رمان در پرتویِ چشمانت پارت۳۹

با حرکت ماشین از فکر خارج شد

سپهر نگاهی از آینه به او انداخت
انگار که لازم بود خودش را معرفی کند که شروع به صحبت کرد:

_ منو که میشناسین؟ سپهر..سپهرسلیمی رهام گفته چتامونو شما می خوندید درسته؟

با آوردن واژه “چت” از خجالت سرخ شد

همانکه در مورد محموله ای با رهام حرف میزد
محموله ای که هیچ وقت در مورد محتویاتش چیزی بروز ندادند

سپهر _ یادتون اومد؟

با صدای سپهر یکه خورده و از بکر خارج شد

_ بله بله ینی یادم بود

سپهر در حالی که داخل کوچه می پیچید آرام گفت :

_ اول میریم خونه رهام بعد میرسونمتون

خواست لب به اعتراض با کند که با توقف ماشین خفه شد
نگاهی به محل توقف کرد
درست رو به روی خانه رهام
چه سرعتی داشت!

سپهر ترمز دستی را کشید

_ چرا خب؟

سپهر _ میخواد بچه رو ببینه

با مکث عقب تر از سپهر از ماشین پیاده شد
خودش بچه را در آغوش گرفت و گهواره خالی را سپهر حمل کرد

در که باز شد ریحانه از دیدن بچه چنان ذوقی زد که به کل او را از یاد برد

بچه را گرفته و داخل خانه شد
کفش هایش را درآورده و با سپهر وارد شدند

ریحانه همانطور که با دانیال حرف میزد گفت :

_ بچه از کیه ؟

روی مبل نشست

_ یکی از دوستام

ریحانه _ خیلی خوشگله وویی

سپهر به سمت ریحانه رفت و بچه را گرفت

ریحانه _ بده میخوام ببینمش

سپهر _ وایستا بهت میدم دیگه چقدر غرغر میکنی

چشم غره ریحانه هر دو را به خنده انداخت

_ نمیخوای چایی بدی بهمون؟مهمونیما!

ریحانه اشاره ای به او و بعد به سپهر کرد

_ فقط برای تو میارم ایشون دیگه صاحبخونه محسوب میشن

سپهر بچه را در بغلش جا به جا کرد و رفت سمت طبقه بالا

ریحانه خیره به راه رفته اش گفت:

_ بچه پرو کثافت

_ ریحانه !

ریحانه _ عین غده گیر کرده تو گلوم اصلا گم نمیشه خونشون اه

و رفت تا چای بریزد
چایی که الان می ریخت قطعا با دنیایی از حرص بود !

صدای خنده دانیال را که شنید لبخند دندون نمایی زد
حتما از دیدن پدرش ذوق کرده !
پدرش؟
نه..رهام پدرش نبود …

نشستن ریحانه کنارش مجالی برای ادامه مذاکره او با ذهنش نداد

_ چه خبرا؟از اون آقاهه چه خبر؟

ریحانه با گونه هایی گل انداخته گفت:

_ هیچ سلامتی آقاهه هم خوبه

_ ینی هیچ اتفاقی نیافتاده؟

ریحانه _ افتادن که افتاده ینی فرار بود بیان خواستگاریم که نشد

صورتش از حالت خندان به پوکر تبدیل شد

_ چرا؟

ریحانه _ شازده دستور داده تا من سر پا نشم اونا نمیان

پایان جمله اش اشاره ای به سینی چای کرده و استکانی برداشت

_ خب چه ربطی داره خواستگاری داداشت که نیست؟!

ریحانه جرعه از چای داغش را خورده و رو به او کرد:

_ منم همینو میگم مامانمم دلش میسوزه هی میگه نه بزار داداشت سرپا بشه

ابروهایی به نشانه فهمیدن بالا انداخته و چایش را خورد
نگاهی به ساعتش کرد
کم کم باید میرفت
دیرش می شد

به طرف طبقه بالا رفته و آرم سمت اتاق رهام رفت
دست روی دستگیره که گذاشت مکث کرد
یادش آمد روزی که اشتباهی وارد این اتاق شده بود!
لب هایش را با زبان خیس کرده و و داخل شد

صدای قیژ قیژ در هردو را ساکت و خیره به کرده بود

_ اومدم بچه رو ببرم داره دیرم میشه

سپهر نگاه کوتاهی به رهام کرده و از اتاق خارج شد

منتظر حرکتی از سوی رهام بود اما حتی حرف هم نمیزد
قدم های سستش را سمت تخت برداشت
خم شد تا بچه را از آغوش رهام بردارد

رهام _ اومده خواستگاری؟

سوال یهویی رهام خشکش کرد
رهام دوباره سوالش را تکرار کرد :

_ پرسیدم اومده خواستگاریت؟

_ آره

آره اش رنگ صورت رهام را عوض کرد
ارتباط او و سپهر با پوریا چه بود ؟
چرا هر دو به این‌پسر فوبیا داشتند؟!

_ چطور مگه؟

بی حرف بچه را در آغوش او گذاشت
سکوت رهام را که دید آهسته از اتاق خارج شد

با خداحافظی از ریحانه کفش هایش را پوشیده و بیرون آمد

تمام ذهنش را یک سوال اشغال کرده بود

پوریا که بود ؟

در را که باز کرد سپهر را دید
در صندوق را بسته و در ماشین را باز کرد تا او بشیند
به محض نشستن سپهر سوالش را پرسید:

_ آقا سپهر؟

سپهر درحالی که کمربندش را می بست جواب داد :

_ بله؟

_ شما پوریا رو از کجا می شناسید؟

ماشین را روشن کرده و حرکت داد

سپهر _ ببین آبجی زیاد نمیتونم واست توضیح بدم ملتفتت کنم اون ابوقراضه سر منو میکنه فقط همینو بدون آدم درستی نیست مطمئن باش عاشقت نشده یه هدف دیگه داره

_ چه هدفی؟‌

سپهر _ شرمنده نمیتونم بگم فقط ازش دور باش ببینه نمیخوایش میره

با توقفی که کرد اول خودش پیاده شد
بچه را از او گرفته و زنگ خانه را زد

در ماشین را بسته و سمت در خانه شان رفت

سپهر _ یادت نره چی گفتم بگیرش

بچه را دستش داده و رفت

صدای ارمیا از پشت آیفون نظرش را جلب کرد

_ منم داداش باز کن

تیک در نشان از باز شدنش می داد

تند تند پله هارا بالا رفت
همین که به در خانه رسید مادرش سریع در را باز کرد

مامان _ الهی بگردم چه ناااازه!

بچه همینطور دست به دست می گشت
لباس هایش را درآورده و برای خودش چای ریخت
مادرش مشغول درست کردن شیر خشک بود
هنوز هم با او سرسنگین بودند اما انگار ورود بچه درجه دلخوری را پایین آورده بود