان در پرتویِ چشمانت پارت۳۱

برای شام پیتزا درست کرده بود و آشپزخانه را به بازار شام تبدیل کرده بود

کسرا را نگهبان دم فر گذاشته بود تا بعد از پخته شدن پیتزا یکی بعدی را داخل فر بگذارد

حینی که ظرف هارا می شست سیگنال هایش را فعال کرده بود برای صحبت های تلفنی زهره خانوم و مادرش

اینطوری که دستگیرش شد و از اطلاع رسانی های ریحانه فهمید رهام قصد مسافرت به کیش دارد

چه دروغ شاخ داری گفته بود !

همه ظرف هارا شسته و سریع به سراغ دیگر جاهای آشپزخانه رفت
همین بین موبایلش زنگ خورد

ناشناس بود حدس می زد پوریا باشد چون بلاکش کرده بود خطش را پس جواب نداد
بار دوم…
بار سوم…
بار چهارم صدای اعلان پیام بود

رمز را زده و وارد شد

“تو خجالت نمیکشی وارد اکانت مردم میشی ؟”
” واسه چی وارد اکانتم شدی؟”
“چرا جواب نمیدی؟”
“رهامم جواب بده ”
“بیا پارک سرخیابون زودباش”
“نیای میام درخونتون”

استرس بود که در جانش ول وله می زد

کسره با دیدن رنگ پریده اش از جا بلند شده و لیوان پر آب کرد

کسرا _ خوبی؟

جرعه ای خورده و لیوان را روی میز گذاشت

_ من ..من باید برم خونه خاله عاطفه حالش خوب نیس

پیش بندش را درآورده و سمت اتاق دوید
عجله ای مانتوی طوسی اش را با شال و شلوار مشکی اش پوشید

جا کفشی را باز کرده اولین نگاهش به کتونی های سفیدش خورد
برداشته و پوشیدش

دو پله یکی می کرد تا حیاط
سرعتش انقدر زیاد بود که مسیر نیم ساعتی را به یک ربع رسید

به محض اینکه چشمش به رهام افتاد سکسکه اش شروع شد

دست پشت موهایش می کشید و رژه می رفت
عصبی و کلافگی در چهره اش مشهود بود

با قدم های آرام نزدیک شد
بسم اللهی زیر لب کرده و چند بار قل هو الله خواند

رهام که چشمش به او افتاد با قدم های بلند خودش را به رساند

ترسیده چند قدمی عقب رفت
قدش بلند بود و مجبور بود سرش را بالا بگیرد

بی هیچ مقدمه ای توپ و تشر هایش را ردیف کرد

رهام _ واسه چی اومدی تو اکانت من ؟ کی بهت گفته بود ؟ با توام حرف بزن

_به ..هی..هیچ..کس..چیزی..ن..نگفتم

عصبی داد زد و تعدادی از مردم با تعجب خیره شان شدند

رهام _ میگم کی بت گفت ؟

_ هیچکی

رهام _ کرم داشتی نه ؟

سکسکه اش پایان یافته بود و جایش بغض راه گلو را بسته بود

_ به هیچکس چیزی نگفتم به جون خودم راست میگم فقط خودم خوندم

رهام _ تا کجا خوندی؟

_ تا دیشب

دستانش را پشت گردن قفل کرده و چند قدمی رفت و برگشت

رهام _ پس خبر داری

نگاه دزدید از چشمانش

رهام _ میدونی من فردا قراره کجا برم

آره آرامی زمزمه کرد که خودش هم به زور شنیدش
فاصله رهام با او در حد یک قدم شد

رهام _ همین الان از حسابم خارج میشی هر چیزیم که تا الان خوندی رو فراموش میکنی

پیش از آنکه جوابش دهد رفت
نفسی کشیده و روی نیمکت فلزی پارک نشست

توقعی ازین بدتر را داشت !

