رمان شاه دل پارت 32

چشم هایش می‌سوخت و در میان سردرگمی‌هایی که گیر کرده بود هیچ راه فراری برایش باقی نبود!

اتفاقی برایش افتاده بود وگرنه هرگز بی خبر او را ترک نمی‌کرد
ولی دقیقا چه اتفاقی؟

نگاهش روی نایلون کیفی که خریده بود خیره ماند
با چه شادی به خانه آمده بود و حالا..!

لنگان لنگان به طرف نایلون رفت و به آرامی آن را روی میز گذاشت
افرا که برگشت باید سالم به او تحویل میداد

رفتار هایش عجیب شده بود
نگاهش را در خانه چرخاند و وسیله هایی که روی زمین بود را جمع کرد
افرا که برگشت باید خانه تمیز باشد وگرنه ممکن است دوباره قهر کند!

از بیرون رفتن میترسید
میترسید از اینکه تمام جاها را دنبالش بگردد ولی پیدایش نکند
چه چیزی ترسناک تر از آن!

وقتی همه جا را تمیز کرد روبه‌روی قاب عکسی که روی دیوار بود ایستاد و لحظاتی چنان با مظلومیت خیره اش ماند که بی شک غمگین ترین تصویری بود که در آن خانه رقم خورده بود.

با حالت جنون با مشت کنار قاب عکس دونفره اشان کوبید و فریاد زد:

_نامرد نبودی تنهام بزاری افرا..!

کاش کیوان قوی بود!
از فریادش گلویش می‌سوخت و سرش گیج می‌رفت ولی با تمام این ها با عصبانیت هر چیزی که دم دستش بود را روی زمین میکوبید و داد میزد!
اصلا افرا از بهم ریختگی خانه ناراحت شود
باید برای رفتنش تنبیه میشد دیگر؟!

در آخر خسته روی مبل ولو شد و خیره ی میز روبه رو همانند مجسمه تکان نخورد

خودکاری که روی میز بود وادارش میکرد بنویسد
نوشتن شاید همدرد درهایش باشد
به خدا که حمل آنها به تنهایی سخت است

با همان حالت تهوع دنبال برگه یا دفتری در خانه گشت و در نهایت از داخل کشو پیدایش کرد

روی زمین کنار در سرخورد و خودکار را در دستش جابه‌جا کرد
می‌نوشت برای همان نامردی که تنهایش گذاشت گرچه خوب می‌دانست که افرا هرگز ترکش نکرده!

ولی کاش همراه نوشتن اشک هایش سرازیر نشود!
با بغض شروع کرد:

” کاش بدانی که در نبودنت ساعت ها چقدر به کندی می‌گذرد
امشب حالم هیچ خوب نیست، نمیدانم شاید زیادی دلم برایت تنگ است

دلم میخواد گریه کنم اما تسلیم شدن به همین زودی کار اشتباهی است
گرچه بغض دیوانه ام میکند!

امشب چراغ های خانه را روشن نمیکنم بعد از نوشتن قطعا همه برق ها را خاموش میکنم
روشنایی بدون تو هیچ اهمیتی برایم ندارد
راستی شام هم نخوردم عادت ندارم تنهایی در تاریکی بدون تو شام بخورم

نگفتم که اشک هایم برگه را خیس کرده؟!
شاید برگردی ردش را روی تمام کلمات ببینی!

خیلی دلم برایت تنگ شده
شاید هر کسی جای من بود کل شهر را دنبالت میگشت اما من میترسم!
میترسم بگردم و نباشی!

برگردی قول میدم کاری به کارت نداشته باشم
حتی برای رفتنت هم قهر نمیکنم!
فقط برگرد!
این خونه بدون تو سوت و کوره

سرم داره منفجر میشه افرا
شاید قرص بخورم و بعدش از خونه بزنم بیرون
امیدوارم پیدات کنم!

حال من که هیچ خوش نیست کاش تو حالت خوب باشه

شبی که در نبودنت به دشوار ترین حالت ممکن سپری شد!”

دفتر را روی زمین گذاشت و آستینش را روی چشم هایش کشید
چشم هایش درد میکرد برای همین بیخیال نوشتن بیشتر شد

همان طور که قول داده بود موبایلش را برداشت و چراغ های خانه را خاموش کرد و از خانه خارج شد

دقیقا کجا می‌رفت خدا میدانست ولی باید میرفت
از در ساختمان خارج شد و نفس عمیقی کشید
در همان لحظه مردی که چند وقت پیش با او دعوا کرده بود از راه رسید
برای لحظاتی خیره اش شد و با پوزخند از کنارش رد شد

حقش بود همان جا یک سیلی نثار صورتش بکند اما آنقدری حالش بد بود که تمام چیز ها را نادیده بگیرید!

با فندک نقره ای اش سیگاری آتش زد و به راه افتاد.

———–

موهایش روی صورتش ریخته بود و اجازه نمی‌داد دقیقا جایی که حضور دارد را ببیند
دست هایش با طناب به صندلی بسته شده بود
تنها صدای تق تق کفش هایی بود که سکوت سنگین فضا را میشکست
گویا کسی درحال نزدیک شدن بود!

(لطفا نظراتتون رو کامنت کنید
همه ی کسایی که میخونن کامنت بزارن لطفا🙏😄)