رمان شاه دل پارت 47

خیره در چشم هایش زمزمه کرد:

-چقدر این روزا دیر تموم شدن!

سرش را نزدیک صورتش کرد و ادامه داد:

-درسته همه چیز تقصیر من بود اما باز هم گاهی وقتا فکر میکنم اشتباه کردم یا شاید خودم رو تنبیه کردم!

حالا سرش تنها چند سانت با لب هایش فاصله داشت
لبخندی کوتاه به چشم هایش زد و فاصله کوتاه را هم تمام کرد

درحالی که محکم در آغوشش می‌گرفت عمیق و مهربان بوسید!
لذت بخش بود در کنار افرا بود
آغوش افرا یا حتی بوسه هایش.

با همان بوسه های ناشیانه همراهیش کرد
شاید بعد از مدت ها..!

صدای تلفن خانه که بلند شد به آرامی از آغوش خارج شد
نگاهی به ساعت انداخت و گفت:

-کی می‌تونه باشه این وقت شب

قبل از اینکه تلفن را جواب دهد بوسه ای رو لپ هایش که قرمز شده بود زد و گفت:

-جواب بدم

خجالت بود یا هرچیز دیگری اما هرچه بود باعث شد کلمه ای از دهانش خارج نشود

ساعت ۱۲ را رد کرده بود
خودش را به تلفن رساند و قبل از قطع شدن پاسخ داد:

-بله؟

-الو کیوان

حاجی بود.
در همان کلمات کوتاه هم نگرانی اش کاملا مشخص بود
حاجی همیشه خونسرد نگران بود!

متعجب جواب داد:

-سلام بابا خوبی

اما گویا حرف های کیوان را اصلا نشنیده بود گفت:

-آناهیتا تصادف کرده بیمارستانه

آدرس را داد و بدون اینکه حتی کلمه ای از دهان کیوان خارج شود تماس را قطع کرد

حضم تک تک حرف های پدرش دشوار ترین کار ممکن بود برایش!

صدای افرا بود که او‌ را از هپروتش خارج کرد:

-چی شده کیوان

نگاهش را در خانه چرخاند و زمزمه کرد:

-نمیدونم

می‌دانست فقط دلش نمیخواست باور کند
بی هیچ حرفی گوشی اش را برداشت و آژانس خبر کرد و در سکوت تنها در و دیوار خانه از نظر گذراند‌

افرا کنارش نشست و دستش را روی بازویش گذاشت:

-چی شده خب؟

صدای او هم میلرزید؟!
شاید رفتار های کیوان باعث شده بود او هم بترسد

-آناهیتا تصادف کرده نمی‌دونم چی شده

آرام حرف میزد
چشم هایش..!

در چشم هایش ترس را به خوبی مشاهده میکرد
اما سکوت کرد و فکر کرد شاید نیاز دارد در آرامش باشد!

لحظاتی بعد از جایش بلند شد و گفت:

-الانه که آژانس برسه

قبل از اینکه کیوان از خانه خارج شود به تندی شالش را از روی میز برداشت و پشت سرش راه افتاد.

در طول راه کیوان سکوت کرده بود و او هم تنها زیر لب دعا می‌کرد.

دعا می‌کرد تا مشکلی پیش نیاید
وگرنه کیوان نابود میشود!

اگر مشکلی برای خواهرش پیش بیاید کیوان بی شک فرو میریزد
میشکند و ساختن دوباره اش محال ترین کار ممکن است!

ماشین که توقف کرد پیاده شد اما قبل از برداشتن قدمی دست افرا را گرفت و راه افتاد.

میترسید؟!
کسی چه میداند!

(این دفعه کوتاه تر بود اما پارت بعدی رو طولانی می‌فرستم
کامنت فراموش نشه.)