رمان بامداد عاشقی پارت ۴۷

زمان عین برق و باد گذشت،اگرچه دلم میخواست این مدت اصلا نگذره..
اما گذشت و روزی رسید که قرار بود برگردیم شهر خودمون..
حالا استرس تمام وجودم رو گرفته بود
و این در تمام رفتارهام مشخص بود..
دلم برای خونه امون تنگ شده بود
اینو وقتی فهمیدم که برگشتیم
دل تنگ بودم برای تک تک کوچه و خیابان های این شهر..
چند ساعتی میشد رسیده بودیم و شب هم عروسی بود‌‌..ولی امیر کاملا مخالف برگشتم بود و می‌گفت میری اونجا اذیت میشی..
ولی به هر حال به نحوی که بود نشد
کمی با ذوق و بغض وارد اتاقم شد..چه مدت طولانی دور بودم از این همه خاطره..
زمان زیادی نداشتیم و باید آماده می شدیم
چمدون رو باز کردم و لباس ها رو بیرون ریختم..برای شب لباس کرمی بلند گرفته بودم که روش تور کار شده بود..توی تنم بی نظیر بود واقعا..
البته اینم انتخاب امیر بود و می‌گفت عین فرشته ها میشی داخل این لباس
از همین حالا دلتنگ امیر شده بودم..کسی که مثل یک برادر دوستش داشتم..
بعد از حموم موهام رو سشوار کشیدم و جلوی آیینه نشستم..میخواستم زیبا باشم امشب..شاید زیباترین فرد اون جمع
آرایش ملیحی کردم و در آخر با کشیدن رژ قرمز پر رنگ کارم تموم شد..
مامان حاضر بود و همش صدام میکرد..سری لباسم رو پوشیدم و کفش های پاشنه بلند رو برداشتم و رفتم پایین
مامان با دیدنم لبخندی بهم:
_چه خوشگل شدی دختر
خوشحال از این تعریف گفتم:
_تو ام همین طور مامانی
بی هیچ حرف دیگه ای کیف رو برداشتم و از خونه خارج شدیم..
بابا منتظر ما بود و تاکسی هم دم در..
بابا با دیدنمون چشم غره ای رفت..لابد به خاطر آرایش بود..
مامان آدرسی که اس ام اس شده بود رو داد و حرکت کردیم..دیگه هوا تاریک شده بود که رسیدیم آدرس ی باغ بود و عروسی مختلط گرفته بودن..
از پروانه بعید بود..شاید درخواست شوهرش بود..
پدرش کناره در ایستاده بود و خوش آمد می‌گفت..
بابا بهش تبریک گفت و در آخر ما.. وارد باغ شدیم،جمعیت زیادی بود و صدای آهنگ هم گوش خراش..
بس که بلند بود..همون جا جلوی در کتم رو در آوردم و داخل نایلون گذاشتم..
لباسم پوشیده بود و دستاش هم تور داشت..
جایگاه عروس توی دید نبود..سر ی میز نشستیم..کتونی هام رو درآوردم و کفش های پاشنه بلندم رو پوشیدم و از جام بلند شدم
_من میرم پیش پروانه ببینمش
موهام رو هم آزادانه ریخته بودم پشتم
مامان چیزی نگفت و همراه بابا نشست و منم به طرف پروانه رفتم..
بالاخره از دور دیدمش و تازه به عمق دلتنگی خودم پی بردم
تنها چند ثانیه طول کشید که نگاهم از روی پروانه روی داماد چرخید
از حرکت ایستادم..چی میدیدم!
آرش بود اون!
آب دهنم رو به سختی قورت دادم و آروم حرکت کردم..
آرش پسر خاله بود با آریا..و این یعنی آریا هم اینجا حضور‌ داشت..
منو و آریا در یک مکان بعد از ماه ها..!
همین که رسیدم نزدیک هر دو با تعجب از جاشون بلند شد..

(حماااایت لطفاً)