چند دقیقه ای که نشسته بود و خیره آدم های پارک حوصله اش را سر برد
بلند شد و مسیرش را به خانه خاله هدایت کرد

کل مسیر را با خودش کلنجار رفت
بگوید به رهام حسش را ؟
اگر میگفت و رهام حسی نداشت چه ؟
اگر نمی‌گفت و از حس رهام هم بی خبر می ماند چه ؟

زنگ در را فشرد
علی در را باز کرد
اول که فقط نگاهش کرد و بعد از جلوی ورودی خانه رفت

علی _ چه عجب!

_ تیکه ننداز علی حوصله ندارم

علی _ بهتره بری طبقه پایین

ایستاد و برگشت سمتش

_ چرا ؟

علی _ خاله فاطمه اینجاست

بدون اینکه چیزی بگوید تغییر جهت داده و به طبقه پایین رفت

انباری حالا اتاق اختصاصی علی شده بود

در را باز کرده و به عاطفه ای که میان انبوهی از پارچه بود سلامی کرد

انگار توقع آمدن این چنین یهویی اش را نداشت که بعد مکث کوتاهی سلام آرامی داد

عاطفه _ چیشده باز قیافت توهمه؟

_ هیچی

خسته روی تخت علی نشست

عاطفه _ الان باورکن با این قیافه هیچی نشده ؟!

_ گند زدم عاطی گند

دست از سر پارچه هایش برداشته و کنارش نشست

عاطفه _ چیکار کردی؟

کل ماجرا را تعریف کرد
از همان روز تفریح تا به الان
عاطفه تنها کسی بود که می شد به او اعتماد کرد
کسی که از بچگی همراهش بود
عاطفه برای او حکم جعبه سیاه را داشت و همچنین او برای عاطفه

عینکش را برداشت از روی چشمانش

عاطفه _ این چیزایی که تو گفتی… اصن من شوکه شدم …واقعا چرا ؟ هدفت چی بود چتاشو خوندی ؟

_ الان بحث من خوندن چت نیست عاطفه

عاطفه _ چیه بحثت؟

_ من یه جوری ام نمیدونم چجوری ولی فرق داره واسم انگار…
انگار که میخوام همیشه باشه.. مثلا وقتی صدای موتورش میاد جوری شیرجه میزنم سمت پنجره که امکانش هس از همون پنجره بیافتم تو کوچه!

عاطفه با لبخندی خیره اش شد

عاطفه _ دارم یه بنده خدایی رو می بینم که عاشق شده ؟

پوکر نگاهش کرد

_ پاشو برو لباستو بدوز اصن کمک نخواستم

مشتی به سرش کوبید
عاطفه _ خب احمق آدم به افراد معمولی همچین حسی نداره همه تو زندگیشون یه سری آدما عزیزن
مثلا من مامانم و بابام و همین علی واسم عزیزن دوسشون دارم اگه غیر اینا به کسی دل ببندی که یجورایی مثه عضو تو بدنت باشن ینی عاشق شدی الان فهمیدی منظورمو؟

کامل فهمید
رویش نمیشد بگوید این پسر موتور سوار خیلی وقت بود قلبش را سرقت کرده بود
خیلی وقت بود مهمان این دل شده بود

لبخند شیرینی روی لبش نقش بست که عاطفه ویشگونی از بازویش گرفت

عاطفه _ نیشتو ببند ملعون تو باید الان خجالت بکشی لپات گل گلی بشه

بی توجه به حرف های عاطفه خیره رو به رو شد

_ وای عاطی تو خواب خیلی ناز میشه تازه ازش عکسم گرفتم بزار

در مقابل چشمان متعجب عاطفه قفل گوشی را باز کرده و عکسش را آورد
گوشی را به دست عاطفه داد

_ ببینش!

عاطفه با نگاهی به گوشی و بعد خودش قیافه اش را چندش کرد

عاطفه _ چه چندش بازیا در میاری تو جرات داشتی بیدار بود عکس مینداختی !

_ هااا که بعدش منو هوف می کشید