رمان چشم های وحشی فصل دوم پارت 21

# پارت ۲۱

( دایان)

از روی صندلی بلند شدم و به چهره مضطرب تمامی افرادی که نگاه شان را به من دوخته بودند خیره شدم.

دهانم خشک شده بود و قلبم به شدت در سینه‌ محکم می‌کوبید.

برای یک لحظه احساس کردم با مرگ فاصله ای نخواهم داشت.

باید دوام می‌آوردم.

دوام می‌آوردم

حتی اگر طنابِ طاقتم به باریک ترین رشته اش می رسید.

حتی اگر از زمین و زمانه بریده بودم

حتی اگر به بدترین شکلِ ممکن ، کم آورده بودم.

در ذهنم مرور می‌کردم

تمامِ آن لحظه هایی که فکر می کردم پایانِ راه است ، اما نبود .

باید دوام می‌آوردم.

خیلی نگذشته بود که بابا وارد سالن شد و به چهره متعجب همگی خیره شده بود.

بابا: دایانا

انگار حرف در دهانم ماسیده بود، نفس هایم به سختی بالا می‌آمد.

کارن عصبانی بهم چشم دوخته بود.

دستم را روی قلبم گذاشتم.

من: توضیح می‌دم.

کامیار خان درحالی که نگاهش به پدرم بود به حرف آمد.

کامیار: این آقا پدرته؟

همه‌ی نگاه ها به من دوخته شده بود.

با فریاد کارن چشم هایم را بستم و قطره اشک آرام روی گونه‌ام شروع به غلتیدن کرد.

با خشم در صورتم خیره شده بود.

غرید:

کارن: مگه کری؟ با تو بودم این‌جا چخبره؟

بابا عصایش را به زمین کوبید و با تحکم خاص خودش عصایش را به طرف کارن نشانه گرفت.

بابا: هی پسر، به چه جرعتی سر دختر من داد می‌زنی.

کارن عصبی فریاد کشید.

کارن: دختر شما باید جواب پس بده.

بابا نگاهش را به گلچهره جون دوخت

بابا: شازده پسرت اصلا به خودت نرفته گلچهره.

گل چهره جون با گیجی به بابا نگاه کرد.

با عجز نالیدم.

من: بابا خواهش می‌کنم، الان وقتش نیست.

بابا پوزخند زد.

بابا: تو فعلا ساکت باش که الان موقع تسویه حساب ما نیست، نمی‌شناسمت دایانا، این همه دروغ بخاطر چی؟ خیال کردی من از کارهات خبر دار نمی‌شم. تو دختر منی؟ من این‌جوری بزرگت نکردم دایانا.

نفسم به شماره افتاده بود و خون در رگ هایم یخ بسته بود.

ته مانده جانم را به سختی جمع کردم.

من: بابا جون دایان

بابا: ساکت شو ، بهت گفته بودم این خانواده خط قرمز منه؛ اما بد قولی کردی.

کارن: شما کی هستید؟

بابا: من شروین سعادت هستم و پدر و مادرت به خوبی من رو می‌شناسند

نگاهش را به گلچهره جون دوخت

بابا: درست نمی‌گم بانو جان؟ حق داری نشناسی زیادی پیر شدم.

گل چهره جون دستش را به دیوار تکیه داد تا مانع افتادنش شود.

گلچهره: شروین، خودتی!

احساس می‌کردم تمام دنیا دور سرم می‌چرخد

تمام نقشه هایم نقش بر آب شده بود.

سرم گیج خورد و جسم بی رمقم روی زمین افتاد.

…………………

(کارن)

عصبی بودم و تا انفجار فاصله‌ای نداشتم.

به محض خروج پرستار از اتاق در را باز کردم و وارد اتاقش شدم

معصوم ومثل فرشته ها روی تخت افتاده بود.

بالای سرش ایستادم و نفسم را فوت کردم.

_ می‌دونم بیداری و صدام رو می‌شنوی. اگه الان این جاهستم نه نگرانت هستم نه دلم برات می‌سوزه. فقط اومدم ازت بپرسم چرا؟
چطور تونستی از اعتماد کسی که واقعا عاشقت شده بود سواستفاده کنی؟

باید جواب بدی لعنتی. بخاطر تک تک زخم هایی که بهم زدی باید جواب پس بدی.

مژه هایش خیس اشک شد و چشم هایش را باز کرد.

فریاد کشیدم.

_ اشک تمساح نریز لعنتی، حنات دیگه رنگی نداره.

بریده بریده لب زد.

_ من هر کثافتی هم که باشم ؛ اما واقعا عاشقت شدم، دوستت داشتم.

_ ساکت شو ، ببر صداتو که تو کثافت حتی عشق رو هم به لجن کشیدی.
از تو و این عشقت متنفرم خانوم مشفق

هه ، می‌بینی فامیلی ات هم مثل همه ادعا ها و عاشقی ات قلابیه.

متنفرم ازت متنفر.

منتظر عکس العملش نشدم و فوری از اتاقش بیرون آمدم

كاش همان بارِ اول كه ديدمت

همان جا پيشاني‌ات را مي‌بوسيدم

و از اين جمله‌هاي معروف مي‌گفتم

عزيزِ من. ما به دردِ همديگر نمي‌خوريم.

و تمام

اما ادامه‌ات دادم.

و اشتباه هم ادامه‌ات دادم.

خيلي از لباس ها

فقط توي اتاق پُرُو قشنگ اند.

نبايد انتخابشان كرد.

( تقدیم نگاه قشنگتون، کامنت فراموش نشه)