رمان بامداد عاشقی پارت ۴۰

خواستم بپرسم..دلیل سردی کلامش رو..دلیل اینکه چرا میخواد منو ببینه..یا هزاران دلیل دیگه ولی بی هیچ حرفی گوشی رو قطع کرد همین قدر بی رحم و نامرد..شاید چند ثانیه همش طول کشید..
آدرس رو که برام اس ام اس کرد‌ سری حاضر شدم چون گفت نیم ساعته اونجا باشم..حتی نفهمیدم چی پوشیدم و چطور حاضر شدم همین که رفتم پایین بابا با تعجب نگام کرد..درست پنج دقیقه همه ی اینا طول کشیده بود..
_کجا میری بابا
باید هم تعجب کنن..من سرحال و شاد..حالا استرس از تمام چهره ام می‌بارید..
_بابا کاری تو شرکت پیش اومده نیاز به کمک هست باید برم..
بابا که خیالش راحت شد نشست سرجاش و منم سری با آژانسی که گرفته بودم به طرف آدرس حرکت کردم..دلشوره ی بدی داشتم و استرس باعث شده بود سردرد شدید بگیرم..همین که جلوی در نگه داشت پیاده شدم..
آدرس ی آپارتمان رو‌ داده بود باید میرفتم طبقه سوم..
استرس اصلا نذاشت که بدونم چطور خودم رو به در واحد رسوندم..چند دقیقه ای طول کشید تا بتونم زنگ رو فشار بدم..خیلی زیاد طول کشید تا درو برام باز کنه ولی…!
با سری که پایین انداخته بود کنار رفت
موهاش به شدت ژولیده بود و روی صورتش ریخته شده بود..همین که وارد شدم بوی خیلی تند سیگار به مشامم خورد..همون طور داشتم اطراف ر‌و نگاه میکردم..خونه اش به شدت بهم ریخته بود و روی میز هم پر بود فیلتر های سیگار..و در نهایت چند تا عکس روی میز
نمیدونستم چه اتفاقی افتاده..
بالاخره به خودم جرئت دادم و پرسیدم:
_چی شده آریا
سکوت کرده بود و این سکوت،سکوت قبل از طوفان بود..
نفسش رو با کلافگی بیرون داد و به طرف میز رفت و قبل از حرفی اول دوباره سیگارش رو،روشن کرد و بعد یکی از عکس های روی میز رو برداشت بدون حرفی به طرفم گرفت..کنجکاو بودم بدونم چی بوده که این همه به هم ریخته اونو..ولی با دیدن عکس مغزم از کار افتاد..عکسی که کسری توی پارک بغلم کرد و بعدی دستم رو گرفته بود و شکلات میداد بهم.‌.
این فقط سو تفاهم بود چطور میتونست
بالاخره زبان گشود
_این عکس های توئه..نه!؟
سوال کردن نداشت..یا شایدم باید سوال رو جور‌ دیگه ای می‌پرسید..
لبم رو با زبون تر کردم و گفتم:
_دچار سوءتفاهم شدی آریا
و حالا اون طوفانی که هرگز دلم نمی‌خواست فرا برسه رسید..چنان نعره ای زد که چهار ستون بدنم لرزید:
_خفه شو.. دروغ تا این حد،سوتفاهم بود بغلت کرده سوءتفاهم بوده دستت رو گرفته..اینا چی میگن
چند تا عکس دیگه که روی زمین ریخته بود رو برداشت و پرت کرد طرفم..
_این لعنتیا چی میگن آنا
کاش آروم میشد.. کاش داد نمی‌زد..جای جواب دادن بغضم گرفت یکی از عکس ها رو برداشتم و با دیدنش روح از بدنم جدا شد..اینا چی بودن دیگه..امکان نداشت..اینا مال من نبود با لکنت گفتم:
اینا مال من نیست آریا..اصلا بهتره با کسری حرف بزنی اون همه چیز رو بهت میگه
پوزخندی زد و گفت:
_شک نکن همه ی اینارو تایید کرده..دوباره هم می‌کنه مشکلی نداری که؟
_مشکل اینه تا خودم نشنونم باورم نمیشه…!
ولی کاش اصلا همچنین چیزی نمی‌خواستم..
_خودم خبرش کردم..الان که برسه
من فقط خوبی خواستم بکنم بهش..نابودم کرد

” آنکه را خوبی کنی هاری نگیرد آرزوست…”

بعد از لحظاتی که به کندی سپری شد.. زنگ در واحد رو زدن..خود کثافتش بود
شاید کمکم کرد..اصلا با چه رویی اومده بود..آریا براش در رو باز کرد و برگشت سرجاش..کسری که مثلاً جا خورده بود از حضور من اولین حرفی که زد این بود
_تو این جا چیکار می‌کنی آنا
آنا و درد..چرا می‌خواست وانمود کنه با من خیلی راحته..آریا بدون حرفی عکس ها رو گذاشت روی دستش:
_بهتره ی نگاه به اینا بندازی
تنها امیدم به خودش بود با بهت گفت:
_اینا اینجا چیکار می‌کنه.‌‌..چطوری به دست آریا رسیده..
همه ی اینا رو توی چشم های من زل زد و گفت..داد زدم:
_بگو همه اش دروغه،بگو من و تو هیچ صنمی با هم نداریم
آریا در سکوت بهمون نگاه میکرد
کسری:یعنی چی دروغه..چیو میخوای انکار کنی آنا
من به کی میخواستم اعتماد کنم و چه گندی بالا اومد..به طرفش حمله کردم
_عوضی من بهت اعتماد کردم
و حالا نوبت اون بود که جوش بیاره.. جوری وانمود می‌کرد که انگاری غیرتی شده
_این عکس ها اینجا چیکار می‌کنه..چه غلطی کردی تو..
با نفرت به چشم هاش زل زدم که در یک لحظه دستش رو بلند کرد و خواست ی سیلی بهم بزنه..که دستم رو سپر کردم ولی قبل از فرود اومدن دستش..توسط آریا گرفته شد..بدون هیچ احساسی زمزمه کرد:
_خونه ی من دست رو مهمون بلند نکن
_دلت به حال این عوضی نسوزه آریا..به من قول ازدواج داده بود..
چه وقیح بود..من اصلا چه چیزی از اون میدونستم که بهش اعتماد کردم..
تنها چیزی که ازش می‌دونستم فقط یک چهره بود..مردی که همیشه خدا سویشرت تنش بود و کلاهش سرش..چشم هایی که به تازگی متوجه شده بودم سبز رنگ هستن و در آخر دستبند طلایی که همیشه دستش بود
به راستی که اینا تنها چیزایی بودن که ازش می‌دونستم..دیر شده بود ولی بازم تلاشم رو کردم:
_همه چیز دروغه..من هیچ وقت اونو دوست نداشتم
قطره اشکی از چشمم سرازیر شد سرم و انداختم پایین.. حیف که چشمام اجازه نمی‌داد مثل خودش فریاد بزنم..
آروم گفتم:
_چطور تونستی
ولی بیش از حد دیر بود..آریا به کسری گفت:
_ممنون که اومدی
و این یعنی دیگه باهات کاری نداریم..با اون چشم های سبزش نگاه آخرش رو بهم انداخت و رفت..من موندم و غرور له شده و آریایی که خشم از صورتش می‌بارید..