رمان شاه دل پارت 25

قطره ای اشک روی گونه اش چکید و خیره به دیوار روبه رویش گفت:

_میدونی چقدر قشنگ می‌خندید

لحظاتی در همان حال در گذشته هایش غرق شد و تمام تصاویر روبه رویش را به تصویر کشید اما با صوت غمگین صدایش!

خنده های دخترک کوچک در گوش هایش زنگ میزد و تصاویر پدرش بود که با بی رحمی تمام او را جای قرض هایی که در قمار بالا آورده بود فروخت!

آن روز ها شاید غمیگن ترین روز های زندگیش بود
چند روز بعد آن مرد در یکی از کتک هایش که در حد مرگ او را زده بود همانی شده که نباید میشد!
دخترک ۷ ساله با صورتی کبود که هرگز سزاوارش نبود دنیا را ترک کرد

ترکش هایش تنها روح و قبل کیوان را نشانه گرفت و چه دقیق بود نشانه هایش!

شاید تمام این رفتن ها حالش را بد نمی‌کرد شاید تنها چیزی که نمک روی زخم هایش پاشید همان قصاص نخواستن های پدرش بود
پول را به قصاص ترجیح داد!

ترک هایش تنها روح کیوان را به بازی گرفت و چه بازی تلخ تر از آن!

با نوازش موهایش ازگذشته ای که تلخی اش را هیچ شکری شیرین نمی‌کرد بیرون آمد و خیره در چشم های نم دار افرا شد!

شاید خدا او را فرستاده بود که باشد برای تمام نبودن های آن خواهر
به راستی که شباهت میانشان بی نظیر بود
مهربان و کپی برابر اصل!
هرگز او را از دست نمی‌داد حتی به قیمت جانش!

نم چشم های افرا قلبش را به درد می آورد
او باعث گریه اش شده بود؟!
آرام گونه اش را نوازش کرد و قطرات اشکش را پس زد!

شاید کمی آرام شده بود و کمی تنهایی بهترش میکرد!

_برو بخواب تو..منم میام

بدون هیچ حرف اضافه ای پالتو اش را از روی مبل چنگ زد و از خانه خارج شد

شاید در و دیوار های خانه مانند هیولا بودند که ترس اجازه نمی‌داد لخطه ای نفس بکشد.

آن شب هوا کمی بادی بود و اکسیژن به راحتی داخل ریه هایش نفوذ میکرد
و چه زیباست این نفس های پی در پی!

بی توجه به اطراف همان طور در خیابان قدم میزد و اگر کسی توجهش را جلب کرد لحظاتی خیره اش میشد!

مثلا همان پسری که با پیراهن خردلی از کنارش گذشت و تا چندین متر صدای خنده هایش به گوش میخورد!

ممکن بود افرادی میان جمعیت باشد که همانند او غم بر تمام وجودش چیره شده باشد!؟

حواسش سرجایش نبود که با برخوردش به پسری کمی لنگ زد و خودش را کنترل کرد تا زمین نخورد

پسرک جوان با پوزخندی از کنارش رد شد!
و چه بد بود آن قضاوت های نابجا
چطور است همه همدیگر را درک کنند بدون قلب شکستن های پی در پی!

روی نیمکت پارک نشست و خیره ی آدم های شاد اطراف شد
آنها واقعا شاد بودند یا همه تظاهر بودند؟!

با دیدن پسری که که سر دخترک روبه رویش داد میزد از جایش بلند شد

برادر بود یا نامزد یا حتی دوست پسرش!
ولی حق نداشت قلب آن دختر را بکشند
آن شب شاید همه چیز فرق میکرد
دلش به حال آن دختر می‌سوخت

با قدمی خودش را به آنها رساند و محکم یقه ی پسر را گرفت

_صداتو بیار پایین بچه

هر دو با تعجب خیره ی کیوان بودند صدایی که از او در نیامد محکم با سر به پیشانی اش کوبید که صدای داد التماس آمیز دختر برخاست

عقب رفت و گفت:

_پس دیگه تکرار نکن

شاید زورش نرسید که کاری به کیوان نداشت
قدم زن و حرف زدن حالش را خوب نمی‌کرد
شاید زد و خورد هایش بود که آرامش کرد
امشب کافی بود!
راه خانه را در پیش گرفت و با اخم حرکت کرد.

(نظرات فراموش نشه لطفا 😄🙏)