رمان انتقام خون پارت ۵۷

در آرام‌ترین حالت ممکن لباس‌های راحتی‌ام را میپوشم و موهایم را همانطور بر روی شانه‌ام رها میکنم

دستم را به دیوار می‌گیرم و آرام از اتاق خارج میشوم

بوی غذای پیچیده در خانه را نفس میکشم و به سمت آشپزخانه میروم

آرمان درحال چیدن وسایل داخل سینی است و با دیدنم مهربان نگاهم می‌کند

آرمان_غذا سفارش دادم برو بشین روی مبل بیارم برات

بیحرف به سمت مبل‌ها میروم و بر روی کاناپه مینشینم

دروغ است اگر بگویم از توجهش قند در دلم آب نشد

کمی بعد با سینی بزرگ غذا از آشپزخانه خارج می‌شود

سینی را بر روی میز می‌گذارد و کنار مبل زانو میزند

آرمان_پاهاتو بزار روی مبل اینجوری نشین

بیحرف پاهایم را بر روی مبل دراز میکنم

کاسه سوپ را از داخل سینی بر می‌دارد و قاشقی سوپ را به سمتم می‌گیرد

لج کرده‌ام با او که می‌گویم

_خودم بلدم بخورم

تکان خوردن سیب گلویش را می‌بینم و او آرام ظرف را به دستم میدهد

در تمام مدت خیره نگاهم می‌کند اما سعی میکنم توجهی نشان ندهم و تا حدودی‌هم موفق هستم

غذایم که تمام می‌شود ظرف را از دستم می‌گیرد و درون سینی می‌گذارد

باز هم نگاهش نمیکنم و حرفی نمیزنم

کمی بعد صدای آرام و گرفته‌اش در گوشم میپیچد

آرمان_میدونی حرف نزدن و نگاه گرفتنت چه بلایی سر دل لامصبم میاره که اینجوری میکنی؟

دستش زیر چانه‌ام می‌نشیند و سرم را به سمت خود برمی‌گرداند

باز هم نگاه میدزدم

آرمان_نگام کن هلما

قلبم بیفراری می‌کند برای آغوش پر عشقش اما دلخور هستم

مردمک‌های لرزانم را به تیله‌های کدرش میدوزم و او خیره در چشم‌هایم لب میزند

آرمان_غلط کردم………….ببخش

با لحن پر خواهشش بغض به گلویم چنگ میزند و قطره اشکی بر گونه‌ام میچکد

کمی بر روی زانویش بلند می‌شود و رد اشکم را می‌بوسد و لب میزند

آرمان_نریز…………نریز این مرواریدا رو

اشک‌هایم از هم سبقت می‌گیرند و با هق هق لب باز میکنم

_کم‌‌‌‌‌‌‌………….کمترین کاری که‌…………..میتونستی………….بکنی این بود که…………….به حرفام گوش بدی………….بزاری حرف بزنم………….اما…………..اما نکردی

پاهایم راجمع میکنم و صدای هق هقم غم را چشمانش میریزد

_سه روز…………سه روز از فکر اینکه‌……………کجایی و چیکار میکنی مردم…………..از روز قبلش درد داشتم……….زنگ زدم بهت گفتی…………گفتی خوبم زنگ نزن……………گفتی یکم تنها باشم برمیگردم………..باورم نداشتی

دستم را بر روی صورتم می‌گذارم و صدای هق هقم بالاتر میشود

سریع بلند می‌شود

بر روی مبل می‌نشیند و محکم در آغوشم میکشد

در آغوش مهربانش هق میزنم و او آرام کمرم را نوازش میکند

آرمان_جونم………….گریه نکن……….مرگ من اینجوری نلرز…………غلط کردم هلمام………..ببخش………….منه نامردو ببخش

حرکت آرام دستش و گرمای آغوشش کمی آرامم میکند

میخوام این لجبازی را تمام کنم

دلم طاقت دوری‌اش را ندارد

سرم را بر روی سینه‌اش می‌گذارم و با صدای لرزان می‌گویم

_به یه شرط

بوسه‌ای بر موهایم میزند

آرمان_هرچی باشه قبوله…….چه شرطی؟

دستم را بر روی سینه‌اش می‌گذارم و سرم را بالا می‌آورم

نگاهش میکنم و با بغض زمزمه میکنم

_قول بده تو هم منو ببخشی که اولش این فکر رو کردم

کمی نگاهم میکند و بعد سرش را پایین می‌آورد و لب‌هایش را بر روی لب‌هایم می‌گذارد

دستانم را بر روی صورتش می‌گذارم و با قلبم همراهی‌اش میکنم

با حرکت لب‌هایش بر روی لب‌هایم پروانه‌های رنگارنگ در دلم پرواز می‌کنند

کمی بعد از هم جدا میشویم و پیشانی‌اش را به پیشانی‌ام را می‌چسباند

دست‌هایم را از روی صورتش را روی سینه‌اش پایین میکشم و به مشکی‌های براقش نگاه میدوزم

آرمان_ممنونتم هلما………….تا آخر عمر مدیونتم

متعجب نگاهش میکنم که خوش با همان صدای آرام ادامه می‌دهد

آرمان_تا آخر عمر مدیونتم که یه فرشته عین خودت بهم دادی…

لبخندی میزنم و ناخواسته شیطنت میکنم

_فقط من نقش نداشتما

خنده آرامی می‌کند و نوک بینی‌اش را به بینی‌ام می‌کشد

آرمان_کم شیطونی کن مامان کوچولو

قفل از اینکه من چیزی بگویم در آغوشش بلندم می‌کند

به دلیل یهویی بودنش هین آرامی میکشم و دست‌هایم را دور گردنش حلقه میکنم

_هین……….چیکار میکنی آرمان

به سمت اتاقمان می‌رود و مرا چون جسمی با ارزش بر روی تخت میگذارد

چیزی را از داخل جیبش بیرون میآورد و آن را دور گردنم می‌اندازد

سردی فلز گردنبند لرزی بر جانم می‌اندازد

آرمان قفلش را می‌بندد و من خیره میشوم به نگین برلیان و براق گردنبند

نگاه مبهوتم را بالا میکشم و او با لبخند می‌گوید

آرمان_اینو دیروز خریدم………..در مقابل چیزی که تو بهم دادی هیچه

لبخند عمیقی بر لب‌هایم می‌نشیند و با کشیدن دستش مجبورش میکنم بر روی صورتم خم شود

برای حفظ تعادلش دست‌هایش را کنارم بر روی تخت می‌گذارد و من با عشق لب میزنم

_عاشقتم

لبخند کجی میزند و سرش را در گردنم فرو می‌برد و همانجا لب میزند

آرمان_من بیشتر

حمایت؟🥺😥