رمان بامداد عاشقی پارت ۵۸

بعد از یک روز استراحت برگشتم سرکارم..
مغازه روبه رویی فعلا باز نکرده بود..
امیر صبحونه نخورده بود و برای لحظاتی از مغازه رفته بود تا ی چیزایی برای خودش بگیره و برگرده..
تا برگرده خودم رو مشغول کارم کردم نیم ساعتی گذشته بود که سر و کله اش پیدا شد..اما با چه وضعی برگشته بود!
با دیدنش سری از پشت میز پرید بیرون..
کنار ابروش زخمی شده بود لبش هم همین طور..خونی بود!
با دیدنش دلم هوری ریخت..
_یا خدا..چه بلایی سرت اومده امیر
اخمی میان ابروهاش بود..در سکوت از کنارم رد شد و دستمالی از روی میز برداشت
با استرس تمام حرکاتش رو زیر نظر داشتم..
جلوی آینه خون کنار لب و ابروش رو پاک کردم و نشست روی صندلی..
_با کی دعوا کردی؟
اصلا بهش نمیومد دعوایی باشه..سرش رو گرفت بالا و گفت:
_با ی کثافت
اعصابش به هم ریخته بود و اصلا متوجه نبود من دارم از استرس میمیرم
_درست حرف بزن ببینم کیو میگی
_این کثافتی که روبه روی ماست رو میگم
مهراد و می‌گفت!
سری کنارش نشستم و گفتم:
_چرا باهاش دعوا کردی؟
_چیزه مهمی نیست
هر چی سوال کردم جوابم رو نداد..این مدتی که این جا بودیم همیشه از کنار هم با چنان اخم وحشتناکی رد میشدن که فکر میکردی دشمن خونی دیرینه هم هستن..!
ولی بی هیچ دلیلی باهام دشمن شده بودن..مهراد به خاطر اینکه امیر دو دفعه مزاحم شده بود و اجازه نداده بود من شماره مو بدم..
امیر اوایل عادی برخورد می‌کرد و بعد ها اخم و تخم مهراد باعث شد که امیر هم باهاش خوب نباشه..
هر چی به امیر گفتم حرفی نزد و ساکت و تا شب با اخم خیره مغازه ش شد..
عصر ی لحظه به سرم زد با مهراد حرف بزنم و دلیل کارش رو بدونم..
ولی اینجا عمرا میشد و حالا امیر بود که مثل دوربین هواسش به همه جا بود..
در یک تصمیم ناگهانی با خودم گفتم شب دنبالش برم و خونه اش رو پیدا کنم..
شاید پیش زنش همه چیز رو بگم خجالت بکشه و کلا دست از سر ما برداره..امیر بیچاره که کاری نکرده بود گیر این آدم بیافته..!
مهراد همیشه ساعت ۷ مغازه رو تعطیل میکرد و میرفت..ولی امیر تا ۹ اینا بود..
ساعت نزدیک به ۷ بود که روبه امیر گفتم:
_من میخواستم امروز زودتر برم خونه..مامانم ی خورده ای کار داشت
حالش که بهتر شده بود دوباره مثل همیشه با لحن شوخی گفت:
_برو دیگه چیکارت کنم..مثلا بگم‌ نرو نمیری
لبخندی زدم و گفتم:
_مرسی امیر خان..
حرفی نزد و آماده شدم که زودتر از اون برم پایین و منتظرش باشم بیاد..
_پس فعلا خدافظ
_خدافظ گل‌..
تازگیا همیشه گل صدام میکرد..چقدرم دل نشین بود مهربونیاش!
پایین پاساژ تاکسی که رد میشد سری دست تکون دادم و سوار شدم..
ازش خواستم صبر کنه و چند دقیقه ی دیگه حرکت کنه..چیزی نگفت و قبول کرد..
طبق معمول سر ساعت ۷ از پاساژ بیرون اومد و با همون قدم های محکم و اخم ریز بین ابروهاش سوار ماشین شد و حرکت کرد که سری از راننده خواستم حرکت کنه اونم..
دوست داشتم وقتی کنار زنش حرف میزدم عکس العملش رو ببینم..!
نیم ساعتی میشد که بدون اینکه جایی وایستاده داشت می‌رفت..خونه اش پس حسابی از محل کارش دوره و مطمئن هستش که زنش پیداش نمیشه..!
داخل کوچه ای ایستاده و پیاده شد و به طرف خونه اش رفت..
حساب کردم و پیاده شدم..در سفید رنگ کوچیکی بود..
با قدم های لرزون به سمت در میرفتم..حالا ی خورده ای میترسیدم که نکنه از خونه اش بندازه بیرون و بیشتر غرورم لگد مال بشه..
جلوی در ایستادم و خواستم در بزنم که ضربه نخورده در کمی عقب رفت..
در باز بود!
آب دهنم رو قورت دادم و وارد حیاط شدم..
ورودم مساوی شد با دیدن مهراد که روی پله ی جلوی در نشسته بود و لبخندی روی لبش بود..
_سلام موش موشک!
کلماتی که به راحتی ادا میکرد استرس به قلبم وارد کرد..خبر داشت که میام؟!
خونه در تاریکی محض فرو رفته بود و تنها روشنایی حیاط لامپ کم نوری بود که روشن بود..
از جاش بلند شد و قبل از اینکه بتونم فکری بکنم و یا کاری انجام بدم در رو بست و گفت:
_خوش‌ اومدین خانم کوچولو
_کسی خونه نیست؟
تنها حرفی بود که تونستم به زبون بیارم!
اما گویا کارم اشتباه محض بود..

(نظراتتون رو کامنت کنید حتما 😊)