رمان تقاص پارت سه

پارت سه
میثم در تلاش است که رویارا آرام کند اما مگر میشود؟فرزندت برود و برنگردد و تو آرام باشی؟

سرهنگ رو به کسی که پشت کامپیوتر نشسته است میگوید:همین الان دوربینای اتوبان لاهیجان رنگرود رو چک کن.تاریخ دیشب.

مرد سری تکان می‌دهد و من به سمت خاله رویا میروم اورا درآغوش میگیرم و میگویم:پیدا میشه قربونت برم پیدا میشه

صدای پوزخند میثم را می‌شنوم:اگه میگی تو نکردی پس چرا تو هنوز اینجایی؟چرا تو هیچ بلایی سرت نیومد

بغض میکنم و میگویم:نمیدونم بخدا
_اصلا چرا بیهوش شدی چی خورده بودی؟چی مصرف کرده بودی

_من یهو سر گیجه و حالت تهوع گرفتم.نمیدونم چیشد من حواسم به رها بود
که حتی سرما نخوره

و بلند گریه میکنم
سرهنگ می آید و میگوید:جناب شما بسپر به ما همه چیز رو مشخص میکنیم

صدای داد میثم بلند می‌شود:پس کی؟کی قراره رهای منو پیدا کنید؟وقتی کار از کار گذشت؟

روبه خاله رویا میگوید:رویا الان رها کجاست؟بیداره؟بیهوشه؟داره گریه میکنه؟رهای ما کجاست رویا؟

صدای گریه ی مردانه اش با گریه ی خاله رویا تلفیق می‌شود

صدای مرد پشت کامپیوتر می اید:آقا پیدا کردم.
سرهنگ با سرعت سمت مرد می‌رود و رو به من میگوید:ساعت چند زدین کنار؟

_۲ ۳ شب بود فک کنم.
_بزن جلوتر….بیا ببین این ماشین شماست؟
نزدیکش می‌رود و وقتی ماشینمان را در مانیتور میبینم میگویم:آره خودشه..الان من پیاده می‌شم

و درست همان لحظه تصویر من را نشان می‌دهد که از ماشین پیاده میشوم و پاهایم را به لاستیک میکوبم

_بزن جلوتر
روی آن صحنه که ماشین دو مرد کنار جاده متوقف می‌شود استپ می‌کند

مرد می اید و بعد از صحبت با من به سمت لاستیک می‌رود:الان به من میگه جلوتر یه مکانیکی هست.

اگه بخواید طناب ببندیم ماشینارو بکشیم.دیر وقت بود منم قبول کردم…..اینجا به دوستش گفت طناب بیاره
سرهنگ بی توجه به من میگوید:برگردون عقب
دوباره می‌کرد به آنجایی که مرد از کنار من رد می‌شود:تنه زد

به یاد می آورم و میگویم:آره تنه زد و سریع گفت ببخشید.

_قبل از اینکه بهت تنه بزنه سرگیجه داشتی؟
پر شک میگویم:حالم خوب بود ده دقیقه بعدش شروع شد.

نگاهش روی دستانم کشیده می‌شود و میگوید:یه چیزی بهت تزریق کرده.

_سجادی
با صدایش سربازی سریع داخل می آید و احترام نظامی میگذارد:بله قربان؟

_برو به خانم سهرابی بگو نتیجه ی معاینه ی بدنی خانم تیموری رو بیاره.

و روبه مرد پشت کامپیوتر میگوید:بزن بره جلوتر.
ماشین از جلوی دوربین ها رد می‌شود.
_بزن دوربین جلوتر.
ماشین هایمان جلوی دروبین ظاهر می‌شوند.

دو مرد از ماشینشان پیاده می‌شوند و نزدیک ماشین ما می‌شوند.

نفس هایم تند شده و بغض در گلویم گیر کرده.
منِ بیهوش شده را از ماشین پیاده می‌کنند و به سمت در شاگرد می‌روند.

رها را با زور پیاده می‌کنند.
مردی سمت من می آید تا من را بلند کند رها از غفلتشان استقاده کرده و به سمت من میدود و با دست هایش سعی در بیدار کردن من دارد.

هر دو مرد نزدیکش می آیند و دو دستش را می‌گیرند و رها سعی دارد خود را از دستشان نجات دهد.

با دست هایش آنهارا می‌زند و چنگ می اندازد.و در نهایت اورا در صندوق عقب ماشین می اندازند و به سمت من می آیند.

من را در گوشه ای انداخته و سوار ماشین می‌شوند
وای بر من…وای بر من که نتوانستم از رها دفاع کنم
.
با دیدن این صحنه ها صدای گریه ام بلند می‌شود و گوشه ای می افتم.

میثم سمت کامپیوتر می اید و سعی می‌کند صحنه هارا ببیند اما سرهنگ اجازه نمی‌دهد و روبه هردو می گوید تا از اتاق خارج شوند

…….
عکس دست هایم در دستان سرهنگ است و نگاهش روی نقطه ی قرمز و متورم درحال گردش است:بهت داروی بیهوشی تزریق کرده.

چه اهمیتی دارد که چه کرده اند؟مهم رها بود که دیگر نیست.

_بی گناهیت ثابت شد.میثم شکایتشو پس گرفت.
دیگر هیچ چیز مهم نیست.هیچ چیز جز پیدا کردن رها
صدایم از فرط گریه گرفته است:باید بگردیم پیداش کنیم.

_گفتم پلاک ماشینو پیدا کنن استعلام بگیرن هر وقت جوابش اومد شروع میکنیم.