رمان به کدامین گناه پارت ۴

حامد

سه ساعت گذشته بود و من هنوز پشت این در شیشه ای چشم انتظار دختری بودم که خنده‌هاش زیباترین موسیقی عمرم بود ،من چشم به راه دختری بودم که با خیره شدن به چشماش توی اقیانوسی زیباش غرق می‌شدم ،دختری که کم از مرد نداشت کسی که همه میگن غرق خون بود ولی خودشو رسونده بود بیمارستان، من منتظر تنها همدم تنهایی‌هایم بودم.

سردرد امونمو بریده بود سرمو به دیوار پشت سرم تکیه دادم اینجا همه چیز سرد بود؛ صندلی های فلزی ،زمین و دیوارهای سفید رنگ، اینجا حتی نگاه پرستارها و پزشکاش هم تن آدمو به لرزه در می‌آورد…

غرق  شده بودم توی خاطراتِ عطر تنش ،موج موهای خرمایی رنگش ،پرتره ی زیبای چهرش که خودم توی ذهنم نقاشی کرده بود که شادی دستم گرفت و از باتلاق چشم هاش نجاتم داد و رشته ی افکارم رو پاره کرد  …

– الان چی میشه؟

حتی نمی‌تونستم چشمام رو باز کنم چه برسه بخوام جوابش رو بدم پوف کلافه‌ای کشید و با تکون خوردن صندلی‌ها متوجه شدم بلند شده که درست همون لحظه صدای باز شدن در اومد که بلافاصله چشمامو باز کردم و بلند شدم دکتر اومد بیرون، دکتری که به خوبی می‌شناختمش و چندین سال استاد صداش کردم…

نیما-حالش چطوره؟

– خون زیادی ازش رفته بود و اندام‌های شکمی آسیب دیده بودند ولی خدا را شکر عمل موفقیت آمیز بود فقط باید منتظر بمونیم به هوش بیاد ولی فعلاً نمی‌تونم منتقلش کنم بخش

– کی بهوش میاد؟

– گفتم که خون زیادی از دست داده ولی زیاد طول نمی‌کشه نگران نباش

شادی-ممنون استاد

برای شادی سری تکون داد و سمت من برگشت: می‌خوام باهات حرف بزنم حامد نیم ساعت دیگه بیا اتاقم

-چشم استاد

بعد هم از کنارمون گذشت و رفت

اشکان- پاشید بریم یه چیزی بخوریم هممون شبیه مرده‌ای شدیم که از زیر دست مرده شور در رفته

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

بچه‌ها رو فرستادم خونه استراحت کنن؛ هنوز ۲۴ ساعت گذشته بود ولی دلوین به هوش نیومده بود تمام این ساعت‌ها به حرف‌های استاد فکر می‌کردم ولی به نتیجه‌ای نرسیده بودم
چشمام رو بستم و سرم رو به  پشت صندلی تکیه دادم نمی‌دونم چقدر گذشت که با صدای پرستار چشمام رو باز کردم و بهش خیره شدم…
-همراه پناهی هستید ؟
-بله
-بیمارتون بهوش اومده منتقلش کردیم به بخش الان میتونید ببیندیش ،دیدم خیلی وقته اینجا هستید گفتم بهتون خبر بدم

نفسم را آسوده بیرون فرستادم و با لبخندی که از ته دلم به روی لبم اومده بود نگاهش کردم: ممنون ،خیلی ممنون لطف کردید فقط کدوم اتاق؟
– این راهرو رو مستقیم برید سمت راست اتاق سوم.
– متوجه شدم ممنون
بعد از تشکر به سمت آدرسی که داده بود رفتم نمی‌دونم مسیر رو چطوری طی کردم و به اتاق رسیدم ،دستام از خوشحالی و هیجان می‌لرزید نفس عمیقی کشیدم و دستگیره رو فشردم؛ وارد شدنم مساوی شد با دیدن فرشته‌ای که این چند روز برای دیدنش لحظه شماری می‌کردم، رفتم جلو کنارش روی صندلی نشستم

پلکش لرزید از چشمای تیزم دور نموند وروجک برای اینکه ازش چیزی نپرسم خودشو به خواب زده بود…

-مثل سیندرلا که که وقتی بیهوش شد اون پرنس خوشتیپه اومد و وقتی بوسیدش بیدار شد فکر کنم منم باید ببوسمت تا پرده برداری از اون دوتا دریای زیبا !

مقاومتش از بین رفت و با لبخند چشماشو باز کرد و نگاهم کرد

من تازه میفهمیدم که چقدر دلتنگ نگاه آرومش بودم

با صدایی که انگار از ته چاه بیرون اومده بود لب های خشک شدش رو تکون داد : اون زیبای خفته بود نه سیندرلا

تازه فهمیدم چه گافی دادم برای اینکه کم نیارم دستمو به کمرم زدم و به صندلی تکیه دادم : هه اینا اثر بی هوشیه عزیزم وگرنه زیبای خفته کبریت می‌فروخت

اخم کرد و با خنده ای که سعی می‌کرد کنترلش کنه گفت:دستم انداختی ؟

قهقهه ای زدم و سرم رو تکون دادم که در باز شد