رمان قَراوُل پارت ۳۰

یا سید علاالدین … چه شد؟
سرفه ی بدی دچارم می شود … خدا کند این میان خفه نشوم دیگر
خاله صغری هول کرده لیوان آبی دستم می دهد و من حتی نمی توانم به چشمان البرز نگاه کنم
بدون دی آشوب محرمیت بخوانیم … من و مردی که سر جمع یک هفته نیست که می شناسمش؟ … کاش آن موقع که با او تنها می شدم به اینها فکر می کردم
خدا لعنت کند فرامرز و ایده هایش را!
– خوبی آشوب؟
اگر می دانستم انقدر اسیدی رفتار می کند می گذاشتم خاله صغری کل آن کیسه ی کافور را در چایش خالی کند
– خو‌… خوبُم!
سر بلند می کنم تا واکنش او را ببینم … هیچ چیز از چهره اش نمیشد فهمید … موافق است؟ … موافق نیست؟
– بچه ها … تا جایی که صغری سی مو (برای من ) گفته یه سوء تفاهمی پیش اومده … مقصر شما هم نبودین … ولی اینجا دهه … مردم حرف می زنن … حرف می برن،حرف میارن سیتون(براتون) … بهتره تا دی آشوب بیاد یه محرمتی بینتون بخونیم که مشکلی پیش نیاد
وای خدایا من را بکش … خاله صغری چه برایش تعریف کرده بود؟ … مقصر ما نبودیم دقیقا که بود؟ … نمی دانم خوشحال باشم که حقیقت را نگفته یا ناراحت باشم که خدا می داند چه چیزی گفته!
البرز با دقت به حرف های فرامرز گوش می دهد … لااقل چهره اش که اینطور می گفت
خاله صغری هم که نمی دانم چه بر سرش آمده یک سره لبخند می زند
– خب … اگه موافقید که همین الان همه خوابن،ده خلوته … یه عاقد بیاریم بخونه
– والا فرامرز خان … اگر گُ…
مکث می کند … چشمانم از حدقه در می آید و نگاهش می کنم … می خواست بگوید گربه؟ … بخدا قسم این را می گفت فرامرز همینجا عقد رسمیمان می کرد
– اگر آشوب خانم مشکلی براش پیش میاد من حرفی ندارم!
موافقت کرد؟ … به همین راحتی؟ … چقدر بیخیال بود … شاید من زیادی سخت می گرفتم
– آشوب … تو چی میگی دخترُم؟
صدای بشاش خاله صغری را دیگر کجای دلم بگذارم؟ … کاش لااقل شرایطش بود استخاره ای چیزی می گرفتم
درمانده تر از این دیگر نمی شوم … محرمیت؟ … با او؟ … مرد شهری که خان و خانزاده را هیچ حساب می کرد … انگلیسی هارا که دیگر از هیچ هم هیچ تر … کمکم می کرد … حتی راحت بلندم می کرد
خیلی برای من رویایی است … اما نه اینگونه … نه اینطور که انگار او را مجبور کرده باشند … نه اینطور که دی آشوب عصبانی شود … اصلا نه اینگونه که در ده برایم صفحه باز شود
مکثم طولانی می شود … او مانند همیشه برای کمک به من سریع قبول کرد و این مکث من کمی زشت نیست؟
آشوبِ درونم نهیب می زند … همه اش تقصیر اوست … او است که مدام نزدیکت می شود … او بود که خواست ببوسد … وای بر من … همین مانده باز آن لمس صدم ثانیه ای را به یاد بیاورم!
– آشوب؟
چه میشد الان جنتلمنی اش را کنار بگذارد و فرامرز را خفه کند؟ … چرا انقدر تحت فشارم می گذاشت؟
هر سه منتظر نگاهم می کند … او برعکس بقیه لبخند عجیبی دارد
نفسم را سخت خارج می کنم
– هرچی شما بگید!
خاله صغری هیجان زده مبارکه ای می گوید که می خواهم از دستش یک چکه آب شوم و زیر هزار متر خاک فرو بروم … چه مبارکه ای خاله ی من؟چه کشکی؟
تک خنده ی البرز را دیگر کجای دلم بگذارم؟ … واقعا هم شرایطمان خنده دار است!
_______________

راوی:
دخترک چادر سفید رنگی که بوی عطر می داد را در چنگ گرفته و می فشارد … اما مرد … از آن روزی که گربه ی مظلوم برایش محرم و نامحرم ردیف کرد،میل عجیبی به نزدیکی دارد
او که سر در نمی آورد … یعنی با این کلمات عربی ای که پیرمرد قد کوتاه می خواند محرم و نامحرم کنار می رود؟
رسول را که پیدا نکرد هیچ … زن هم دارد می گیرد!
نمی فهمد چرا به این دخترک که می رسید عقلش را از دست می داد … مگر می شود البرز مالک … زیر بار حرف مردم برود و دخترکی را محرم خود کند؟
اما این دخترک … زیادی به مناقشه خوش می آمد