رمان انتقام خون پارت ۲۶

قلبم تند می‌تپد و پر از استرس درون راهروی بیمارستان قدم میزنم

قلبم از وحشت درحال ایستادن است و اگر آن جنین بیگناه از بین رفته باشد من چه کنم؟

آن بچه تنها راه پا گرفتن رابطه ماست و اگر نباشد هلما را برای همیشه از دست خواهم داد

نمیدانم چقدر در حال قدم زدن هستم اما با خروج دکتر از داخل اتاق با عجله به سمتش میروم و صدایش میزنم

_دکتر،یه لحظه

به سمتم برمی‌گردد

روبهرویش میایستم و پر از تشویش و استرس میپرسم

_حال همسرم خوبه؟

دکتر_شما همسر همون خانم باردار هستید که چاقو خوردن؟

حس میکنم قلبم از حرکت ایستاده‌است

_چا…………..چاقو خوده؟

با قدم های آرام شروع به حرکت می‌کند و درهمان حال می‌گوید

دکتر_نمیشه گفت چاقو خورده…………..یه خراش نسبتا عمیق روی شکمش بوده که به احتمال زیاد رد چاقو باشه

نگرانی بیشتر بر دلم چنگ می‌زند

_بچه………….

نمیتوانم ادامه دهم

دکتر حالم را می‌فهمد که می‌گوید

دکتر_حال جفتشون خوبه………….هم مادر هم جنین فقط باید خیلی بیشتر مراقب همسرتون باشید……………….باید از هر تنش و استرسی دور باشه چون این چیزا براش مثل سم میمونه

_میتونم ببینمش؟

دکتر_آره میتونید برید پیشش

تشکر کوتاهی میکنم و با قدم های بلند به سمت اتاقش میروم

تا چشمان بازش را نبینم آرام نمیگیرم

پشت در اتاقش می‌ایستم و با مکث کوتاهی در را باز میکنم

بدن بیجانش که بر روی تخت خوابیده و چهره رنگ‌پریده‌اش قلبم را به درد می‌آورد

در را پشت سرم میبندم و چند قدم جلو میروم

کنار تختش می‌ایستم و با پشت دست آرام گونه‌اش را نوازش میکنم

کمی بعد پلک‌هایش میلرزد و آرام چشم‌هایش را باز می‌کند

هلما_آ……………..آر…………مان

کمی روی صورتش خم میشوم و خیره به چشمان نیمه‌بازش می‌گویم

_جانم؟چیشدی تو؟

چشمانش پر اشک میشود و با همان صدای بی‌جان می‌پرسد

هلما_بچ…………بچه………….

حرفش را قطع میکنم

_خوبه..‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌……….حال جفتتون خوبه

چشمانش را با آسودگی می‌بندد و من با کمی مکث می‌گویم

_چیشده هلما……‌‌‌‌‌‌‌‌……چه بلایی سرت اومده؟………..تا اون وقت شب بیرون چیکار میکردی؟

چشمانش را باز می‌کند و نگاهش پر اشک می‌شود

قطره‌اشکی بر گونه‌اش میچکد و قلبم از نگرانی ضربان می‌گیرد و او با صدای پر بغضی می‌گوید

هلما_هلیا و کوروش رو کشتن،بابام بیخیال اون پرونده شد……………خانوادم رو کشتن،من استعفا دادم………………..چه بلایی قراره سر من بیاد تا بیخیال اون پرونده بشی؟

صدای هق هقش بلند می‌شود و من بهت زده نگاهش میکنم

یعنی مرا با جان او تهدید کردند؟

با همان حیرت کمر صاف می‌کنم

_یعنی…………….

