رمان انتقام خون پارت ۲۱

هلما_میخوام نگهش دارم

نگفت که نگهش میدارم تا از تو انتقام بگیرم نگفت که این بچه قرار است وسیله انتقامی سخت شود

آرمان اما لبخند عمیقی بر لب می‌نشاند و درحالی که استارت می‌زند با چشمانی چراغانی می‌گوید

آرمان_پس بریم

تا مقصد حرفی بین‌شان زده نمیشود و دخترک حتی نمی‌پرسد که کجا قرار است بروند

●●●●●●●●●●●●●●●●●●

هلما

با ایستادن ماشین سرم را از شیشه فاصله میدهم و نگاهی به ساختمان پیش رویم می‌اندازم

بی حرف و زودتر از او از ماشین پیاده میشوم

آرمان هم پس از پیاده شدن ماشین را دور می‌زند و کنارم می‌ایستد

دوشادوش هم وارد ساختمان می‌شویم

با آسانسور به طبقه ششم می‌رویم

وارد مطب می‌شویم و بر روی صندلی‌ها مینشینیم

نگاهم را دور تا دور مطب میچرخانم

چند خانم باردار دیگر به همراه همسرهایشان در انتظار نشسته‌اند

با خود فکر میکنم آیا این کار درستی‌است؟

کار درستی‌است که برای انتقام از او پای فرزندی بیگناه را به این زندگی نصفه و نیمه باز کنم؟

باز هم افکار منفی مغزم را احاطه کرده‌اند اما من با این حرف که تقصیر خود آرمان است سعی در ساکت کردن وجدانم دارم

با قرار گرفتن دستی بر روی دستم افکار مزاحمم را کنار میزنم و به او که حالا ایستاده نگاه میکنم

آرمان_بریم تو هلما؟

سری تکان میدهم و آرام از جایم بلند می‌شوم

همراه هم وارد اتاق دکتر می‌شویم

نمیدانم وجود این بچه باعث این رفتار است یا حسادت اما با دیدن خانم جوان و زیبایی که لبخند بر لب دارد خودم را کمی به آرمان نزدیک‌تر میکنم

او زودتر از من سلام می‌کند

آرمان_سلام

دکتر با خشرویی جواب میدهد

دکتر_سلام……………بفرمایید

و به مبل های مشکی جلوی میزش اشاره می‌زند

همراه هم بر روی مبل دونفره‌ای جای میگیریم و دکتر نگاهی به من می‌اندازد

دکتر_چند وقتته خانوم خوشگل؟

شانه‌ای بالا می‌اندازم و با صدای آرامی می‌گویم

_نمیدونم

دکتر درحالی که چیزی در برگه پیش رویش یادداشت می‌کند میگوید

دکتر_برو روی تخت آماده شو تا بیام

سری تکان میدهم و با چشم کوتاهی به پشت پرده میروم

مانتویم را از تن بیرون می‌آورم و بر روی تخت دراز میکشم

کمی بعد دکتر به همراه آرمان به این سمت می‌آیند

آرمان کنار تخت می‌ایستد و دست سردم را در دست می‌گیرد

دیگر به این سرد بودن ها عادت کرده‌ام

دکتر بعد از زدن ژل مخصوص بر روی شکمم دستگاه را بر روی شکم تختم می‌کشد

کمی بعد دستگاه را از روی شکمم بر می‌دارد و در حالی که دستکش هایش را داخل سطل زباله می‌اندازد می‌گوید

دکتر_شکمت رو پاک کن بیاید اون سمت

پس از رفتن دکتر آرمان با چند برگ دستمال ژل را از روی شکمم پاک می‌کند و کمک می‌کند لباسم را بپوشم

از پشت پرده بیرون می‌رویم و مجدد بر روی مبل‌ها مینشینیم

آرمان پر از عجله روبه دکتر که درحال نوشتن چیزی است می‌گوید

آرمان_دختره یا پسر؟

صدای خنده من و دکتر همزمان بلند می‌شود

آرمان نگاه بهت زده‌اش را بین من و دکتر می‌چرخاند و متعجب میگوید

آرمان_چرا میخندین خب میخوام بدونم

دکتر با صدای پر خنده‌ای می‌گوید

دکتر_اون بچه هنوز قلبش هم کامل تشکیل نشده………………..جنسیتش مشخص نیست که

خنده‌ام شدت می‌گیرد

خنده‌ام را به زحمت کنترل میکنم و آرمان اینبار می‌پرسد

آرمان_حالش چطوره؟

دکتر لبخندی می‌زند

دکتر_همه چیز خوبه،فقط………….‌

نگاهش را به من میدهد

دکتر_یکم بدنت ضعیفه که با خوردن ویتامین‌ها حل میشه

اینبار به آرمان نگاه می‌کند

دکتر_شما هم خیلی باید مراقب خانومت باشی

نسخه‌را به سمت آرمان می‌گیرد و ما پس از تشکر کوتاهی از مطب و بعد ساختمان بیرون می‌رویم

داخل ماشین که مینشینیم صدای خنده‌ام مجدد بلند میشود

آرمان درحالی که خودش هم به زحمت خنده‌اش را کنترل می‌کند و استارت می‌زند می‌گوید

آرمان_بخند خانوم بخند……………..تو نخندی کی بخنده

با خنده و بریده بریده می‌گویم

_خب………………..آخه……………..خیلی…………..باحال گفتی

قبل از راه انداختن ماشین با کمی مکث و لحنی خاص می‌گوید

آرمان_همیشه همینجوری بخند……………….خنده‌هات خیلی قشنگ

با این حرفش چیزی در قلبم فرو میریزد و ضربان قلب بیچاره‌‌ام بالا میرود

صدای خنده‌ام ناگهان قطع می‌شود و مبهوت به نیمرخش که در خونسردی ماشین را راه می‌اندازد نگاه میکنم

سعی میکنم بی‌تفاوت باشم اما با ضربان بالا رفته قلبم نمیتوانم بجنگم

نمیدانم چقدر غرق حس و حال خوب حرفش هستم اما با ایستادن ماشین نگاهی به اطراف میاندازم

انرژی فراموش نشود🥰😁