در بند زلیخا(یه خبر ویژه حتما بخونش!)

نگاه سردش را به رقیه داد.

چرا داشت گریه می‌کرد؟

مگر اتفاقی افتاده بود؟

نگاهش که به چوبه دار افتاد، متوجه شد… اتفاق افتاده!

فقط یک نگرانی داشت.

نسیمش بعد او باز هم نسیم می‌بود؟

باید می‌بود!

از رقیه قول گرفته بود.

از دایی‌خان.

دایی‌خان را راه نداده بودند.

رقیه هم با اصرار توانست راضیشان کند.

خب شاید اعدام رفیقش دیدنی بود.

طناب دور دست‌هایش را کمی محکم بسته بودند.

کاش کمی فقط کمی گره را شل‌تر می‌کردند.

خواسته زیادی بود؟

از اویی که به زودی تمام میشد؟

نجس شد و حال داشت خودش را پاک می‌کرد.

همتا از چهارپایه بالا رفت و جیغ گوش خراش رقیه بود که در پشت بام پخش میشد.

جز چند مامور و رقیه‌ای که بین مامورها جیغ و داد داشت، کس دیگری به تماشای مرگش نایستاده بود.

طناب را دور گردنش انداختند و رقیه به جلو خیز برداشت تا مانعشان شود؛ ولی زنی او را از پشت گرفت و روی زانوهایش افتاد، با این وجود باز هم سعی داشت خودش را به همتا برساند.

– ولم کنین. اون بی گناهه. همتا… همتا بهشون بگو… همتا؟! ولم کنین.

و دستش را کشید بلکه رهایش کنند.

همتا نگاهش روی رقیه‌ای بود که از شدت گریه چشمانش باز نمیشد.

رفیقش قول داده بود هوای نسیمش را داشته باشد پس غصه‌ای نداشت.

تلخ‌خندی زد و چشمانش را بست.

به یک‌باره ضربه محکمی به چهارپایه زیر پایش زدند و تمام وزنش از گردنش آویزان شد.

یه چکیده‌ای از آینده!

به نظرتون اعدام میشه؟
چرا کارش به چوبه دار رسیده؟

اگه مایلین به جواب برسین حتما رمان رو دنبال کنید.
فردا پارت بعدی رو می‌ذارم.