حرفم را قطع میکند

هلما_گفت اگه…………..اگه بیخیال اون پرونده نشی ما دوتا رو باهم نابود میکنه……………..آرمان تروخدا بیخیال شو………………..امشب داشتم سکته میکردم

هق هقش را از سر می‌گیرد

بهت و تعجب را برای زمان دیگری می‌گذارم و آرام موهایش را نوازش میکنم و بوسه آرامی بر پیشانی‌اش میزنم

_نترس………….نمیزارم هیچ آسیبی بهت برسه،درستش میکنم

کمی بعد دکتر برای چک کردن وضعیتش وارد اتاق می‌شود و بعد از معاینه کردن می‌گوید که بعد از اتمام سرمش می‌توانیم به خانه برویم

پس از اتمام سرمش کارهای ترخیص را انجام می‌دهم و همراه هم از بیمارستان خارج می‌شویم

همچنان بیحال است و داخل ماشین سرش را به شیشه تکیه میدهد و چشمانش را می‌بندد

دلم نمیخواهد تنهایش بگذارم و دلم میخواد اورا به خانه خودمان ببرم تا مادرم مراقبش باشد اما با یادآوری اینکه پدرم چیزی از باردار بودن هلما نمی‌داند پشیمان میشوم

به سمت خانه پدری‌اش می‌رانم و یک ربع بعد ماشین را جلوی خانه نگه میدارم

با ایستادن ماشین سرش را بلند می‌کند و پلک‌هایش را از هم فاصله می‌دهد

نگاهی به دور و اطرافم می‌اندازد و با دیدن خانه خودشان به سمتم میچرخد

هلما_ممنون…………بابت همه چیز

لبخند کمرنگی میزنم و سری تکان میدهم

_هر کاری کردم وظیفمه

هلما_بازم ممنون

می‌گوید و آرام از ماشین پیاده می‌شود

با قدم های آرام به سمت خانه می‌رود

کلید را که داخل قفل می‌اندازد من به یاد غذایی که برای او آورده‌ام میافتم و به سرعت پیاده میشوم

_هلما………….

به سمتم بر میگردد و من درحالی که در عقب را باز میکنم میگویم

_صبر کن یه لحظه

قابلمه کوچک غدا را از روی صندلی برمیدارم و پس از بستن در به سمت او میروم

هلما_چیشده؟

روبهرویش میایستم و قابلمه را به سمتش می‌گیرم

_مامان واست غذا فرستاده

نگاه مرددش بین من و قابلمه میچرخد و بعد آرام آن را از دستم می‌گیرد

هلما_ممنون……….از طرف منم ازشون تشکر کن………….خدافظ

قصد دارد وارد شود که سریع می‌گویم

_هلما……….

به سمتم برمی‌گردد

_هر ساعتی از شب حالت بد شد بهم زنگ بزن،سریع خودمو میرسونم

سری تکان می‌دهد و باشه کوتاهی می‌گوید

او وارد خانه می‌شود و من با مکث کوتاهی به سمت ماشین میروم

سوار می‌شوم و با نگاه کوتاهی به سمت خانه هلما ماشین را روشن میکنم و حرکت میکنم

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

هلما

نگرانی خانه کرده در چشمانش بدجور به دلم نشست

با لبخند وارد خانه میشوم و در را قفل میکنم و قابلمه را بر روی کانتر میگذارم

مانتو و شالم را از تن بیرون می‌آورم و آنها را به همراه کیفم بر روی مبل می‌اندازم

به سمت آشپزخانه میروم و پشت کانتر میایستم

در قابلمه را برمیدارم و بوی خوش کتلت هوش از سرم می‌برد

تازه حواسم جمع می‌شود که من از بعد از ظهر چیزی نخورده‌ام و به شدت گرسنه هستم

قاشقی از داخل کابینت برمیدارم و با لذت مشغول خوردن غذایم میشوم

در دل اعتراف میکنم که دست‌پخت مادرش مانند مادر خودم بی‌نظیر است

با یاد آوری مادرم بغض به گلویم چنگ می‌زند

کاش در این روزها داشتمش

کاش در کنارم بود

انرژی؟😜