رمان تقاص پارت ۲۵

بفهم چجوری حرف میزنی…وگرنه بد میبینی
_در اتاقو باز کن…نمیخوام ریختتو ببینم
…..
جلویم را می‌گیرد و میگوید:هی هی هی اروم‌باش باشه اروم..

در اتاق را باز می‌کند و من خودم‌را درون آن می اندازم.
چشمانم را به دختران بی گناه گوشه ی اتاق میدوزم…ما بازیچه ی هوس کسانی شده این‌که هیچ از زندگی نمیفهمند.

….
ساعت هنوز ۸ صبح نشده که ما همه یک لنگه پا درون حیاط عمارت منحوس ایستادیم.

زن درحال گفتن چیز هایی به عربی است و گرشاسب درحال ترجمه.

هر از چند گاهی سنگینی نگاهش را روی خودم حس میکنم اما اهمیتی نمیدهم انگاری که وجود ندارد

.
از مهمانی حرف می‌زدند در شب که درون همین‌عمارت بود.

…
اما‌امشب….شب مرگ من بود‌…ایگ جمله را هر شب تکرار میکردم… لباس هایم می‌نگرم و بغض نشسته برگلویم را با آب دهان به پایین میفرستم.

پشت پرده ای ایستاده بودیم…آنطرف مرده کسانی منتظر ما نشسته بودند.

قفس هایی دا تزدیکمان آوردند..من آمادگی اش را داشتم برایمان گفته بودند که امشب چه خبر بود.

باید در قفس ها آرزو میکردیم که یکی از همان حرام زاده های سگ صفت چشم های هوس آلودش از تن ما خوشش بیاید و مارا انتخاب کنند.

پرده ها که کشیده شد چشم هایم را بستم تا مبادا چشمان بارانی ام را ببینند و از آنها کتک بخورم.
به زنان دور و برم نگاه کردم…درحال رقصیدن بودند رقص که نه حرکاتی که همه محرکات جنسی محسوب می‌شد با لباس هایی که نبودنشان به مراتب سنگین تر از وضع به وجود آمدن بود.

چند نفری که مستی از حالت راه رفتنشان پیدا بود روی قفس هایمان دلار می‌ریختند و انگار که ما حیوان خانگی بودیم.

شانس بود؟اقبال؟بخت سفید؟نمی‌دانم چه شد که‌امشب هیجکس مرا انتخاب نکرد.

هم خوشحال بودم و هم ترس این را داشتم که مرحله ی بعدی چیست؟چه اتفاقی قرار است برای من و بقیه ی دختر ها، به جز آن سه نفر انتخاب شده بی افتد؟

کمک کردند لباس هایمان را از تن دربیاوریم و با اینکه من از گرسنگی نمی‌توانستم سر پا به ایستم به اتاق رفتیم.

اتاق هایمان جدا شده بود هر چهارنفر در یک اتاق…تا حالا نتوانستم با هیچکدام از سه نفر هم اتاقیم ارتباط بگیرم.

روی تخت دراز کشیده بودم و پتو را روی خودم کشیدم
تا به حال شب ها گرسنه نخوابیده بودم و این مرا کلافه می‌کرد

….
ساعت گرد و سفید نصب شده روی دیوار روبه رو ساعت چهارشب را نشان می‌داد و من هنوز نتوانسته بودم بخوابم.

البته خوابیدم اما با خوابی که از صحنه ی مرگ پدرم دیدم از خواب پریدم و دیگر نتوانستم بخوابم.
مادرم؟پیگیر من شده بود؟چرا پلیس ها مانند فیلم ها روی سرشان نمی ریختند و فریاد:شما در محاصره ی پلیس هستید گوشمان را کر نمیکند؟
صدای خنده های مردان امشب در مغزم می‌پیچید تصویر مردی که امشب پاهایم را لمس کرده بود و آن لبخند کریهش از ذهنم بیرون نمی‌رفت
یا آنجایی که دخترک کناری ام را مجبور کردند تا آخر مجلس روی پاهای مردی بنشیند و در آن میان توسط مرد لمس میشد رو نگاه پر از التماسش رو به همه
هیچکدام از ذهنم بیرون نمی‌رفت

با صدای در ترسیده نگاه به سمت در میچرخانم و بعد قامت گرشاسب در چهارچوب در نمایان میشود:هی بچه…شام نخوردی گشنه ات نیست؟

کور از خدا چه میخواست؟دو جفت جشم بینا
..