رمان پوراندخت پارت ۱۲

رمان پوراندخت

پارت دوازدهم

**********

( گلی)

_ عروس خانم آیا وکیلم ؟

عاقد بود که داشت این جمله رو برای سومین بار می پرسید و من باید بالاخره جوابم رو می دادم . با یه نگاه کوتاهی به پدر و مادر و نادر داداش کوچیکم بله رو گفتم و به عقد دائم مردی در اومدم که نه اون چهره من رو دیده بود و نه من چهره ی اون رو  و فقط صدای گفتن بله بلندش رو شنیدم . همه مردم دست میزدن و شادی میکردن و خوشحال بودن و من همچنان سرم پایین بود که تونستم از زیر چشم چادر مامان رو ببینم که یعنی الان مامان رو به روم بود .

_ دخترم بلند شو زشته ها هنوز اینجا نشستی

مامان آروم دستم رو از زیر چادر گرفت و بلندم کرد . و گفت

_ حالا نوبت هدیه من به دخترمه . آقا هدیه بیار اینجا

متوجه شدم که چند ثانیه بعد بابا در کنار مامان ایستاد و رو به من گفت:

_ دخترم بفرما این هدیه من و مادرت برای عروسیت .

و بعد سرم رو بوس کرد . بغض کرده بودم و چشمام به خاطر برق اشک خوب هدیه رو نمی دید که صدای آروم مامان رو شنیدم

_ دخترم میتونی یکم سرت رو بیاری بالا .

سرم رو که آوردم بالا مامان از توی جعبه یه گردنبند طلایی رنگ زیبا با طرح پروانه نشون داد و با صدای لرزونی گفت

_ مبارکت باشه دخترم

و بعد اومد و بغلم کرد . منم بلافاصله دستامو دورش حلقه کردم و شنیدم که مامان آروم کنار گوشم زمزمه کرد

_ خوشبخت بشی دخترم .

همینجور تو بغل هم بودیم  که صدای اهم و اوهوم کسی بلند شد  و به همین خاطر از هم جدا شدیم .

_ به به چه عجب مادر و دختر  از بغل کردن هم دست برداشتین .

با این حرف نادر همه مردمی که دعوت شده بودن شلیک خنده شون رفت هوا و مامان چشم غره ای به نادر رفت . اما نادر فقط شونه هاشو بالا داد و بعد آروم با اون کت و شلوار مشکی رنگش به سمتم اومد .  و از توی جیب کتش آروم بسته تزئین شده ای بیرون آورد . چشمام گشاد شد یعنی این دادش کوچولوی من برام هدیه خریده بود .
همین جمله رو آروم به زبون آوردم که نادر شاکی لب زد:

_ چیه آبجی نکنه انتظار داری من برای عروسیت هیچی نگیرم ها؟ نه بنظرت من همچین آدمیم

لبخندی از این لحن لاتی اما بامزش به لبم اومد و آروم بسته رو ازش گرفتم و بازش کردم . با دیدن گل سر براق و نگین دار روبه روم جشمام برق زد و صدای نادر کنارم بلند شد

_آبجی ازش خوشت اومد . ببخشید اگه سلیقم خوب نیستا

با بغض سری تکون دادم که لبخندی از روی شادی روی لب های نادر هم نقش بست که صدای خان بلند شد .

_ خب ما کارمون تو خونه ی قبلی عروس تموم شده بهتره که بریم سمت خونه جدیدش .

با این حرف همه کل کشیدن  و مامان و بابا لبخند پر بغضی زدن . و هر دو آروم به سمتم اومدن و کوتاه تو آغوشم گرفتند و همزمان گفتند :

_ برو دخترم . سفید بخت شی.

از آغوششون که بیرون اومدم سرم رو پایین انداختم و صدای قدم های بلند کسی رو نزدیکم شنیدم حتما جهان خان بود شوهرم..

_ پس با اجازتون آقا من دخترتون رو می برم

چه صدای خوبی داشت . آدم دلش می خواست ساعتها بشینه و به صداش گوش فرا بده .

_ اختیار دارین آقا . دیگه از این به بعد مسئولیتش با شماست

چون سرم پایین بود نفهمیدم که جهان خان چه واکنشی نشون داد . فقط متوجه شدم که آروم کنار گوشم لب زد

_ حرکت کن

و من به تبعیت از اون حرکت کردم به سمت اسبی که به عنوان مهریه ام بود . اسب قهوه ای کمرنگی که کنار زینش گل های سفید بود .

_ پسرم عروستو سوار اسبش کن .

جهان خان از پدرش اطاعت کرد و آروم دستم رو گرفت و بهم کمک کرد که سوار اسب بشم و خودش رفت جلوتر از من ایستاد . تا راه بیفتم به سمت خونه اش ….

با صدای خدانگهدار بلند خان از  خونه پدریم دور شدیم و من بغض تو گلوم نشست و دستم هنوز از گرمای دستش جهان خان می سوخت . دلم آغوش مادرم رو می خواست اما چه کنم که دیگه از این بعد آغوش فقط و فقط باید آغوش شوهرم می بود….

این داستان ادامه دارد…..

نظرتون رو راجب کل داستان بهم بگین که چه اتفاقایی در آینده میفته . و اگر پیشنهاد و یا انتقادی دارید حتما بگید خیلی خوشحال میشم💗